৬৬২ যিয়া। . (৫; ২৬-৭;। ২৬ তেওঁৰ হাত এতিমাও মেলা হৈয়ে আছে। তেও; যাব? তাতে ময় কলে, দেখোক, ময় আছে, দুৰৈৰ পৰ। জাতিবিলাকৰ নিমিত্তে ধ্বজা তুলিব, ৯ মোকে পঠাওক। তেতিয়া তেওঁ মোক কলে, তুমি আৰু পৃথিবীৰ অন্তৰে পৰা সিহঁতৰ নিমিত্তে সেই জাতিৰ ওচৰলৈ গৈ কোৱা, তোমালোকে সুহৰি মাৰিব; তাতে সিহঁত বেগ হৈ শীঘ্ৰে শুনি থাকা, কিন্তু নুবুৰিবা; আৰু চাই থাকা, ২৭ আবি। সিহঁতৰ মাকত কোনেও ক্লান্ত নহব, ১• কিন্তু মেজনিবা। তুমি সেই মতিৰ নে নাইবা উজুটি নেখাব; কোনেও নেটোপনিয়াব, তেতোহা কৰা, কাণ গন্ধ কৰা, আৰু শিবিল'- বা নিদ্ৰা নেযাব, আৰু সিহঁতৰ কটিবন সুলকি কৰ চকু লেও নি বন্ধ কৰা; নকৰিলে, শিবিলাকে ২৮ নেযাব, আৰু তাৰ ৰচিও নিচিগিব। সিহঁতৰ চকুৰে দেখি, কাণেৰে শুনি, আৰু মনেৰে বুৰি কড় চোকা, আৰু অটাই ধনু ভিৰোৱা; সিহঁতৰ| ১১ মন পালটাই সুস্থ হব। তেতিয়া ময় মুধিলো, ঘোড়াৰেৰ শুয়া চকমকি পাথৰৰ নিচিনা গণিত | হে প্ৰতে, কিমান কাল। তেও উত্তৰ কৰিলে, হব; আৰু সিহঁতৰ চক্ৰবোৰ বামাৰলি বতাহৰ | যেতিয়ালৈকে নগৰবোৰ নিবাসী নোহোৱাকৈ, ২৯ নিচিনা ব; লিতিৰ গৰ্জন সিংহৰ গৰ্জনৰ। অৰু ঘৰবোৰ মানুহ নোহোৱাকৈ উচ্ছ না, নিচিনা হব; সিহঁতে যুবা সিংহৰ দৰে গৰিব;! ১২ আৰু ভূমি নিচইকৈ ধ্বংস নহব, যিহোৱাই এনে কি, সিহঁতে ঘঁৰি চিকাৰ ধৰি নিৰাপদে। মনুষ্যক বহু দৰলৈ নিনি, আৰু দেশৰ মাকত • লৈ যাব, উদ্ধাৰ কৰে তা কোনো নহব। সেই | অনেক পৰিত্যক্ত ঠাই নহব, তেতিয়ালৈকে। দিনা সিহঁতে সিবিলাকৰ বিৰুদ্ধে সমুৰ গনৰ। ১৩ যদিও তাৰ দল অংশৰ এক অংশ থাকে, তথাপি নিচিনাকৈ গৰ্জিব; তাতে কোনোৱে যদি ভূমি : সেয়ে পুনৰায় বিনষ্ট হব; কিন্তু যেনেকৈ এলা লৈ চাই পঠায়, তেন্তে কেৱল অন্ধকাৰ আৰু || আৰু অস্লোন বৃক্ষ কটা হলেও, তাৰ যুঢ়া থাকে, সট দেখিব, আৰু তাৰ মেঘণ্ডলত পোহৰ তেনেকৈ সেই জাতিৰ মুঢ়াস্বৰুপে এক পবি অন্ধকাৰময় হব। বংশ থাকিব। কাৰ্য্যত নিযুক্ত হোৱা যিয়াৰ দৰ্শন। যিয়াই আৰ লগত সাক্ষাৎ ৱো, উয়ি ৰজাৰ মৃত্যু হোৱা বাৰত, ময় আৰু তা ফল। | প্ৰভূক এখন উচ্চ আৰু উন্নত সিংহাসনত বহি থকা দেখিলো; তেওঁৰ ৰাজধৰ আঁচলে