t; ২৪ -৩; ২২।] ২০ তেতিয়া ঈশ্বৰে লিবিলাক কেনি খনি, অব্ৰা-T তোমালৈ এয়ে বি, যে, তুমি চিৰ পৰ। হাম, ইচহাক, আৰু যাকোব লগত কৰা | লোকবিলাকক ইলিয়াই আনিলে, তোমালোকে ২৫ আপন নিয়মটা ৱিৰিলে; আৰু ইয়াৰেলয়|১৩ এই পততে পৰ না কৰি। পাছে সন্তানবিলাকলৈ দৃষ্টি কৰি, সিবিলাকৰ বুজ-| মোটিয়ে ইশৰক কলে, দেখা, ময় ত্ৰায়েলৰ বিচাৰ ললে। মানবিলাকৰ ওচৰলৈ গৈ, সিবিলাকক যেতিয়া ৩ পাছে মোচিয়ে মিদিনীয়া পুৰাহিত এই কথা কম, যে, তোমালোকৰ ওপণিবিলা- যিন্তে। নামেৰে আপোন শহৰেৰ মেয়ৰ কৰ খৰে মোক তোমালোক চৰলৈ পঠালে, ফাক ৰাতে, এদিন তেও অৰণ্য, পাহকালেদি তেতিয়া লিবিলাকে তেওঁৰ নাম কি বুলি যদি মে, কক নি, হোৱেৰ নামেৰে ঈশৰ পৰ্বত | শেখে, তেন্তে ময় লিবিলাক কি উত্তৰ দিম? ২ পালেগৈ। তেতিয়া যিহোৱাৰ দুতে এটা কোপাৰ | ১০ তেতিয় ঈগৰে মোচিক কলে, ময় যি আয়, যাৰ পৰ অগ্নিশিখাত তেওক দৰ্শন নিলে; সেয়েই আং। তেওঁ আৰু কলে, ইসলৰ তাতে তেও চাই দেখিলে, যে, জোপাটোত সুই| সামবিলাকক এই ৰুপে ক, “অ ” লিছে, তথাপি পোটো পোড়া নাই। তাতে | আেই মোক তোমালোকৰ ওচৰলৈ পঠালে। মেচিয়ে কলে, জাপাটে নন কিয় পোড়া নাই,] ১৫ দৰে পুনৰায় মোকি কলে, তুমি ইজাৰলৰ এই মহ দৰ্শন ময় এফলীয়া হৈ গৈ চাও-, সাবিলাকক এই পে কৰা, যে, তোমালোকৰ ৪ গৈছেন। কিন্তু চাৰ নিমিত্তে, তেওঁক যেতিয়া | ওপৰপিতৃবিলাকয় কৰে, অহিম, ইহাক, যিহোৱাই এফলীয়া হৈ যোৱ দেখিলে, তেতিয়া আৰু যাকে ঈৰ যিহোৱাইমোক তোমা- জাপাৰ মাক পৰা ঈশ্বৰে তেওঁক মাতি কলে, লোৰ ওচৰলৈ পঠালৈ; এজে মোৰ সাফালয় হে মোচি, হে মোচি; তেওঁ কলে, দেখা, ময় | নাম, আৰু ইয়াৰ ৰায় পুৰুষানুক্ৰমে যায় আছে। পাছে যিহোৱাই কলে, ইয়ালৈ চাপি | ১৬ সোৱণয় মি। তুমি গৈ ইস্ৰায়েল বুক নাহিবা; তোমাৰ ভৰিৰ পৰ। জুতা সেলো লোকবিলাকক গোটাই, সিবিলাকৰ আগত এই কোৱা, কিয়নো তুমি যি ঠাইত থিয় হৈ আহা, কথা কব, যে, তোমালোকৰ ওপৰপিতৃবিলাৰ ৬ সেয়ে পবিত্ৰ ভূমি। তেওঁ আৰু কলে, ময় তোমাৰ, পৰে, অব্ৰাহাম, ইহক, আৰু যাকোবৰ পপিবিলাক ঈশ্বৰ, অহাম, ইচহাক,। যিহোৱাই মোক দৰ্শন দি কলে, ম তোমা- আৰু যাকোবৰ ঈশ্বৰ। তাতে মোচিয়ে আপোন লোেক বুৰিাৰ ললো, আৰ মিৰত তোমা- মৃখ ঢাকিলে; কিয়নো তেওখলৈ চাবলৈ ভয় লোকলৈ যি যি কৰা হৈছে, তালৈ দৃষ্টি কৰিলে। পাছে যিহোৱাই কলে, মিচৰত থকা | ১৭ কৰিলো। এই হেতুকে ময় কলো, মিচৰ দেশত মোৰ প্ৰবিলাকৰ দুখলৈ ময় নিয়ে দৃষ্টি পোৱা দুখৰ পৰা তোমালোকক উদ্ধাৰ কৰি, কৰিৰে, আৰু কাৰ্যাধ্যবিলকিৰ কাৰণে কয়। বনানীয়, ীিয়, ইমেৰীয়, পৰিণীয়, সিবিলাকৰ কাৰোক্তি শুনিছে; কিয়নো সিবি-| হিব্বীয়া, অৰু যিবুচীয়াবিলাকৰ দেশলৈ, দুগ্ধ লাকৰ যাতনা ময় আনিছে। এতেকে,ময় শিবি-| মধু বৈ থকা দেশলৈ ময় তোমালোকক লৈ যাম। লাকক মিচীয়াবিলাকৰতিৰ পৰ উদ্ধাৰ কৰি| ১৮ তাতে মিবিলাকে তোমাৰ কথা শনিব; তেতিয়া, বলৈ, আৰ সেই দেশ পৰা উলিয়াই, দুখ মধু | তুমি আৰু ইয়ে বলোকলিকে মিৰ ৰৈ থকা এখন উত্তম আৰু হল দেশলৈ, কনা বজাৰ ওচৰলৈ গৈ, তেওক এই কথা কব, যে, নী, হিৰীয়া, ইমোৰীয়া, পৰিণীয়, হিব্বীয়া, ইত্ৰীয়াবিলাকৰ শৰ যিহোৱা আমাৰ আগত বিীয়, এইবিলাকৰ ঠাইলৈ নিবলৈ ময় নামি সালি; এই হেতুকে, বিনয় কৰে, আমাৰ ১আগে। এতিম দেখা, ইস্ৰায়েলৰ সন্তান | Pশৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশে বলিদান কবিৰ বিলাৰ হিৰাক্তি মোৰ ওচৰলৈ আহিল;| শিৰিষে, আমাক তিন দিনৰ বাট অৰণ্যৰ চিত- আৰু মিয়াবিলাকে লিবিলাক যি উপ-| লৈ যাবলৈ আৰ দিকে। কিন্তু ময় জানো, অৱেৰে উপদ্ৰৱ কৰিছে, তাকে ময় দেখিছো। মিৰ ৰাই তোমালোকৰু ৰাৰলৈ নিদিব; ১• এই হেতুকে, এতিয়া আৰ, মোৰ প্ৰকা।• বহবল দেৱালে নিদিব। পাছেময় আপিন | ইয়েল, সানবিলাকক মিৰৰ পৰ উলি T হাত মেলি, দেশৰ যাবত মোৰ কবি লগীয় ৰাই আনিবলৈ, ময় তোক কবীয় ও সকলো আশ্চত কৰে মিতৰ দেক আঘাত ১১ লৈ পঠাও। তাতে যোচিয়ে ঈশ্বৰক ফলে, ময় | কৰিম; তেতিয়াহে তেওঁ তোমালোকক এড়ি দিব। যে কোন, যে, ৰৌণৰ চৰলৈ গৈ,দায়েলৰা আৰ ময় মিৰীকাবিলাৰ পৰ সেই লোক সামৰিক মিৰৰ পৰা উলিয়াই আমি? বিলাক অনুপ্ৰাগুকৰিম।'তাতে,তোমালোকে পাছে তেওকলে, ময় অৱশ্যে তোমাৰ সী হয়;] যোৱা কালত সুহাতে বাবলৈ নেপা; আৰু মই যে তোমাৰ পালা, মাচিন। এমী তিতাই অপানি অপা চৰ-
