৬৩; ৩৩৪; ৬।] যিয়া। ৭ ০৭ অতিশয় সমৰ্থ at fত ময়। তোমাৰ সায়। কৈ, অৰণ্যত বড় ক্ষয় ঘোড়াৰ নিচিনাকৈ অগাধ ৰা বণীয়, আৰ তোমাৰ কৃত টা অলৰ মাৰেদি সিবিলাকৰু লৈ আহিছিল, সেই • গৰ্কোতাৰ কাপড়, নিটি কিয়?“ময় সকলেই| ১০ মা ক’ত? উপত্যকালৈ আমি যোৰ পৰ কৃত ফাটী গছিলো,আজাতিবিলাকৰ। অকিৰ দৰে যিহোৱৰ আই সিবিলাকক মত কোনোৱেই মোৰ সী নাছিল; এলে কি, জিৰণি দিছিল; নিজ প্ৰতাপী মম লি ময় ধেত সিহঁতক গকিহিলে, আৰু কোপ। কবিৰ অৰ্থে তুমি আেল প্ৰকাৰিলাকক সেই সিহঁতক মৰ্দন কৰিছিলো, এনে সময়ত মোৰ|: ৰুপে লৈ আহিছিলা। তুমি বৰ্গৰ পৰা তললৈ বত্ৰত সিহঁতৰ তেৰ চিটা লাগিল, আৰু মোৰ দৃষ্টি কৰা, আৰ তোমাৰ পবিতা আৰু গৌৰব ৪ গোটেই সহিত দাগ লগালে। কিয়নো প্ৰতিকাৰ মিবসিৰ পৰ গোৱা; তোনা উদ্যোগ আৰু সাধিবৰ দিন মোৰ মনত আছিল, আৰু মোৰ যুক্ত মহ কাকে কততোমাৰ পৌৰ ময়ম আৰু কৰিব লয়াবিনাকৰ বৰ উপস্থিত আছিল।| ১৬ মানা দয়া মোৰ পৰ আটক কৰা হল। নিন। ৫ পাছে ময় চাই দেখিলো, যে, মোক সহায় | তুমিয়েই আমাৰ পিতৃ; ফাৰ মাহামে আমাক কৰে কোনো মহিল; আৰু মোক যে উপকাৰ | নেমে, আত্ৰায়েলে আমাকৗকাৰ মকৰে; কৰে কোনো মাছিল, ইয়াতে ময় আশ্চৰিত| হে যিহোৱা, তুমিয়েই আমাৰ পিতৃ; আৰু মানিছিলো; এই হেতুকে মোৰ নিয়াৰ বাহুৱে পূৰ্বকালয়ে পৰ তুমি আমাৰ মুক্তিদাতা, এৰ নয় কৰিব লগীয়া পৰিণতি কৰিলে, অ| ১৭ তোমাৰ নাম। হে যিহোৱা, তুমি আপোন ৬ মোৰ কোধেই মোক উপকা কৰিলে। আৰু ময় | পৰ পৰ। আমাক কি অপথে লৈ গৈছ আৰু আপোন কোধিত পাতিবিলাকক গকিলো, আঙ্গ | তোমাক ভয় নকৰিবলৈ আমাৰ মন কি কঠিন আপোন কোপত নিহত মতোৱাল কৰিলে,। | কল্পিছা? তোমাৰ দাগবিলকি, তোমাৰ আধি- আৰু সিহঁতৰ তে মাটাত পেলালে। 1 ১৮ পতা, দৈবিলাশ্ব কাৰণে উটি আti। তোমাৰ ও ময় যিহোবাৰ নানাবিধ দয়া কীৰ্ত্তন কৰিম;T : পবিত্ৰ প্ৰকাৰিলাকে অলপ কাম আপোন আৰু যিহোৱাই আমাক যি যি উপকাৰ কৰলে, আপোন আধিপত্য ভোগ কৰিলে; আমাৰ শত্ৰু সেই সকলো অনুসাৰে, আৰ অপোমৰ নানা-| ১৯ বোৰে তোমাৰ বৰ্মধাম ৰিৰে গাফিল। বি- বিং কৰুণা অগ্ৰচুৰ দয়া অনুসাৰে ব্ৰায়েল বিলাক পৰত