৮৩৪ বানিয়েল। [৪; ১৭ -৩০। ১৭ মনুষ্যবিলাকৰ ৰাত সৰ্বোপৰিনাই যেখানম | কাল যাব। বিঃ মুফাটা যে খি কৰে, আৰু যাকে তা দিবলৈই কৰে,তাকে। আ হৈছিল, তাৰ অৰ্থ এই যে এ তাক দিয়ে, আৰু মানুহবিলাকৰ মাৰিীহ মন কৰে,ইয়াক আপনি সনাৰ পায়ে আলো- লোকতেৰ ওপৰ নিযুক্ত কৰে,এইসকলোকে তাৰ হাত আপোনাৰ না খি। এই নীয়াই থকা লোকবিলাক জনিৰ নিমিত্তে, | হেতুকে, হে মহাৰান, মোৰ পৰামৰ্শ আপোষ্ট এৰীকিৰ আদেশেৰ এই দা হৈছে। আগত গ্ৰাহক; আপুনি ধৰ্মেৰ আলো আৰু পবিত্ৰবিলাকৰ বাক্যেৰে এই হুকুম হৈছে। পাপবোৰৰ পৰা, আৰু দুখীয়াক দয়া ক্য ১৮ ময় নবুমেচৰ ই এই সপোন দেখিলে; আপোনাৰ অপৰাধবোৰ পৰা আপোনাকে এতিয়া এ যেলটৰ, তুমি ইয়াৰ ফলিত L ফৰোক; তাতে কিনি আপোনা, শাকিল কোৱা; কিয়নো গোয় ৰজত (কা কোনো দীঘল হব। পা সেইসলোৱেইৰান বিান লোকে মোক ইয়াৰ ফলিত কব পৰা]২৯ নেচৰ লিয়ালে। আৰ মাৰ শেষ বাবল নাই; কিন্তু তুমি কব পাৰিব, কিয়নো তোমাৰ বুৰি চালিত তেওঁ অহাযযাৱা কৰিছিল,এনে অন্তত পৰিত্ৰ দেৱতাবিলাক আআ আছে। [৩• সময় নাই মাত লগাই বলে, ময় আলোৰ ১১ তেতিয়া বেলচৰ নামেৰ প্ৰখ্যাত দানি-1: বল, প্ৰৱত, অ আপোন মাৰ ৰায় মেলে অলপ বেলি তথা লাগি টি ব্যাকুল | সম্মান পাব্য অৰ্থেৰধানীৰ নিমিশেই হল। তাতে ৰাই উৰ কি কতে,হেবে | ০১ নমো মহাবিল মহাৰইএইকৈ সেই সপোন আতাৰ নিতাই তোমাক ব্যাকুল | থাকোতেই এই কাণ বাণী হল, যে, যে মধু নকৰো। বেচৰে উত্তৰ দি কলে, হে মোৰ | ধদনেৰ ৰা, কোমৰ বিষয়ে অতি দিল; প্ৰতে, আপোনাক ঘিণ কৰেতৰোৰলৈ এই ৩২ তোমাৰ পা তোমাৰ ৰাজত্ব গল। মহিলা সপোন, আৰু আপোনাৰ বৈীবোৰলৈ ইয়াৰ ৰাত যে সৰ্বোপৰিনাই শাসন কৰে, আৰ • ফলিত হওক। আপনি দেখা যি গ বাঢ়ি যাকে তাক দিবলৈ ইচ্ছা কৰে, তাকে তা দিয়ে, শকঃ হল, ওখই আকাশ চুকি পোৱা বল, তুমি ইয়াক নজনালৈকে মনুসমাৰ পা দু আৰ পৃথিবীৰ সকলো ঠাইৰ পৰা তা দেখা কৃত হৈ পথাৰৰ পৰবোৰৰ লগত ৰাস কৰিবা, ২১ গল, যাৰ পাতি মূল্য আৰু যাৰ গুণ অধিক অ গৰুৰ নিচিনাকৈ তোমাক ঘৰ খুউৱা ৰে, আৰু ছিল, যিহত সকলোৰে