সমললৈ যাওক

জয়মতী/প্ৰথম গৰ্ভাঙ্ক

ৱিকিউৎসৰ পৰা
[  ]
১। অঙ্ক।


প্ৰথম গৰ্ভাঙ্ক।

মন্ত্ৰণা-চৰা।

(ৰজা আৰু বুঢ়াগোহাঞি ডাঙ্গৰীয়া)

ডাঙ্গৰীয়া।— স্বৰ্গদেৱ!
 নোৱাৰিলোঁ নিৰাপদ কৰিব আমাক;—
 আজিও জীৱিত এক আপদ প্ৰধান।
 —নিশঙ্ক নহল সিংহাসন।

ৰজা।— কিবা কোৱাঁ!
 আছে আৰু, ডাঙৰীয়া, কালশত্ৰু মোৰ?—
 তুমি মোৰ পৰম বান্ধৱ; কৰাঁ ভাবি,
 যিবা ভাল বন্ধুজন মঙ্গল কাৰণ;
 —বিঘিনি নাশক তুমি মোৰ।

বু: গো:।— কৰা নাই ক্ৰটী লেশ; নকৰোঁ কাচিত।
 কতনা কোঁৱৰ বধ হল আশঙ্কাত,
 অঙ্গক্ষত কত জন কৰালোঁ গুপুতে,
 তৱ মঙ্গল কাৰণ

[  ]

ৰজা।—জানো সমুদায়।
 জানি তৱ হিতচিন্তা হিত অৰ্থে মোৰ,
 কৃতজ্ঞ অন্তৰে নিতে লওঁ তৱ গুণ।
 কিন্তু মন্ত্ৰি! কিহেতু চিন্তিত?—চিন্তাযুত
 দেখিলে তোমাক, চিন্তা-ভয় বাঢ়ে মোৰ।
 জানা তো পূৰ্ব্বৰ কথা,—জানি ভাগ্য হাঁয়,
 পূৰ্ব্বৰজাসকলৰ,—অকাল বিনাশ,—
 নেসাহিল প্ৰাণে মোৰ ৰাজ্য লাভলই।
 নাছিল সমূলি সিংহাসন বাঞ্ছা মোৰ।
 অবাবত প্ৰাণ দিয়া অতি অসহন;—
 সহেঁ তেও, হয় যদি দেশৰ কল্যাণ।
 তোমাৰ কথাত মাথোঁ পতিয়ন গই,
 উঠিলোঁহি কাৰেঙত; —কুক্ষণত হঁয়,
 লভিছিলোঁ আপদীয়া ৰাজপাট এই!—
 পিচে, ঘূৰি চিন্তা কিয়? কিবা অমঙ্গল
 দেখিছাঁ আগত তুমি? আপদ প্ৰধান
 বোলোঁ কাক? কোন সিটো প্ৰাণবৈৰী মোৰ?

বু: গো:।— নহয় সামান্য নৰ। নোৱাৰে চাপিব
 সাধাৰণে কাষ তাৰ।

ৰজা।—কিয় মন্ত্ৰীবৰ?

বু: গো:।—মহা বাহুবলী তেওঁ, লাঙ্গি-গদাপাণি।
 গোবৰ ৰজাৰ সুত, ফৈদ তুঙ্গ্‌‌ খুঙ্গ্‌‌।
 অঙ্গক্ষত কৰা তাৰ নহয় সম্ভৱ
 গুপ্তচৰ হতুৱাই।

[  ]

ৰজাক।— কি হব উপায়!

বু: গো:।— উপায় চিন্তিব লাগে।
 স্বৰ্গদেৱ, নহবাঁ অধীৰ; আছোঁমানে
 সহায় তোমাৰ,—ৰাখিম প্ৰতিজ্ঞা মোৰ।
 চাওঁ বাৰু, কি পাৰোঁ কৰিব যুক্তি-বুদ্ধি।
 —নহবাঁ বিমোৰ অতি।

ৰজা।—বাৰু, ডাঙ্গৰীয়া!
 প্ৰাণৰক্ষা মোৰ মাথোঁ, ৰাখিবাঁ মানত।

বু: গো:।—অৱশ্যে ৰাখিম। তাৰেহে ব্যৱস্থা হেতু
 যাওঁ এবে, কৰোগই সম্ভৱ যি হয়।

 (ডাঙ্গৰীয়াৰ প্ৰস্থান)

ৰজা— (আপোনাআপুনি) গদাপাণি!
 ভীষণ ই নাম! শুনি মোৰ কঁপে হিয়া।
 কান্দিছে অন্তৰে হাঁয়, কি জানো কি জানি!
 পৰিছে মনত আজি তাহানিতে দেখা,
 বীৰবাহু গদাপাণি ধেমালি-যুঁজত;—
 প্ৰকাণ্ড পুৰুষ আৰু “ভীম গদাধাৰী,
 অকলে শকত সিটো শত জনলই!
 অঙ্গক্ষতে নিৰাপদ নকৰিব মোক;
 নবধিলে গদাপাণি নুগুচে অপায়।
 আৰু এক ঈৰ্ষানলে দহিছে অন্তৰ;—
 জয়মতী পত্নীলাভ তাৰ! হিয়া উদঙ্গাই
 সঁপিছিলোঁ যাক ভালপোৱা। যাৰ হস্তে
 আজি সৰ্ব্বস্ব সঁপিব পাৰোঁ;—পাৰোঁ দিব

[  ]

অকাতৰে সিংহাসন এৰি! কিন্তু হাঁয়,
নুপূৰিল প্ৰেম-আশা, নাই প্ৰতিদান;
ঘিণ কৰি নিলগালে মোক! নিলগালে
যাচি দিয়া প্ৰেম মোৰ! অযাচিতে পালে
কিন্তু, সেই ভালপোৱা, গদাপাণি বীৰে।
সেই গদাপাণি! প্ৰেমত বিঘিনি মোৰ!—
যাৰ নামে ঈৰ্ষানল জ্বলি উঠে ঘনে!—
লম তাৰ প্ৰতিশোধ; লম এইবাৰ;
লই তাৰ প্ৰাণ আজি, বিৰহ-অনল
জ্বলাম, প্ৰতিজ্ঞা মোৰ, জয়াৰ বুকত!
 (প্ৰস্থান)