ভাষণ
নিবেদন
কোনো ভূমিকাৰ প্ৰয়োজন নাই।
এই ৰচনাবোৰ তেখেতে নানা সভাসমিতিত সভাপতিৰূপে অভিভাষণ দিছিল। সেইবোৰ সিচৰিত হৈ পৰি আছিল। তাৰেই কেইখনমান সংগ্ৰহ কৰি “ভাষণ” নাম দি প্ৰকাশ কৰা হল।
ইয়াৰ ৰচনা বিলাক ঠিক যেনে আছিল তেনেকৈয়ে প্ৰকাশ কৰা হৈছে; কিন্তু নকল কৰোঁতে আমি বহুত ঠাইত পাইছোঁ— “Explain” “amplify ইত্যাদি ধৰণৰ কথা লিখি থোৱা। সেইবোৰ কথা আৰু সৰল আৰু বিস্তৃত ভাবে হয়তো লিখাৰ উদ্দেশ্য আছিল; কিন্তু তেখেতে সেই কাম কৰিবলৈ সময় নেপালে।
অসমীয়া সাহিত্যত ৰচনাৰ সংখ্যা অতি তাকৰ। এই বোৰ অভিভাষণ হলেও মূল্যবান ৰচনা। এই কিতাপখনি সেই অভাৱ কিছু পৰিমাণে দূৰ কৰিব পাৰিব বুলি বিশ্বাস।
অসমীয়া ৰাইজে তেখেতক যি দৰে শ্ৰদ্ধা কৰিছিল আশাকৰোঁ তেখেতৰ ৰচনাকো সেইদৰে আদৰ কৰিব।
ইতি
বিনীত
— প্ৰকাশক
প্ৰকাশক—
শ্ৰীপ্ৰতুল গোস্বামী।
গুৱাহাটী।
১ম সংস্কৰণ ১৯৪৮।
সৰ্বস্বত্ব সংৰক্ষিত]
গুৱাহাটী, আসাম প্ৰেছত, শ্ৰীগিৰীজানন্দ চৌধুৰীৰ দ্বাৰা মুদ্ৰিত।
এই লেখকৰ লেখাসমূহ বৰ্তমান পাবলিক ড'মেইনৰ অন্তৰ্গত কাৰণ এই লেখাৰ উৎসস্থল ভাৰত আৰু "ভাৰতীয় কপিৰাইট আইন, ১৯৫৭" অনুসৰি ইয়াৰ কপিৰাইট ম্যাদ উকলি গৈছে। লেখকৰ মৃত্যুৰ পাছৰ বছৰৰ পৰা ৬০ বছৰ হ'লে তেওঁৰ সকলো ৰচনাৰ কপিৰাইট ম্যাদ উকলি যায়। (অৰ্থাৎ, ২০২৩ চনত ১ জানুৱাৰী ১৯৬৩ৰ পূৰ্বে মৃত্যু হোৱা লেখকৰ সকলো ৰচনা পাব্লিক ড'মেইনৰ আওতাভুক্ত হ’ব। )