৪; ১-২৬। চৰীামীৰ, আৰু অপোন যত প্ৰবাসী ছৈ।১৪ তেতিয়া মোটিলৈ যিহোৱাৰ ক্ৰোধ এমলিত এক তিক্ততাৰ পৰও কপ আৰু সোণৰ অলৰা হল; আৰু তেওঁ কলে, তোমাৰ ককায়েৰা লেবীয়া অতিলিৰ; আৰু তোমালোকে সেইবোৰ|: হাৰোণ আছে নহয়। ময় জাননা, তেও ভালকৈ আপেনি আপোন লৰা ছোৱালীৰ গাত পিৰি;কথা কৰ পাৰে। আৰু দেখা, তেওঁ তোমাৰ লগ এই কালে তোমালোকে মিচৰীৰামক দু। পাবলৈ আহিছেও; আৰু তেওঁ তোমাক দেখিলে, ও কৰা যেন কৰিব। তাতে মোচিয়ে উত্তৰ | ১৫ তেওঁৰ মনত আনন্দ হব। তুমি তেওঁক কৰা, কৰি কলে, কিন্তু দেখা, সিবিলাকে মোক আৰু বাক্য তেওঁৰ মুখত দি; আৰু ময় তোমাৰ প্ৰত্যয় মকৰিব, আৰু মোৰ কথাও মৃশনিব; | ও ভেৰো মুখৰ সহায় হৈ, কি কৰিব লাগিব, • কিয়নো সিবিলাকে কৰ, যিহোৱাই তোমাক। ১৬ তাক তোমালোকক জনাম। তেওঁ লোকবিলাক দৰ্শন দিয় নাই। তেতিয়া যিহোৱাই তেওঁক। আগত তোমাৰ সলনি কথা কওতা হব; তেও কলে, তোমাৰ হাত সেই ভাল কি? তেওঁ কলে, তোমাৰ মুখপ হব, আৰু তুমি তেওঁৰ খৰ- ৩লাখটি। পাছে তেওঁ কলে, তাক মাটীত | ১৭ ধপ হব। এই লাখুটিডাল তুমি আপোন পেলোৱা। তাতে, তেওঁ তাক মাটীত পেলাশত, হাতত লব; ইয়াৰেই তুি চিন দেখুৱাব। সেয়ে সাপ হল; আৰু যেটি তাৰ অগিয় পৰ মোচি মিচৰ দেশলৈ উভটি যোবা। পলাল। তেতিয়া যিহোৱাই যোচিক ফলে, সিবিলাকৰ ওপৰপিতৃবিলাক ঈগৰে, অব্ৰাহাম,। ১৮ পাছে, মোচিয়ে আপোন শহৰেক যিথোৰ ইহাক, আৰু যাকোবৰ ঈৰ যিহোৱাই যে ওচৰলৈ উভটি গৈ, তেওঁক কলে, ময় বিনয় তোমাক দৰ্শন দিলে, ইয়াক লিবিলাকে প্ৰত্যয় কৰে, মিৰত থকা মোৰ ভাইবিলাক এতিয়া- কবিৰ নিমিত্তে, তুমি আপোম হাত মেলি তাৰ লৈকে জীয়াই আছে নে নাই, তাক চবিৰ নেয়ত ধৰা; তাতে তেওঁ আপোন যত মেলি নিমিতে সিবিলাকৰ ওচৰলৈ উভটি যাবলৈ তাক ধৰিলত, সেয়ে তেওৰ হাতত লাখুটি মোক বিদায় দিওক; তাতে যিখোৱে মোচিক হল। আৰু যিহোৱাই তেওক পুনৰায় কলে, ১৯ কলে, বাৰু, কুশলে যোৱা। আৰু যিহোৱাই তুমি আপোন হাত বুকত দিয়া। তাতে মিলিয়নতে মেচিক কলে, তুমি মিচৰলৈ উভটি তেওঁ হাতখন বুকত দি উলিয়লিত, দেখিলে, যে, যোৱ; কিনো যিবিলাক মানুহে তোমাৰ তেওঁৰ হাত কুষ্ঠ ৰোগেৰে বিমৰ নিচিনা বগা। | প্ৰাণ লবলৈ বিচাৰিছিল, সেই সকলোবো ও পাছে তেওঁ কলে, তুমি আপোনাৰ হাত পুনৰায় ২• মৰিল। তেতিয়া মোচিয়ে আপোন লৰা তিক- বুকত দিয়া। (তেতিয়া তেওঁ আপোন হাত তাক এটা গাধত তুলি লৈ, মিচৰ দেশলৈ উভটি পুনৰায় বুকত দি বুকৰ পৰা উলিয়ালত, দেখিলে,T গল; আৰু মোচিয়ে ঈৰৰ সেই লাখুটিকে। , সেয়ে গাৰ আৰ মাচৰ নিচিনাতাতে|২১ আপোন হাতত ললে। আৰু যিহোৱাই মোচিক সিবিলাকে যদি তোমাক প্ৰত্যয় নকৰে, আৰু কৈছিল, তুমি যেতিয়া মিচৰলৈ উভটি যাব, সেই প্ৰথম চিনকে মেমানে, তেৰে পাছৰ তেতিয়া, ময় তোমাৰ হাতত যি সকলে আদ্ভুত। ১ চিমত প্ৰত্যয় কৰিব। আৰ এই দুই চিমতো লক্ষণ সমৰ্পণ কৰি দিলে, তাক যেন ফৰৌণৰ। যদি সিবিলাকে প্ৰত্যয় নকৰে, আৰু তোমাৰ সাক্ষাতে কৰিব, তালৈ সাৱধান হোৱা। কিন্তু। কথাও মুশনে, তেয়ে তুমি নদীৰ পৰা কিছু পানী | ময় তেওঁৰ মন কঠিন কৰিম; তাতে তেও লোক- লৈ বামত ঢালিব; তাতে, তুমি নদীৰ পৰা| বিলাকক এড়ি নিদিব। আৰু তুমি ফৰৌণক; ১• লোৱা সেই পানীয়েই বামত তে হব। তেতিয়া T কৰ, যিহোৱাই এই কুপে কৈছে, ইয়ায়েল মোচিয়ে যিহোৱাক কলে, হে মোৰ প্ৰভো, | ২৩ মোৰ পুত্ৰ, মোৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ; ময় তোমাক কলো, মিনতি কৰিছো, ময় বাকপট নহওঁ; ইয়াৰ মোৰ সেৱা কৰিবর অর্থে মোর পুৱক এড়ি নিয়া; • পূর্বে, বা আপোন দাসক আমি কথা কো কিন্তু তাক এড়ি দিবলৈ তুমি অসমত হল; | বর পাছতো মহ; কিয়নো মোর মুখ আৰু এতেকে, দেখা, ময় তোমার পুত্র, তোমার সে ১১ লিবাও গধুর। তাতে যিহোৱাই মোচিক কলে, [২৪ পুত্রকে বধ করিম। পাছে, বাটত, রাতি ৰোৱা মানুহ, মুখ কোনে নির্মাণ কৰিলে। বোবা বা | ঠাইত, যিহোৱাই তেওঁৰ ওচৰত উপস্থিত হৈ, কলা, নাইবা চকু থকা বা অঞ্চ কোনে করে? ময়|২৫ তেওঁক বধ কৰিব খুজিলত, চিপোৱাই এটুকু ১২ যিহোৱাইজানো তাক করে? এতেকে এতিয়া পাথর লৈ আপোন পুত্রর লিঙ্গ ছেদন তুমি যোৱা; ময় তোমার মুখৰ সহায় হৈ, তুমি করি, তাক তেওঁয় ভরিত পেলাই দি কলে, নিশ্চয় ১৩ কব লগয়া কথা তোমাক শিকাম। তাতে তেও] আপুনি মোর পক্ষে তোর ধারায় পোৱা দর.। . কলে, হে মোর এলো, ময় বিনয় করে, যার[২৬ কাছে, যিহোৱাই তেওঁক এড়ি টিলত, তাই ফলে হতুৱাই পঠাবৰ ইচ্ছ, তাৰ হতুৱাই পাক!! চুমত কথাত আপুনি তের রায় পোৱা দয়া। 66
