৬ ** ৪; ৩৭-৫; ১৯।] দানিয়েল। লি; মা আপোন ৰাত পুনৰায় স্থাপিত | সেই কথা শুনি ৰান জয় ঘৰলৈ আহিল। লে, আৰু মোৰ মহিমা অতিশয় অধিপে] ৰাণয়ে লে, বোলে, মহাৰা, চিৰজীবী হওক; ৩৭ বালি। এতিয়া ময় সবুখদুমেচৰে সেই স্বৰ্গৰ | আপনি চিতি ব্যাকুল নহব, আৰু আপো- যাৰ প্ৰশংসা, গুণকীৰ্তন, আৰু তেওঁক লম-১১ মাৰ মুখ বিৰ্ণ নহওক। পবিত্ৰ দেৱতাবিলকিৰ দৰ কৰি; নো তেওঁ সকলো কাৰ্য্য। অলকা এন পুৰুষ আপোনাৰ য়ায় মাঝত সত্য, আৰু তেওঁৰ পথবোৰ ন্যায়, আৰু গৰ্ব। আৰে; আপোনাৰ পিতৃৰ দিনত তেওঁ বুড়ি, আচৰণ কৰোববাৰক খৰ্ব কৰিবলৈ তেওঁয় বিবেচন, আৰু দেৱতাবিলাৰ জন্য নিচিনা ক্ষমতা আছে। অনি পোবন গৈছিল। অপোনৰ পিতৃ মবুখ- বেচচ লাল ভো, আৰু বালি নেচৰ ৰাই, য় মহাৰাজ, আপোনাৰ পিতৃয়ে তেওক শাল, গণক, ফলদীয়া, আৰু লোড়ি- | ৰায় পতন। ১২ীয়বিলাকৰ অধ্যক্ষ নিযুক্ত কৰিছিল; কিয়নো এদিন বেলুচৰৰাই আপোনাৰ এক তেওঁৰ অতি উত্তম আত্মা, আন, মুভি, আৰু ১ হাজাৰ প্ৰধান লোকক এটা বড় গোল দিলে, সপোনৰ লিতা কব পৰা, নিগুঢ় বাক্য জনাব আৰু সেই এক হাজাৰ লোকৰ সাক্ষাতে ভ্ৰা প, আৰু সংশয় সুৰ কৰিব পৰা ণ পোৱ ২ ৰস পান কৰিলে। পাছে বেলচৰে সাৰস গৈছিল; তেওঁৰ নাম দানিয়েল, ৰজাই তেওঁক পান কৰি থাকোতে, ঘিচালেমত থকা মন্দিৰ বেটৰ নাম দিছিল। এই হেতুকে সেই পৰ আপোন পিতৃ মনেচৰে অমা সেপিৰ। দানিয়েল মত যাক, তেও অৰ্থ বুঝবি। আৰু পৰ পাৰবোৰত ৰজা আৰু তেওঁৰ প্ৰধান ১০ কেতিয়া দানিয়েলক ৰজাৰ ওচৰলৈ নিয়া লোকবিলাকে, তেওঁৰ পত্নী আৰু উপপত্নী হল, মাই দানিয়েলক কলে, বোলে, মোৰ বিলাকে পান কবিৰ অৰ্থে, সেই পাত্ৰবোৰ পিতৃ মহাৰাই যিহূদা দেশৰ পৰা অনা দে- ৩ আমিবলৈ আজ কৰিলে। তেতিয়া, বিকালে শাৰিত যিহূদী লোকবিলাকৰ মাৰত যি মা- মত থকা মন্দিৰ ঈৰৰ গৃহৰ পৰা অনা সেই| ১৪ নিলে আছিল, সেইখন তুমি নে? তোমাৰ সোণৰ পাত্ৰবোৰ নিয়া বলত, ৰuা অ| বিষয়ে ময় শুনিছে, যে, তোমাৰ অন্তত দেৱতা- তেওঁৰ প্ৰধান লোকবিলাকে, তেওঁৰ পত্নী আৰু বিলাকৰ আত্মা আছে, আৰু তোমত বুড়ি, উপপত্নীবিলাকে সেইবোৰত পান কৰিলে।| ১৫ বিবেচনা, আৰু উত্তম কান পোৱা যায়। সম্প্ৰতি ও শিবিলাকে ভাৰস পান কৰি কৰি কোণ, এই লিখা কথা পাঠ কৰিবলৈ,আৰু ইয়াৰ অৰ্থ প, পিতল, লোহা, কাঠ, আৰ শিলৰ দেৱতা মোক বুঝাবলৈ বিনি আৰু গণকবিলাকক মোৰ ৫ বোৰ প্ৰশংসা কৰিলে। সেই মুহুৰ্ততে এজন ৰিলৈ অনা হল; সিবিলাকে কথাখিনিৰ অৰ্থ মানুৰ হাতৰ আলি ওলাই,ৰাগহৰ দেয়ালত। ১০ মোক বুঝাব নোৱাৰিলে। কিন্তু ময় তোমাৰ বি- লিপা চূণৰ ওপৰত, ওলোমাই থোৱা প্ৰদীপৰ। যয়ে শুনিছে, যে, তুমি অৰ্থ বুঝাব পৰা, আৰু আগত লিখিলে, আৰু যি হাতে লিখিছিল, সংশয় দূৰ করিব পারা; এতিয়া তুমি যদি এই রাইভার আগ ভাগ দেখিলে। তাতে বুজার। লিখা কথা পাঠ করিব, আৰু ইয়াৰ অৰ্থ মোক মুখ বিবর্ণ হল, তেওঁ চিৰাত ব্যাকুল হল, তেওর বুৰাব পরা, তেন্তে তোমাক বেতেন। বাণী - ককালৰ যোড় টিলা হৈ গল, আৰু তেওর জেরে সজোৱা হব, তোমার ডিঙিত সোণৰ হৰি ৭ কাঠ লাগিবলৈ ধৰিলে। জাইবড় মাতেরে গণক। দিয়াব, আর তুমি রাগর তৃতীয় শ্রেণীর বিষয়। কলীয়া, আৰু তেতিৰীয়া লোকবিলাকক অ| ১৭। তেতিয়া দানিয়েলে রজার আগত উত্তর নিৰলৈ অহা করিলে। রজাইবিলর বিধান- দি কলে, আপোনাৰ ৰা আপোনালৈ একোক, বিলাকক কলে, যি কোনো মানুহে এই লিখা। | আৰু আপোনার পু ন্য দিক; তথাপি কথা পাঠ করিব আৰু ইয়াৰ অৰ্থ মোকানাব ময় মহারার আগএই লিখা কথা পাঠকমি, ভক যেনো ঘরণয় সাজেরে সলাৱা হব, তারা আমার অর্থ মহারাল বুকম। হে মহারায়, লিতে সোণৰ হৰি দিয়া , আৰু সিরার। সর্বোপরি দরে আপোনাৰ পিতৃ নবুধদমেচ তৃতীয় শ্রেণী বিয়া হব। তাতে তার আটাই। রান, মমি, মর্যাদা, আর রাজ দিছিল। বিয়ান লোক ভিতর সোমাল; কিন্তু লিবিলাকে। গরে তেওৰ দিয়া মহিমার কার, সকলো লেই লিখা কথা পাঠ করি বা রকি তার আতিক, দেশর, আৰু তার লোকবিলাকে তেওঁ ৯ অর্থ অনাব নোৱাৰিলে। তেতিয়া বেলুচর রজ সাক্ষাতে কপি আছিল, আৰু ভয় করিছিল অতিশয় ব্যাকুল হল, তেওঁর মুখ বিবর্ণ হল, তেওঁ আপোন ইন্দ্রারে কোনোক বধ করিল, আৰু ও প্রধান লোকবিলাকে বিৰলল। আপেনি ইচ্ছারে কোনো জীয়াই ৰাখিছিল; আৰু আপোন ইচ্ছরে কোনো উন্নত করি- 885
