৭ যিয়া। [ ৬৪; ৭-১০; ১৬ হলে, আৰু আমাৰ সকলো ধাৰ্মিকতা চুৱা মনে নেমি , কি কিল মি; এ কি হোৱা কাপ দৰ ল; আমি আটাইবিলাক ফিwৱাই কৈছে, ময়, একেবাৰে তোমালোক পাৰ নিচিনাকৈ এ পৃyি; আৰু মা. বিৰ বিৰ, অপৰাধ, পৰ্বতলে ল অপৰাধবোৰ হতাহ দৰে আমাক উৎৱাই ৱে আৰু উপভবত মোক দিল কৰা • লৈ গৈছে। তোমাৰ নামেৰ প্ৰাৰ্থনা কৰোতা | | জামাৰে , শবপৰিলাৰ অপাথৰ কোনো নাই; কোনেও তোমাৰ আশ্ৰয় লবলৈ। প্ৰতি তোমালোকৰ বুকক দিন, আ ফ জাপোন মন উচাই নিদিয়ে; কিয়নো তুমি এম বি কৃৰি খিতিৰ বুকুত এটি আমাৰ পৰা তোমাৰ মুখ লুকুৱাই ৰাখি,আৰু ফল দিম। আমাৰ অপৰাধ প্ৰতাপ আমাক গলি যাবলৈ। যিহোৱাই এইকথা কৈ, যেনেকৈ ভাৰি ৮ হি। কি যে যিহোৱা, তুমি আমাৰ পিতৃ; খোকত ৰস দেখিল, লোকে কয়, তাক নই আমি মা, আৰু তুমি আমায় কুমাৰ; আমি নকৰিবা, কিয়নো তত আশীৰ্বাদ আয়, সেই ৯সকলোৱেইগেমায় তিৰ কাৰ্য্য। যে যিহোৱা, দৰে, সিহঁত আটাইৰুে নষ্ট নকৰিবৰ মনৰ তুমি অত বুনবো, বা চিৰকাললৈকে অপ-1 মোৰ দসবিলাকৰ নিমিত্তে ময় কৰিম। আৰু ৰাধ মনত নেখিব; দেখা, দুটি কৰা; আমি; ময় যাকোবৰ পৰ একাংশ, আৰু যিদাৰ পা তোমাক মিনতি কৰে, আমি সকলোৱেই তোমাৰ। মোৰ পৰ্বতবোৰৰ এক অধিকাৰী উপ কমি; ১• প্ৰয়া। তোমাৰ পবিত্ৰ নগৰবেৰ অৰণ্য হৈ আৰু মোৰ মনোনীত লোকবিলাকে তাক ধি- পড়িল; চিমেন অৰণ্য হৈ গল। কিচালেম ] , কাৰ কৰি, আৰু মোৰ দসিবিলাকে তাক লাক্তি ১১ ধ্বংসস্থান হল। য'ত আমাৰ পূৰ্বপুৰুষবিলাকে | ১• কৰিব। মা মোৰ বিচৰা মোৰ এবিলাৰ তোমাৰ প্ৰশংসা কৰিছিল, আমাৰ সেই পবিত্ৰ। নিমিতে চাঙ্গো মেয়ে কান্ত গড়াগ সুন্দৰ গুহ অগ্নিৰ দণ্ড হল, আৰু আমাৰ মন- বি, আৰু আথোৰ উপত্যকা গৰুৰ জানায় ১২ সোহ ললো ঠাই উলু হল। হে যিহোৱ, ১১ খোৱা ঠাই হব। কিন্তু যিহোৱাৰু ত্যাগ কৰা, এইবোৰ .দেখিও, তুমি আঁতৰি থাকিব নে? যাৰ পবিত্ৰ পৰ্বত পৰি, ভাগ্যদেৱতালৈ আৰু মনে মনে থাকি, আমাক অত্যন্ত দুঃখ... মেজ সন্ধাৱা, নিৰুপণী ৰেীলৈ মিহলি। দিবা মে। | ঢাকাৰসেৰ পানপাত্ৰ পকৰা যি তোমালোক, অপথে যো লোকক যিহোৱাই থমকি ৭ তোমালোকক তৰোৱালৰ নিমিতে পি কৰিম, আৰু তোমালোক হত্যলৈ ৰ দোৱাৰা। দিয়া, আৰু তেওঁৰ লোকবিলাকক মালয় প্ৰতিজ্ঞা কৰা। কাৰণ ময় ছিল তোমালাকে উত্য নিদিলা, ম’লত তোমালোকে পৃমিলা; কিন্তু মোৰ