নিমিত্তে খোৱ। বহু অ-৩৩ তোমাৰ ওপৰ সাত কাল যাব। সেইমতে ছিল, যাৰ তলত বনৰীয়া জন্তুৰোৰে বাস কৰি নবুখদূন্যেৰত সেই কথা ফলিয়ালে; তেও ছিল, আৰু যাৰ ভালবোৰ আকাশৰ পী | মনুষ্যসমাজ পৰা দুৰীকৃত হৈ গৰুৰ নিচিনাকৈ বোৰে বা লৈছিল, ময়ৰা,সেই গছজোপা যাহ খালে, আৰু তেও শৰীৰ আকাশ ২ আপুনিয়েই। আপুনি বাঢ়ি বলৱান হৈয়; নিয়ৰত তিতিল; এই অৱস্থাত থাকোতে তেওঁ কিয়নো আপোনাৰ ময়াি বাঢ়ি আকাশ ঢুকি মোম কুরর পীর পাখির নিচিনাকৈ, আৰু পোৱা হল; আৰু আপোনার রাজত্ব পৃথিবীর তেওর নখ চরাই নধৰ নিচিনাকৈ বাঢ়িল। ২৩ অভলৈকে হল। আৰু ৰজাই দেখিনি, যে, ৩৪ পাহেসেই কালয় শেষত ময় নবুখদুনেচরে লৈ এজন প্রহরী অর্থাৎ পবিত্র লোকে বর্গর পর। দৃষ্টি করিলত,মোর জান মোলৈ উলটি আহিল; নামি আহি কলে, “তোমালোকে গছজোপা। তাতে ম সৰ্ব্বোপরিনার ধন্যবাদ করিলে, কাটি পেলাইনকরা; কি তার মুছাটো লোহা আৰু অনন্ত কাললৈকে ৰীয়াইথকামনার প্রশংসা আর শিলৰ শিকলিৰে বান্ধি মাগত পথা আৰু তেওঁক সমাদর করিলো; কিয়নো তে বর কুমলীয়া ঘাঁহৰ মাঝ রাখা; তাতে, সত। রাজশাসন চিকলীয় রাজশাসন, আৰু তেওঁ কাল নেযায়মানে, লি আকাশৰ নিয়ৰত ভিতিব,I৩৫ রাজা পুরুষানুক্রমে থাকে। আৰু তেওঁৰ সাতে আৰু পথরর পন্তববার লগত তার ভাগ হব।” অটাই পৃথিবীনিবাসীকে নোহোৱাৰ নিলি ২৪ হে মহারাজ, ইয়ার ফলিত এই, মোর প্রভু গণিত হৈ তেওঁ ৰ বাৰিীৰিক আৰু | মহাৱালৈ যি ঘটিব, সেয়ে সর্বোপরিজনার। পৃথিবীনিবাসীবিলাকৰ মাৰ আপোন ই ২৫ আয়। মনুষ্যবিবার রাত যে সর্বোপরি | অনুসারে কাৰ্য কর; তেওর হাত রাখি প্য, জনই শাসন করে, আর যাকে তাকদিবলৈইজা! মাই, তুমি কি কৰিছা বুলি তেওঁক কৰ। করে, তাকে তাক দিয়ে, আপনি ইয়াক শনা-ও কোনো না। সেই সময়তে মোৰ কান মেলে লৈকে মনুসমাজা পরা দুরীকৃত পৈররা। উলটি আহিল, আৰু মোৰ ৰাষ্যর ঘোর শবোৰ লগত ৰাস করি, গরুর নিচিনাকৈ। অর্থে মোর রায় আৰু মোৰ মাল আপোনাক ঘ.খুউৱা হব, আপুনি আকাশৰ বুৰি আছিল; মোর মত আৰু মং লোক নিয়ত তিৰি, আৰু অপেন প্যত। বিলাকে মোয় লগ কৰি rি
