পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৮৩৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

৮৩৮ দানিয়েল। [৭; ৮-৮; ২। • আৰু অতিশয় শহিমান; তাৰ লোহাৰ ভাৰ | আৰ অনিক, লোহাৰ মত শক্ত পিল, বা আছিল; সি খালে, ডোখৰ ভোধৰ কৰিলে, মং (কা যি চতুৰ খাল, সে অঅৱশিবোৰৰিগকিলে; আৰু পৰ্বৰ চোখ কৰিলে, আৰ অবশিৰা পৰিয়ে বোয়তুকৈ নি বেলেগ, আৰ তাৰ হোগা গকিলে, তাৰ বিয়ে, অ ভয় কাটা ৮শি আহিল। ময় সেই শিলৈ মন কৰি। শিৰ বিষয়, আৰু যি আন এটা টিপ থাকোতেই, সেইবোৰৰ মাকত আৰু এটা সৰু হল, যাৰ আগত ভিটা পি পড়িল, আখি শিদ ওলাল, আৰু তাৰ সাক্ষাতে পূৰ্ব শি যাৰ চক আৰু বড় বড় কৰে মুখ যোয় তিটা শি উঘলা হল; সেই শিৰ | আছি, আৰু আপোনাৰ লগীকে মানুহৰ চকুৰ নিচিনা দুটা চকু আৰু বড় বড় অধিক গী দেখা গৈছিল, তাৰ বিয়ে নয় • কথা কোৱা এখন মুখ আলি। পায়ে ময়| টিক কৰা নানি লি। যাইতে চাই থাকোতে থাকোতে দেখিলে,কেইখনমান T থাকোতেই সেই দিনে পৰিলিৰ বগ আসন স্থাপন কৰা হল, আৰু অনাদি কাল | কৰি নিৰিলাক পায়লি; ও না বলি; তেওঁৰ বয় হিময় নিচিনা শা, সেই অনাদি কাল অন তিশা আৰু চুলি মেৰ শg নোম নিচিনা; তেওৰ | পৰিনাৰ পাৰি লোহিত বিচাৰ- সিংহাসন অগ্নিশিখা, তাৰ চকবোৰ ল| আৰ আৰু নাৰ দিয় ল, আৰু প-ি ১০ই। তেও এধৰ পৰ এখন অমিৰ নৈ| বিলাকে ৰ গ া সময় উপখি। এলাইবৈ গৈছিল; হামাৰ হাৰে তে পা-িসেই পনে এই কথা বলে, খিৰা চৰা কৰিছিল, আৰু অযুত অমৃতে তেওৰ আগত। সকলো কে বেলেগ বে, গোই পুথি- ধি হৈ আছিল; পাছে বিচাৰ বলি , | ৰীক গান কবি, আৰু ঝিৰ গৰি প্ৰতি ১১ আৰু পৃথীবোৰ মেলা। সেই কাল ময় কৰি, চতুৰ্থ মটাৰে পৃথিবী এনে চাই থাকোতে থাকতে শিৰে কোন বড় ৰান ঢাকায়। আৰ সেই বহাগ শি অৰ্থ বড় কথাৰ শবদৰ কাৰণে-ময় চাই থাকোতে এ, সেই বা পা ২ ম ৰ উপ থাকোতে শেষ নেই জ ত হল, অৰু তাৰ বে; লিবিল পাছত আমি এন ৰ উপৰ শৰীৰ নল, তাক অগ্নিশিখাত পেলাই দিয়া | বে;তেও আগলিককৈ বেলেগ হতে হল। আৰু বাকী বস্তু কেইটাৰ বিয়ে হলে, তিনি অন ক ন কৰি। তেও গন্ধে- | সিহঁতৰ পৰ ৰাতভৰ নিয়া হল; তথাপি উপ-] পাৰিনা সহিতে কথা ক যুক্ত সময় আৰু নিৰুপিত কাললৈকে নিৰ। পবিত্ৰবিলাকক ৰং লি, নিণিত সনাক্ত ১আয় দীঘলাই দিয়া হৈছিল। ময়ৰাতি দৰ্শ ব্যৱস্থা সলনি কৰিবলৈ মন বি,আৰ এক নত চাই দেখিল, আকাশ মেঘ মামুৰ | | কাল, দুই কাল, আৰু আধা কালৰুে লি- পুত্ৰ নিচিনা এমন পুৰুষ আবিসেই অনাদি | বিলাক তেওঁৰ হাতত সোধাই সয়া। কাল বৃনাৰ এৰিত উপস্থিত হল, সেই|২০ কিত বিচাৰবহিৰ; তাতে তেওঁ তাৰ ১৪ মিনাৰ আগলৈ তেওক অনা হল। আৰু সকলো | ভেও পৰা নিয়া বে; আৰু শেষ নথক জাতি, দেশ, আৰ লোকবিলাকে তেওঁৰা৷ সেয়ে x পাই বিনষ্ট হব। ৰাঃ এৰ সেৱা কবিৰ নিমিত্তে তেওঁকশাসন, মহিমা, ৰাজশাসন, আৰু গোটেই আকাশমণ্ডল অল আৰু ৰানা দিয়া হল; তেওয় ৰাজশাসন। থকা ৰাকাবিলাৰ মহিমা সৰ্বোপরি সকাললৈকে থকা রাজশাসন, সেয়ে কেতিয়াও। পৰিত্ৰ প্ৰবিলাকক দিয় ব; তে রাত ও নব; আৰু তেওর র অবিনাশ। অনন্ত কাললৈকে একা রাজ, আৰু সকলো ১৫ দানিয়েল ঘি ময়,মোঃ শরীয়ত মোৰ আই শাসনকর্তাই তেওঁর সেৱা করিব, অ তে ঘনা পালে, আৰু মোৰ মানসিক দর্শনে মেকি|আলা পালন করিব। এইখিনিতে বা ১০ ব্যাকুল কৰিলে। পাছে থিয় হৈ থকাবিলাকৰ। শে। দানিয়েল যি নয়, মোর চিন্তাই মোকড় আর এজনৰ ওচৰলৈ ময় গৈ, এই সকলের ব্যাকুল করিলে, আৰু মোর মুখ বিবর্ণ ত; বিষয়ে তেওক চিক কথা যুধিলো; তাতে তেওঁ কি ময় সেইকথা মনত ৰাখিলো। এই কথা কৈ সেইসকলোর অর্থ মোক বুঝালে। ১০ এই যি বৃহৎ অন্তু চাইটা আs এইবোৰ নিমেলে মত দেখা টা যে আট ১৮পৃথিবী হব লগীয়া চারি অন মজা। কিন্তু | আগর বিষয়। সর্বোপরিয়ার পবিত্র লোকবিলাকে রাজার | বেলচর রজার রাজত্ব তৃতীয় ব্যয় পাব, আৰু যুগে যুগে অন্য কাললৈকে না। * প্রথমে পোৱা দর্শন পাছে ময় দানিয়েলে ১৯ ভোগ করিব। তেতিয়া, অনি সকলোতকৈ বেলেগ। আৰু এক দর্শন পালে। আৰু ময় নেই 838