এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৮
কদম-কলি
মাত্ৰ সৌন্দৰ্য্যৰ খনি;
গোলপুৱা হাঁহি মুখত নধৰা,
অন্তৰত কাল ফণী।
কোমল অন্তৰ, প্ৰেমময় মন,
কোমল জুৰ হৃদয়;
দিয়া যত দিনে ৰাতি মোৰ মন
অচল অতল ৰয়৷
১৮১৩ শক
কলিকতা।
⸻⸻
ভ্ৰম
কোনে কলে সেয়া বাঁহী বাজে বুলি?
বন-দেবী গীত গায়৷
শেৱালিৰ মালা নহয় এইধাৰ,
তৰাৰে গুথিছে হায়!
নহয় ফুলনি, কুৱঁৰীসকল;
দঢ়াই দঢ়াই কওঁ।
গোলাপ নহয়, প্ৰিয়াৰ নয়ন,
দেখি থিৰ হৈ ৰওঁ।
কোনে কয় সেইটি হৰিণা-পোৱালি?
ইমান চেতনা নাই।
