১৬ আলা। [১০৮; ১-১•১;২। ১০৮ সঙ্গীত। দাদয় ৰচিত গীত। আৰু অকাৰণে মোৰ বিলি। | মোৰ প্ৰেমৰ সলনি সিংডমো শক্ত হৈছে; ১ হেৰ, মোৰ মন দাবিৰ হল; | কিম বলে এনতি লাথি খাবে। | ময় গীত গাম, এনে কি, মেৰি এগিয়ে সৈতে নিহত মোৰ উপকাৰৰ সলনি অপাৰ কৰিলে, | প্ৰশলাৰ গান কৰিম। মোগ্ৰমৰ সলনি হিংসা কৰিলে। হেনেবল আৰব, পাৰ পোকা; তুমি তাৰ ওপৰ কোনো দুই নিৰা; | ময় এক গাম। 1 ত শোহাতে এজন বৈৰী থিয় হও। ৩ হে যিহোৱা, পাতিবিলাৰ যাবত ময় তোমাৰ। তাৰ বিচাৰ হলে, সি দৌী তৈলাক; ধন্যবাদ কৰিম, তাৰ প্ৰান পাপলি গণিক। আৰু লোক মাত তোমাৰ প্ৰশংসাৰ। তাৰ আয় দিন তাকওক; | গাৰ কৰি; | অন্য লোকে তাৰ বি লওক।
- কিমনে তোমাৰ দম গতকৈ মহৎ, ১াৰ সন্তানবিলাক পিতৃহীন বক;
আৰ তোমাৰ সত্যতা আকাশলৈকে তুহি। তাৰ তিতা বিধৱা হওক। ৫শেৰ, ওপৰলৈকে তুমি ত হোৱা; ১• তৰ লাবিলাকৰমণ কৰি মাগি বুকে, গোটেই পৃথিবীৰ ওপৰ তোমাৰ গোৰক। আৰু সিহঁতে আপোন আপোন উ চাই ৬ তোমাৰ প্ৰিয়বিলাকে যেন উনাৰ শায়, | পৰ আঁতাত আহাৰ বিচাৰে। তাৰ নিমিত্তে তুমি আপোন লো হয় ৰায় | ১১ মানে তাৰ সৰ্বৰ লৈ যাওক; | পৰিত্ৰাণ কৰ, আমাক উত্য দিৰ। 1 বিবেবাৰে তাৰমৰ ফল লুট কৰে। • খৰে অপোন পবিত্ৰতাৰ ফলে, “ময় উল্লাস ১২ তালৈ দয়া কৰ্নেতা কোনো সহক; কৰিম; | তাৰ পিতৃহীন সমিবিলাকক কৃপা কৰিবলৈ ময় টিখি গ ট দি, আৰু চুজো উপ | কোলা নেকো। | ত্যা সুখি দিন। | ১৩ তাৰ বংশ উৰ হক; ৮ গিলিদ মোনই, শনটিও মেয়েই | পাছৰ পুৰুত সিং মমি সুপ্ত বক। আৰু ইমি মোৰ শিৰোক; ১৪ তাৰ পিতৃবিলাকৰ অধলৈ যিহোৱাৰ লোৱা যিদ মোৰ বিচাৰ; কোক, ৯ মোৱাৰ মোৰ একালৰপৰ; | আতাৰ মাত্ৰ পাপ মোচন। মাইজোমলৈ মোৰ জুতা পেলাই দিম। | ১৫ যিহোৱাই যেন বিতৰ নাম পৃথিবীৰ পয়া পলোয়াৰ ওপৰত ময় উধ্বনি কৰিম।” সুপ্ত কৰে, ১• কোনে মোক সেই দৃ নগৰৰ ভিতৰলৈ লৈ যাৰ। এই নিমিত্তে সেইবোৰ সদায় যিহোৱা কোনে মোক ইদোমলৈ নিব? | শাফাতে থাকে। ১১ শেৰ, তুমি আক ত্যাগ কৰ নাইনে| ১০ কিয়নো নি দয়া কৰিবলৈ লোৱণ মলি , | যে , তুমি আমাৰ সৈন্যসমূহৰ লগত ওলাই | | কি বধ কৰিবৰ অতিতে মুখী, দলি, আৰু | নোযোৱা। | গাীিয়া তোক তাড়নামিলে। ১২ শত্ৰৰ বিৰুদ্ধে আমাকস দিয়া; ১০ লি শাও দিলৈ গল পাল, লে ভাল | কিলো মাৰ সাৰ বৃথা। | যী; ১৩শৰ ৰাহআমি বীৰকাৰ্য্য কৰিম; আৰু আনৰ্বাদত তাৰ প্ৰীতি হল, সে তা কিয়নো তেৱেই আমাৰ শত্ৰুৰোৰক গকিব। পৰা দুৰৈত থাকো। ১৮নি শাকৰ দৰে পিকে; প্রধান বদ্যিকর নিমিত্তে। দায় সেয়ে পানীয় নিচিনাকৈ তার অন্তর, রচিত। আৰু চেলর নিচিনাকৈ ভার হবে | সোমা। ১ যে মোর প্রশংসার যোগ্য পর, ১৯ সেয়ে তাল গা ঢাকা বৰ নিচিনা হক, | তুমি নিৰ দি নেথাকি; | আৰু তাৰ কলিত সায় বালি লিলা ২য়িনো সিহঁতে মোর বিরুদ্ধে দু আৰু ওক। | হলর মুখ মেলিলে; |• সেরে ফিরে পা মোয় শঙ্কৰোৰে পোৱা সিহঁতে মিহলীয়া জিবাৰে মোৰ অবিতে কথা | প্রতিফল, | আৰু মোৰ এণর অতি হিংসা- লিতে মোক হিংসাক্যের বেরি ধরিলে, বোরেও পোৱা এতিল। 96
