৩; ২৪-৪; ১৬। পানিলে। ২৪ পাৰে নবুখদদৰে বিষয় মামি বেগ। ৪ ময় নবুনেচৰে আপনি হয়ত শাৰি ভাট অপোনাৰ মীবিলাকক কলে, আমি | আৰু আপোন ৰাতে কুশলে আছি, তিনি জন পুৰুষ জামে। বাকি অখিৰ মাঝ। এনে সময়ত ময় এটা ও লগা সপোন পেলোৱা নাই। সিবিলাকে উত্তৰ কৰি কলে, দেখিলা; আৰু ময় শয়ন কৰা কলিত নানা ২৫ হয়, মাৰাম। তেতিয়া ৰাই উত্তৰ দি ফলে, | চিৰা আৰু মানসিক সশনে মোক ব্যাকুল দেখা, ময় চাৰি জন মানুষদেখি; সিবিলাকে। ৬ কৰিলে। এই হেতুকে সেই গোনৰ কলিতা মুকলি হৈ জুইৰ মাঝত অহাযোৱ কৰিছে, | মোক মাষ্য নিমিত্তে বাবিল, সকলো বিন সিবিলাকে একে। দুঃখ পোৱা নাই; আৰু। | লোক যে চলৈ আনিবলৈ ময় আৰ ২৬ চতুৰ্থ অনৰ আকৃতি দেৱপৰ নিচিনা। তেতিয়া কৰিলো। পাছে শা , গণক, কলদীয়, নবুধনেচৰে সেই প্ৰবলিত অগ্নিকুণ্ডৰ দুৱাৰ | আৰু লাতিষীবিলাক মে চলে আছি- ওচৰলৈ গৈ কলে, হে সৰ্বোপৰি ঈশৰ দল লত, ময় লিবিলাকৰ আগত সেই সপোন চক, মৈচক, আৰ অবেদ-গো, ওলাই অহ;T কলে; কিন্তু লিবিলাকে মেকি তাৰ লিঙ্গ তাতে চক, মৈচক, আৰু অবেদনগো অগ্নিৰ। ব নোৱাৰিলে। শত মোৰ দেৱতাৰ নাম ২০ মাৰ পা ওলাই আলি। পাছে ফিঙিপাল,। | অনুসাৰে যাৰ নাম বেলচৰ, আৰু যাৰ প্ৰতিনিধি, দেশাধ্যক্ষ, আঃ ৰাজমীবিলাকে। | অত পবিত্ৰ দেৱতবিলাকৰ আ আ গোট খাই সেই তিনি জন লোকক চাই দেখিলে, সেই দানিয়েল মোৰ আগলৈ আহিলত, ময় ৯ তেওঁৰ আগত মোৰ সপোন ফলে, যে, হে নাই, সিবিলাকৰ মৃৰৰ চুলিও অকনকে পোড়া | শাবিলাৰ প্ৰধান অধ্যক্ষ বেলচৰ, ময় মা, বও বিকৃত হোৱা নাই, আৰু গাত | নিয়ে,তোমত পৰিত্ৰ দেৱতাবিলাৰ আ। ২৮তথিৰ গন্ধও নাই। তেতিয়া নবুখদুনেচৰে আছে, আৰ কোনো নিগূঢ় বাক্য তোমালৈ এই কথা কলে, চক, মৈচক, আৰু অবেদ টান নহয়; এই হেতুকে, ময় সপোনত যি যি নগোৰ যি জনা ঈশ্বৰে আপোন দুত পঠাই| দেখিলে, সেইবো, বিশেষকৈ তাৰ কলিতা আপনাৰ পাসবিলাকক ৰক্ষা কৰিলে, তেওঁ মোক বুউৱ। শয়ন কৰা কালত মোৰ মান- ধন্য; শিবিলকে তেও বিশ্বাস কৰি ৰান্না | সিক দৰ্শন এই ম চাই দেখিলোঁ, যে, পৃথি- লবন কৰিলে, আৰু অপেনাবিলাকৰ ঈশ। বীৰ মা এজোপা গছ উৎপন্ন হল, সি বাহিৰে অন দেৱতাক যেন সেৱা কৰি| ১১ অতিশয় এখ। সেই গৰু বাঢ়ি অতি শকত হল, লগয়া নয়, এই নিমিত্তে আপোন আপোন | আৰ ওই আকাশ চুকি পোৱা এল, আৰু ২৯ শৰীৰ সোধা দিলে। এতেকে ময় এই অনা। গোটই পৃথিবীৰ অন্ত পৰা তাক দেখা গল। দিয়ে, যে, সকলো জাতিৰ, দেশৰ, আৰু তাৰ। তাৰ পাতবেৰ সুন্দৰ, আৰ দি অধিক, আৰু যি লোকবিলাকে চমক, মৈকে, আৰ অবেদ-| সকলোৰে নিমিয়ে ভাত খোৱ বহু আহিল; গোয় ঈশ্যৰ অহিতে কোনো জাৰি কথা কব, তাৰ তলত বনৰীয়া জন্তুবোৰে ম লৈছিল, সিহঁতক খেৰোখৰকৈ কটা যাব, আৰু সিহঁ তাৰ ভালবোত অশিৰ পীবোৰে বা তৰ ঘৰ গোবৰ দম যেন কৰা ব; কিয়নো এই লৈছিল, আৰু সকলো প্ৰাণয়ে তাৰ পৰা আহাৰ দৰে উনাৰ কৰিব পৰাআন কোনো দেৱতা নাই।১৩ পাইছিল। ময় শয়ন কৰা কাল মানসিক দৰ্শ • তেতিয়া ৰাই চমক,মৈক, আৰু অবেদনোক। যত চা দোখলো, যে, এন এহৰা অথাৎ এমন বাবিল প্ৰদেশৰ আৰু ওখ পদলে নিলে। ১৪ পৰি লোক র পর মামি আহিল। তেও | ৰিঙিয়াই কল, তোমালোকে গঙ্গোপা কাটা, নখনে না বলীয়াহৈ যোর বিষয়। তার অলবোৰ কাটি পেলোৱা, তার পাবার গোটেই পৃথিবীত থকা সকলো জাতির, মুচি পেলোৱা, আৰু তাৰ গুটীৰোৱ দিতি দেশ, আর তার লোকবিলাকলৈ নবুখদ-1 করি পেলোৱা; তা অলর পর অববার, নের রয়ার আননী। তোমালোকলৈ অতিশয়। আৰু ভয় ভালবোরর পর। পীৰোর পলাই কুশল হক। সর্বোপরি দরে মোত যি যি ১৫ যাওক। কি তোমালোকে তার মৃঢ়টা লোহ আত লণ আৰু আশ্চরিত কাৰ্য্য দেখুন | আৰু পিল্য শিকলিরে বাড়ি মাতি পথাৰ, বালে, সেই সকলোকে ময় প্রচার কা উচিত মীর ধার না রাখা। লি আকাশ, ৩ বুৰিলে। তেওঁয় অদ্ভুত লক্ষণবোৰ কেনে মহil বিরতিতেক; আৰু পৰা লগত পথি আৰু তেওর আতিকাৰ্যবোৰ কেনে গুরুতর।[ী খায় তার ভাগ হক। তার হৃদয় বের না, নিকলীয়া না, এ তেওঁরা নেকি গনি , তা পরদয় দিয়া শাসন পুনুনে থাকে। ওক, আ , এপত সাত কাল যাক। c. A. B. ৪-Assam: 0. T.63.] ৪১
