৬; ১৩-৭;।।} দানিয়েল। ৮৩। নদীয়া আৰু পাৰলীকবিলাক অলৰ ব্যৱস্থা। সিংহৰ গতিত পেলোৱা ল; তাতে সিহঁতে ১৩ অনুসাৰে সেই কথা যিয় কৰা হল। তেতিয়া গীতৰ তলি নৌ পাওঁতেই সিংহবোৰে সিহঁত লিবিলাকে ৰক্ষায় আগত উত্তৰ দি কলে, যা অমৰ কৰি নিহত হাড়বোৰ গুৰি কৰিলে। শহৰ, মশাৰি ঘিীবিলাকৰ মাৰ যি | তেতিয়া দাৰিয়া ৰাই গোটেই পৃথিবী দিলে, তেওঁ আপোনাক, আৰু আপুনি চবি। | নিবাসী সকলো জাতিৰ, দেশৰ, আৰু ভাষাৰ দিয়া নিষেধ-পত্ৰকো শোনে; কিন্তু প্ৰতিদিনে | | লোকবিলাকলৈ এই পত্ৰ লিখিলে, বেলে, ১০ তিনিবাৰ থাৰ্থনা কৰে। তাতে ৰইলেই কথা ২৬ তোমালোকলৈ অতিশয় কুশল (ক। ময় এই যনি অশয় জোৰ পালে, আৰু দানিয়েলক আৰ প্ৰচাৰ কৰি, যে, মোৰ ৰাজ্যৰ অধীন বা ৰিবল বড় মন কৰিলে, অ বেলি মাৰ। | সকলো ঠাইৰ লোকবিলাকে দানিয়েলৰ খৰৰ নোবোৱালৈকে তেওঁক উৰ কৰিবলৈ অনেক। লাক্ষাতে কলমনি হওক, আৰু তেওক অ ১৫ যত্ন কৰলে। পাছে সেই মানুহবিলাকে আকৌ কয়েক; কিয়নো তেওঁ জীৱ ঈশ্বৰ, আৰু সদা- পোট খাইজাৰ ওচৰলৈ গৈ বুক কলে, বো: কাললৈকে থাকোতা; তেওৰ ৰা অৰি- মহাৰা, আপুনি গানি, যে, ৰাই স্থাপনা২৭ মাণ, তেওৰ ৰাশাসন শেষলৈকে থাকিব। যি কৰা কোনো নিষেধ-অঙ্গ বা বিধি সলমি হব | জনাই দানিয়েলক সিংহবোৰৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা নোৱাৰে, মাদীয়া আৰু পিৰশীবিলাকৰ এই কৰিলে, তেৱেই শিতাৰকৰ্তা আৰু উৰকত্তা; ১০ ব্যৱস্থা। তেতিয়া যায় আৰে দানিয়েলক। তেওঁ বৰ্গত আৰু পৃথিবীত অদ্ভুত লক্ষণ আৰু নি সিংহ শতত পেলোৱা হল। ৰাইদানি-[২৮ আশ্চৰিত কাৰ্য দেখুৱাও। এই ৰুপে দানি: মেলক কলে, তুমি সদায় যি নাৰ সেৱা কৰা, য়েল দাৰিয়াব আৰু পৰিসৰ কোৰচৰ তোমাৰ সেই ঈশ্বৰে তোমাক ৰক্ষা কৰিব। ৰায়ত্ব কালত ভাগ্যৱান হৈ উঠল। ১৭ পাছে এটা শিল আনি গতৰ মৃত দিয়া হল; আৰু দানিয়েলৰ বিষয়ে কোনো কথা নিমেনে নিত যে লইটা অন্য সলনি মহৰ নিমিত্তে ৰাই আপোনাৰ মে- বি। ৰেৰে, অ অপোনৰ প্ৰধান লোকবিলাকৰ বাবিল, ৰজ বেলুচৰৰ ৰাজত্বৰ প্ৰথম ০৮ মোৰেৰে হাত ঘৰ মাৰিলে। আৰু বগাই বহৰত, দানিয়েলে শয়ন কৰা