।ৈ [৮; ১৪-১; আবিষয় অৰ্থে সেই সিম নিষিতে ভূত,]: ম তীিমিলাকে মাদক তাৰ নিমিত্তে এতে এলেম ,T। পৃসিংৰকলে। অপাখা, দি আৰু সকলোজাৰিবাগত এ লৈ ফোক এলখি, পাখা, অলি, বী, ১০ সেই পৰ নকল কৃত কৰা হল। তাতে পৰ্ণ, ভীচীয়,আঃ বয়িাখা নামেৰ ৰাকাত ব্যৱহাৰ কা বেগ ঘোড় উঠা | যিদীবিলা শক্ত হাখাৰ পুতেক নিৰ আকোৱাবিলাকে খকৈ যাবলৈ আৰু লৰালৰি | এ যা পুতেকক লিলিকে যখ ফলি, কৰিবলৈ ৰ আ পাই ওলাইল; আৰু | দু হাত নিদিলে। ঘিৰে সেই আখ চুম ৰায়কোঠত প্ৰকাশ কৰা হল। ৰাতে যা হল, সেবাৰ মাখা ১৫ পাছে মখতে নীল আৰু শুক্লবৰ্ণ ৰাণিচিল মন বলত, তাই বলে কি সোণৰ তাৰ কিৰীটি ব্যৰত লৈ, মিহি শন। | কলে, যিদীবিলাকে চচন ৰাকাত পা সুৰে আৰু হেনো ণয় সূতাৰে বনোৱা লোক আৰু মম যা পুতেকক আৰ এটা জামা পিছি আগৰ পৰ বাতিলৈ সংবা কৰিলে; তেতোৰ জামোৰ প্ৰদেণত গল; আৰু চুচন নগৰ লোকেয়ধ্বনি কৰিলে, বা কিমান কৰিলে! এতিয় তোমাৰ নিবেদন ১০ আৰু লিবিলাক অতিশয় আনন্দিত হল। আৰ কি। তাক তোমালৈ এ কৰা; আৰু | যিদী লোকবিলাকৰ দীপ্তি, অ, আমোদ, তোমাৰ বান্দা কি? তাক সি ৰা ঘৰ। ১০ অৰু সমান ল। আৰ প্ৰত্যেক প্ৰদেশত | ১৩ ইষ্টেৰ ফলে, যদি ৰই ভাল দেখে, তেন্তে প্ৰত্যেক নগত যি কোনো ঠাই আৰ সেই আমি নিচিনাকৈ কালৈকো কৰিব্য অতি অজ্ঞা আৰু বাক্য উপস্থিত হল, সেইসকলো | চুচনত এক যিদীবিলাকক দিয়া ওক, আৰ ঠাইত যিদীবিলাকৰ কাৰণ আৰু আমাৰ, মন যা পুতেকক কাঠভাল আছি। ভোজ আৰু মঙ্গল দিন হল। আৰু সেইদেয়। ১০ ওক। পাচ ৰাই তাক নিবলৈ আজি লাতিবিলাৰ অনেক মানুষ বিদী ল; দিলত, সেই অতি চমত প্ৰকাশ কৰা; কিয়নো সিহঁতে যিহূদী লোকৰ পৰ ভয় | ভাতে মুমিন পুতেক ছোটাকালিত ৰি পাইছিল। ১৫ থোৱা হল। আৰু চুচনত থকা যিদী লোক । পাছে অন্য মায়েৰ দশ মাহ যি বিলাকে আৰ মাৰ চতুৰ্দশ দিও গোট ০ ত্ৰয়োদশ জিনা ৰাই আয় কৰা যাক। | থাইচুচনত তিনি শ লোকক বধ কৰিলে, কি সি লগ আহিল, অৰ্থাৎ ঘি দিনা যিহূদী-| সুবাত হাত মিছিলে। আৰ যাৰ প্ৰদেশ বিলাক শক্ৰবোৰে সিবিলাক পৰত নয়তে এক আন আন যিদীৰিলাকে গোট কৰিবলৈ আশা কৰিছিল,( কিন্তু এনে বিপৰীত খাই আপোন আপোন প্ৰাণ নিতে থিয় ঘটনা হল, যে, যিবিলাকেই আপোনা হৈ আপোমাবিলাক শবোৰৰ পৰা নিৰি বিলাকক ঘিণাওঁতাৰৰ ওপৰয় কৰিলে;)। পালে; সিলাকে আলোমাবিলাক ঘিণাঙতা- সেই দিন যিবিলাকে সিবিলাকৰ অমল বোৰৰ পৰ যাৰ লোক বা কৰিলে; চেষ্টা কৰতাবেৰ ওপৰত হাত দিবলৈ অহচ-১০ কিটব্যহাত নিদিলে। সিবিলাকে বেৰোবাৰ সলো এদেশত আপোন আপিন | মাহিৰ ত্ৰয়োদশ দিন এই কাৰ্য কৰিলে, আৰ নগৰত গোট খালে; আৰু সিবিলাকক কোনেও। চতুৰ্দশ দিল লিবিলাকে ািলে, আৰু নেই একো কৰিব নোৱাৰিলে, কিয়নো সিবিলাকলৈ| ১১ দিন ভোজ ও আনন্দৰ দিন কৰিলে। কি চুল সকলো নাভিৰ ভয় লাগিছিল। আৰু এদেশ থকা যিদীৰিলাকে সেই মা এয়োদশ বোৰৰ আটাই এবান লোক, ৰতিনিধি, চতুৰ্দশ দিনা গোট খালে; আৰু পশফি অথ্যবিলাক, অ আন আন কৰ্মচাৰী নিৰালে, আৰু সেই দিন তো ও আন নি। বিলাক যিদী লোকবিলাকৰ সহায় ল; কাৰণ ১৯ কৰিলে। এই কাৰণে গাৱলীয়া, অৰ্থাৎ গত মৰ্দখলৈ লিবিলাকৰ ভয় লাগিছিল; কিয়নো নোহোৱা নগৰত থকা যিদীবিলাকে অধৰ ৫ যথয় ৰাকোঠৰ মত মহান আছিল, আৰু মা চতুৰ্দশ দিনক আনন্দৰ, তোৰ, তেওঁৰ যশল সকলে প্ৰদেশলৈ বাপি গল; মশৰ, আৰু এনে সিনলৈ আগ পঠাৰ কাৰণ সেই পুৰুষ মৰ্দষয় জমে ফুমে অতিশয় দিন কৰি মানে। ৫ মহান হৈ গল। এই হেতুকে বিদী লোক পূী পৰু পৰ ফা। মধয় মহত্ব। বিলাকে আপোনাবিলা আই শক্ৰকেক। কোৱালেৰে আঘাত কৰি, ৰং আৰু সংহাৰ| ২৩ অদৰ মাৰ চতুৰ্দশ দিন আৰু পঞ্চদশ কৰিলে; সিবিলাকে আপোনাৰিক যি | দিন, এই দুৰিৰ বিৰেীৰিক আপোনা- ৩ ওভাবেলৈ যি ইহা তাকেই কৰিলে। আৰ বিলাৰ শত্ৰুৰ পা মিৰি পালে, আৰ নেই