- যিবিলাকে মোক নিবিচাৰিলে, সিবিলাকক |
সূতি যি বেয়া, জাকেই তেলোকে কৰি, জড মোৰ পৰামৰ্শ লোৱাব খুজিলো; আৰু যি | আৰু হি মোৰ সন্তোষ নই, তাকেই ভোষা- বিলাকে মোক অন্বেষণ নকৰিলে, সেইবিলাকক | লোকে মনোনীত কলা। (. মোক পোৱাব খুজিলো; যি জাতি মোৰ নামেরে| ১৩ এইতেক গ্ৰ যিহোৱাই এইখা ৈ প্রখ্যাত নল, এনে জাতির আগত, এইয়া দেখা, দেখা, মোর দালবিলাকে ফলে কোন কবি, ময় আছে, ময় আছো, এই বুলি ময় কলো। কিন্তু তোমাকে তোকত আলুর; দেখ, ২ যি জাতিষে আপেনি অপেনি কল্পনামতে। মোর দসিবিলাকে হসপনি কফি, কিজোম- কৃপথত চলে, এনে এক বিদ্রোহী জাতির অগিত লোক: পিয়াহ আতুর বা; দেখা, মোর দাস- • ময় ওরেদিনুটা যত মেলিলো। যি জাতিয়ে। বিলাকে বলে মনত আন িকি তোমা- | বাড়ীত বলিদান দি, আৰু ইটার ওপৰত ধূপ | ১৪ ললাকে ল পাবা; দেখা, মে মাসৰিলাকে লাই মোর মুখর অগিত সদায় বেজার দিয়ে, হলে মনৰ মুখত অনিন্দগন কবি, কিন্তু ৪ যি জাতিয়ে মৈদামবেরির মাঝত বয়ে আৰু.. তোমালোকে মন দুঃখ কারোক্তি কবি, অতি পত ঠাইত রাতি কটায়, যি ৰাতিয়ে | আৰু মন ভগ্ন যোৱা কাৰ হাহাকার করিব। গাহরির মদ খায়, আৰু আপোন জাপোন ১৫ মোর মনোনীত লোকবিলাপ্ত অর্থে শাওনপৰি ৫ পাত্ৰত ঘিণলীয়া মঙহর গোল রাখে, যি দিবর নিমিত্তে তোমালোকে পেনালি লাতিয়ে কয়, অপোন ঠাইতে থাকা, মোর নাম থৈ যাব, আৰু প্ৰছু ফিহোৱাই তোমাক ওচ্যলৈ নাহিবা, কিয়নো ময় তোমাকৈ পবিত্র। মাৰিব, আৰু আপোন দললিক অনি ৰাৰ সিহঁত এনেকুৱা জাতি, xে, সিহঁত মোৰ নাকত| ১৬:ধরি মাতিৰ। তাতে, যি মানুষ পৃথিবী কা, আ ওরেদিটো বলি থকা অগ্নিপ।., আপোনাকে ধন্য বুলি সেই মানুহে সy বে, মোর অগিজ এয়ে লিখা আছে, ময় মনো.. ঈশ নামেৰেৰে আশানৰ ধন লি। ৪