কালত সপোন আপোনৰ ৰাজলৈ গৈ লঘোনে ৰাতি আৰু মানসিক দৰ্শন পালে; তেতিয়া তেও সেই নিয়ালে, আৰু আপোনাৰ ওচৰলৈ কোনো | সপোন লিখি তাৰ সাৰ কথা প্ৰকাশ কৰিলে। বাঘত নিবলৈ নিদিলে, তেওঁয় টোপ দানিয়েলে কলে, বোলে, ময় ৰাহি দৰ্শনত চাই ১৯ শিও নাহিল। পাছে ৰজাই ৰাতিপুৱা অতি দেখিলে, যে, মহাসমুৰ ওপৰত আকাশ, সোনকালে উট সিং গাভলৈ বেগাই গল। ৩ চাৰি যায় প্ৰচণ্ড বেগেৰে বইছে। আৰু সমুৰ ২• তেও তিলৈ গৈ মানিয়েলৰ ওচর পালিত শোক পরা চাই বৃহৎ অন্তু ওলাই আহিল; সিহঁর নিয়ে দানিয়েলক মাতিলে; বুজাই আমি অকার বেলেগ বেলেগ আছিল। প্রথম। মেলক কলে, যে সীৱ ঈরর দাস দানি সিংহৰ নিচিনা, আৰু কৃরর পক্ষীর ভেউকার যে, তুমি সদায় থি জনাৰ সেৱা করা, নিচিনা তার ডেউকা আছিল; ময় চাই তোমার সেই ঈগরে সিংহবোরর পর তোমাক থাকোতে থাকোতে, তার সেই ডেউকা দুখন ১ রা কৰিব পাৰিলে নে। তেতিয়া দানিয়েলে | তার পর এড়উৱা হল; পাছে তাক মার ২ রাক কলে, মহারা চিরীবী হওক। মোর পা তুলি মানুহৰ নিচিনাকৈ ৰিত ভর দিয়াই শরে আপোন মৃত পঠাই লিংবের মুখ বন্ধ থিয় করোৱা হল, আৰু মানুহৰ হৃদয় তাক করিলে, আৰু দিতে মোক দুঃখ দিয়া নাই; ৫ দিয়া গল। পাছে ময় আৰু এটা জন্ধ দেখিলো; কিনো তে মোক নির্দোষী পালে; আৰু যে সেই দ্বিতীয় হু ভাল নিচিনা, সি এফালৰ মহা আপোনার সাক্ষাতেও ময় কোনো তরিরে ভর দি উঠিল, তার মুখত দাতর মাঝত ২৩ দোষ করা নাই। তেতিয়া রাই অতিশয় আ তিডাল কামিহাড় আছিল; আৰু তাক কোৱা নন্দিত হৈ দানিয়েলক গীতৰ পৰা তুলিবলৈ|গল, উঠ, অষিকৈ মই খা। তার পামে আজ করিলে। তাতে, দানিয়েল গাভৰ পৰা চাই আৰু এটা জন্তু দেখিলো; সি নারকী তোলা হলত, তেওঁর গাত কোনো প্রকার দুঃখ বাঘর নিচিনা; তাৰ পিঠিত চরাইৰ ডেউকার পোৱাৰ চিন দেখা নগল; কারণ আপোন খরত | নিচিনা চারিধন ভেউকা আছিল, আর সেই ও তেওর বিশাল আছিল। পাছরার আর, এর চাইটা তো আছিল; তাক রাজার দানিয়েলয় অবিতে চুক্তি লগোৱাবোরক আনি দিয়া হল। তার পাছে ময় রাজি দর্শনত চাই আপোন আপোন পর তিরুববারে সৈতে চতুর্থ এক জয় দেখিলো; শি ভয়, বলি, ৪8