উলিয়াৰ নাতী যৌথমৰ পূৰ যিদাৰ ২ গোটেই মন্দিৰ জুৰি লৈছিল। তেওঁৰ ওচৰ উচ্চ | আজ ৰজাৰ ৰাজত্ব কালত, অৰাম ৰান স্থানত চিৰফবিলাক থিয় হৈ আছিল; সিবিলা- ৰঙ্গা আৰু মেলিয়াৰ পুত্ৰ ইষয়েলৰ পেক কৰ প্ৰতিমনৰ দুখন দুখন ডেউকা আছিল; || ৰঙ্গা, এই দুজন ৰাই বিকালেৰ বিৰু সিবিলাকে তাৰ দুখনেৰে অপোন আপোন মুখ। যুদ্ধ কৰিবলৈ আহিল; কিন্তু তক পৰা ঢাকে, ধনেৰে চৰণ ঢাকে, আৰু দুখনেৰে উড়ি ২ কৰিব নোৱাৰিলে। সেই সময়ত, অৰামে ই- ৩ যায়। পাছে সিবিলাকে পৰস্পৰে মাতি কলে, মিমে সৈতে যোগ দিচ্ছে, এই কথা বায়ুৰ বংশ “পবিত্ৰ,পবিত্ৰ, পবিত্ৰ,বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱা, লোকক কোৱা হল; তাতে বতাহত কানীৰ গোটেই পৃথিবী তেওঁৰ মহিমাৰে পরিপূর্ণ।” | গছ লৱাৰ দৰে তেওঁর মন আৰু তেওঁ এয়া- ৪ তেতিয়া মাত লগোৱা নর মাতত রডলির। বিলাকরো মন লরন।
- তল ঠাইবোর কপিবলৈ ধৰিলে, আৰু গহটাও! ও তেতিয়া যিহোৱাই যিমাক কলে, তুমি আর
বারে পরিপূর্ণ হল। তাতে ময় কলো, হায় হায়,! | তোমার পুত্র চার-যাচুর ওপর পুখুরির নল ময় নষ্ট হলো, কিয়নো ময় অশুচি ওঠর মানুহ, মুখ, ধোব। পর মিলিত অহয় আর অশুচি ওঠ থকা লোকৰ মাঝত বাস। ও সাক্ষাৎ হর অর্থে ওলাই যোৱা, আৰু তেওঁক করিবে; কারণ ময় নিজ চকুরে বাহিনী এই কথা কব, যে, সাৱধান, সুখি হোৱা; বিলাকৰ ৰা যিহোৱাক দেখিবলৈ পাশে। ধুৱাই থকা কাঠর এই দুই মুৰলৈ, চীন ও ৬ পাছে সেই চিরফবিলাকৰ মাৰ এজনে যজ্ঞ-| অরামর, আৰু মলিয়ার পুতেক কাৰিলৈ বেলির পর চেপেনারে এটা আঠা লৈ |. ভয় নকরিকা, আৰু তোমার কোমল মনক॥ ৭ মোর গুৰিলৈ উড়ি আহিল। আৰু তেওঁ তাক ৫ হবলৈ নিদিব।। অরাম, ইমি , আৰু ৰ মোৰ মুখত লগাই কলে, দেখা, ইয়াক তোমার | লিয়ার পুতেকে তোমার অবিতে কুমন্ত্রণা করি উত লগোৱা হল; এতেকে তোমার অপরাধ | ৬ কৈছে, আহা, আমি যিদার বিরুদ্ধে উ শৈ ৮চিল, আৰু তোমার পাপ মোচন হল। পাছে || | তাক ক্লেশত পেলাওঁ, আৰু আপোনাবিলা ময় প্রভুর মাত শুনিবলৈ পালে, তেওঁ কলে,! নিমিত্তে তাক পরাজয় করি তার কি ময় কাক পঠাম? আয় আমার পক্ষে কোন। ওটাবেলৰ পুত্ৰক ৰজা পাতো। এই কারণে এ 64a