তুমি কেতিয়াও মাত কৰা বংশক বি মা মল কৰিলে, সেই অনুসাৰে | মাই, আৰু যিবিলাক তোমার নামের প্রখ্যাত ৮ ময় যিহোৱার প্রশংসার কীর্তন করিম। কিয়নো হোৱা নাই আমি এনে লোকবিলাকৰ নিচিনা তেওঁ কৈছিল, অৱশ্যে সিবিলাক মোর প্রাণ, ১ এলো। অয়, তুমি আকাশমণ্ডল বিদারি হল না সন্তান; এই বুলি তেও সিবিলাকৰ মামি আহিলে, পর্বতয়ে তোমার সাক্ষাতে ত্রাণকর্তা হৈছিল। সিবিলাকৰ আটাই দুঃখত ২ অৱ হৈ গলে, কেনে চলি আছিল। তেও খিত হৈছিল, আৰু তেওঁর মুখপ বিলাকে তোমার সাক্ষাতে কপির মিমিতে দুতে সিবিলাকক পরিত্রাণ কৰিছিল। তেওঁ তোমার শত্রুবেরর আগত তোমার নাম মলা- আপোন প্ৰম আৰু কৃপাতে সিবিলাকক মুক্ত। | বলৈ, অগ্নিয়ে সে ধরি পোড়র নিচিনাকৈ, করিলি, আৰু তেওঁ পূৰ্বৰ সকলো কলিতা আৰু সুয়ে পানী উতলোৱাৰ নিচিনাকৈ ১• সিবিলাকক দাঙি বৈ আনিছিল। কিন্তু সিবি। ৩ নামি আহিলে, কেনে ল আছিল! আমি ভাব লাকে বিদ্রোহ কৰি তেওঁর পবিত্র আত্মক বেকার নকরা ভয়ানক কাৰ্য্যোর তুমি করি নামি দিছিল; এই হেতুকে তেওঁ বুরি সিবিলাক আহিলে, আৰু তোমার সাক্ষাতে পর্বতব্যে শ হৈছিল, আৰু নিয়ে সিবিলাকৰ অবিতে সৱ হৈ গলে, কেনে ভাল আছিল! তোমালৈ ১. কৰিছিল। তেতিয়া প্ৰবিলাকে পুরণী| অপেক্ষা করোতা জনলৈ কৰ সি করে। কাল, মোচি, আৰু তের লোবিলাকক গোৱণ খি তুমি, তোমার বাহিরে আন ই আছে কৰি কৈছিল, যি নাই আপোন কর মের | বুলি আগৰ কালৰ পৰা মানুহবিলাকে শুনা রকীয়াবিলাকে সৈতে সিবিলাকক সমুর পর। নাই, কাশেরে অনুভৱ কৱা নাই, বা চকুরে উলিয়াই আনিছিল, তেওঁ ক'ত? যি জনাই ৫ দেখা নাই। যি জনে আমল করি ধার্মিকতা এপেনি পবিত্র অরা শিবিলকির অন্তত লিত করে, আৰু যিবিলাকে তোমার পথ ১২াপন কৰিছিল, যি আনাই মোচির সোহাতে তোমাক সেৱরণ করে, তুমি সেই সকলোর আপোন প্ৰতাপ বাহ চলাইছিল, যি জনাই লগত সাক্ষাৎ করি থাকা; দেখা, তুমি কত আপনার নিমিত্তে চিরস্থায়ী নাম সি কবির আৰু আমি পাপি; চিরকলরে পর এই অৱ- অর্থে সিবিলাক আগত ললা দুাল করি স্থায় আছে, তেন্তে আমি পরিত্রাণ পায় সে। ১৩, বি আই সিবিলাকে উট নোখোৱা- কিয়নো আমি সকলোৱেই আটি লোশন 70
