[ ৪৬ ]
(দ্বাৰকাৰ বাহিৰৰ সাগৰৰ পাৰত। চিত্ৰ এখোজ দুখোজকৈ গৈ থাকে; অনিৰুদ্ধ মুগ্ধ অৱস্থাত পাছে পাছে।)
| অনিৰুদ্ধ:
|
সঁচাকৈয়ে ইমান সুন্দৰী? মোৰ কল্পনাৰ সেই অনিন্দ্য সুন্দৰ মূৰ্তিখনি তোমাৰ প্ৰত্যেক কথাই কথাই উজ্জ্বল হৈ আহিব লাগিছে; সহস্ৰ সুন্দৰ হৈ মোৰ আগত হাঁহিব লাগিছে। চিত্ৰ—
|
| চিত্ৰ:
|
জোনালী নিশা যেতিয়া গোটেই পৃথিৱীত ৰূপৰ জেউতি চৰি উঠে—আকাশত যেতিয়া শত-সহস্ৰ তৰাবোৰে জেউতি বিলাই হাঁহি উঠে আৰু সেই সৌন্দৰ্যত বুৰ গৈ নিজৰাটিয়ে যেতিয়া কুলকুলুকৈ বৈ গৈ বিৰাট সৌন্দৰ্যৰ সৃষ্টি কৰে— তাকো সেই ৰূপৰ সৈতে ৰিজাব নোৱাৰি।
|
| অনিৰুদ্ধ:
|
চিত্ৰ— চিত্ৰ— ইমান সুন্দৰী?
|
| চিত্ৰ:
|
কুমাৰ, মন কৰিছানে?
|
| চিত্ৰ:
|
পুৱা যেতিয়া হেঙুলি ঊষাৰ কিৰণ আহি গোলাপৰ পাহিত ওলমি থকা নিয়ৰৰ মুকুতাবোৰত পৰি জিলিঙনি তোলে, আকাশত যেতিয়া এটা ৰংচুৱা দিগন্ত-বিয়পা সৌন্দৰ্যৰ সৃষ্টি কৰি গোটেই বিশ্বসংসাৰ সেই সৌন্দৰ্যত অভিভূত কৰি এক মহান মোহিনী সৌন্দৰ্যৰ সৃষ্টি কৰে—
|
| অনিৰুদ্ধ:
|
মই চাওঁ— মই চাওঁ—
|
| চিত্ৰ:
|
মধুৰ বসন্তত যেতিয়া গছে গছে কুঁহিপাতবোৰ গজিবলৈ [ ৪৭ ] ধৰে, বাসন্তীৰ তুলিৰ বৰণত যেতিয়া গছ-পাত লতাবোৰে আত্মসমৰ্পণ কৰি ন যৌৱনৰ লাজুকী আভা ফুটাই পুৱাৰ কোমল কিৰণতে উৱঁলি পৰিব খোজে সেই সৌন্দৰ্য তুমি মন কৰিছানে?
|
| অনিৰুদ্ধ:
|
ইমান? ইমান? চিত্ৰ চিত্ৰ তোমাৰ বৰ্ণনাত মই বিয়াকুল— লৈ বলা, লৈ বলা— এবাৰ চাওঁগৈ মই— এই বিশ্বসংসাৰত সিঁচৰতি হৈ থকা বিৰাট সৌন্দৰ্য য’ত একে ঠাইতে থূপ খাই আছে। মই বিশ্ব-সংসাৰৰ সৌন্দৰ্য— সেই বিশ্ববিজয়ী সুন্দৰীৰ অধৰ চুমি—
|
| চিত্ৰ:
|
ৰ’বা— তুমি মন কৰিছানে?
|
| অনিৰুদ্ধ:
|
আৰু এই সৌন্দৰ্যকে মই সাবটি ধৰিব পৰা নাই— চিত্ৰ— মোৰ আগত তুমি সৌন্দৰ্যৰ অনন্ত সমুদ্ৰ মুকলি কৰি দিছা— তাৰ পাৰ আৰু নাইকিয়া হ’বলা!
|
| চিত্ৰ:
|
হিমালয় তুষাৰে ঢকা টিঙ যি ৰেখাত নলিম আকাশৰ সৈতে মিলো-মিলোকৈ লীন যাব খুজিছে, তাত যেতিয়া অস্তাচলৰ সূৰুষৰ শেষ কিৰণৰ ৰেখা এটা আহি পৰি সেই অতুল সৌন্দৰ্যত ৰং চৰাই লাহে লাহে মাৰ গৈ এবাৰ নীলা; এবাৰ ৰঙা, এবাৰ হেঙুলীয়া বৰণত পৰিণত হ’ব খোজো খোজো কৰে, সেই সৌন্দৰ্য ঊষাৰ সৌন্দৰ্যৰ সৈতে সেই ৰূপৰ লক্ষ যোজনাৰ আঁতৰত—
|
| অনিৰুদ্ধ:
|
চিত্ৰ— চিত্ৰ— মোৰ আৰু কল্পনাৰে সেই সৌন্দৰ্য ভাবিব পৰা নাই— মোৰ চকুৰ আগত সৌন্দৰ্য আহি মোৰ দৃষ্টি ধুলি-কুঁৱলি কৰি দিছে— মোক লৈ বলা— লৈ বলা— মই চাওঁগৈ— চাওঁগৈ।
|
(চিত্ৰই লাহে লাহে কুমাৰক হাতত ধৰি লৈ যায়— কুমাৰ এখোজ-দুখেজকৈ ওলাই যায়! অনিৰুদ্ধ একেবাৰে মুগ্ধ। তন্ময়।)
