লীলা/সৰ্গ-২

by পদ্মনাথ গোহাঞিবৰুৱা

[ ৮ ] ২। সৰ্গ।

সংকল্প।

কি হাৰ ৰচিম হাঁয়, কি সম্বল মোৰ!
দুদিনীয়া সাংসাৰিক লীলাৰ কাহিনী।
নহয় নতুন দেখা, অপূৰ্ব্ব ঘটনা;
তলোপৰ হই কত দিনে উঠে–পৰে
সৃষ্টিৰ চকৰি–যোঁটা। তথাপি, নতুন
দিনকে সূৰুজ, নিতে নৱ দিন দিয়ে।
পুৰণি জোনায়ে নৱজোন নাম পায়
প্ৰতি মাহেকৰ পাচে। বছৰ নতুন,
বতৰ নতুন, নতুন চলতি ঋতু।
সি দৰে নতুন মোৰ লীলাৰ কাহিনী
ঘূৰিব সততে এৰি ঘটনা চকৰি।
লীলাময় সংসাৰত কৌটী লীলা-ৰেখা;
কৰোঁ তাৰে অনুৰূপী লীলা-ৰেখ মোৰ,
অবিচ্ছেদ কৰি ছেদ এই জীৱনৰ,
—নগণ্য যদ্যপি গুৰু-দান ৰিজনিত—
মৰতত কৰোঁ এটি কাহিনী অমৰ,
অমৰে অমৰে মিলি মৰণে জীৱনে,
—চকুৰে নেদেখা দৃশ্য জীয়া কুঁৱলীত—
আত্মাৰে আত্মাক ধৰি কাব্য কৌশলেৰে।
—ইমানে, সংকল্প মাথোঁ ইহজনমৰ।