১; ২১-১; ৫।] ইষ্টেৰ—ইয়োৰ। ৪১৭ যা শিবিৰ শোক আনত, আৰু বিলাপ | গোছ প্ৰত্যেক এদেশ আৰ প্ৰত্যেক নগৰ ২১ উৎসৱত পৰিণত ল, এই দেখি, সিবিলাকে সেই দুদিন সেৱা আৰু পালন কৰা হবে, যেন বৰ বাহুৰ লেইছদিন পালন কৰে, আৰু আৰু পৰীম নামেৰ সেইদিন যিয়ীবিলাকৰ গেম, অনিদৰ, সে দিনলৈ আগ পঠা মাৰ পা কেতিয়া সুখ সহব, আৰু লিবি কাৰ, আ# দুখীয়াক দাম দিয়াৰ দি কৰি লকিৰ সন্তানবিলাকৰ মবিৰ পয়া তাৰ লোকৰণ মানে, সিবিলাকক এনে আদেশ দিবলৈ, ২৯ মুচিব। পাছে অবীহলিৰ জীয়েক ইষ্টেৰ ৰাণী ২২ বখিয়ে এই সকলো বৃ লিখি, অহচযোেচ | আৰু যিদী মৰ্দষয়ে পৰীমৰ বিষয় এই নিতী সকলো প্ৰদেশত থকা ওচৰৰ আৰিলগা পত্ৰ স্থি কৰিবলৈ সপৰ্ণ মাৰে সৈতে ২৬াই বিদী লোৰলৈ পৰ পঠালে। তাতে|• লিখিলে। আৰু লযোন ও কনৰ বিয়ে, বিকীবিলাকে যেনেকৈ আৰ কৰিলি, আৰু যিী মখয় আৰু ইষ্টে ৰাণৰে বিহুদী- শখিয়ে যি ৰুপে সিবিলাকলৈ লিখিছিল, জেনে বিলাকক আদেশ দিয়াৰ দৰে, আৰু লিলািকে তৈৰিবলৈ নিৰিলাকে গা লল; মিনা আপোনাৰি আৰ আপোন আপোল এটাই বিদীবিলাকৰ শত্ৰু অগালীয়া মা | সাবিলাৰ নিমিত্তে কৰ্তব্য বুলি নিয়ম এৰ পুতেক আমলে সিবিলাকক বিনষ্ট কৰি ৰ মতে, নিয়মিত কালত পৰীমৰ সেই বৈসিবিলাকৰ অবিতে কুকাম কৰিহিল, আৰু | দুদিন পালন কবিৰ অৰ্থে স্থিৰ কৰিবলৈ, • লিবিলাকক সংহাৰ আৰু ৰিম কৰিব পৰা ৩১ ও বেৰোত বাৰ মাৰ এ সাতাইশ ২৫ অৰ্থাৎ চিঠি খেলাইছিল; কি সেই কথা জাৰি | এদেৰ সকলো যিহুদী লোকবিলাকৰ ওচৰলৈ চলে আবিলত,মনে যিবিলাকৰ ৰিছে। শাষি আৰু সৰু কথা লিখি পৰ পঠালে। কী কুপনা যেন তেওঁ নিজৰ ওপৰত লিয়া, ৩ আৰু ইটেৰ আকাৰ পৰীম এইবেৰ কথা আৰু কেও তেৰ দহে পুতেকক কাতাল। দ্বিৰ কৰা হল; আৰু এই সকলো প আৰি থোৱা বাৰ, পৰৰ ৰায় মাই এনে | খনিত লিখা হল। ২০ অলি। এই হেতুকে পৰ নাম অনুসাৰে | সেই অৰো নাই দেশত, আৰু : | সেই দুদিন সিবিলাকে পৰীম বোলে। এই | শত এক পোয় ন্তু লগালে। নিয়ে লেপৰ সকলো কথাৰ কাৰণে, আৰু। আৰু তেওঁ মত ও পৰামৰ সকলো কথা সেই বিষয়ে লিবিলাকে যি যি দেখিদিল, আৰ | আৰু বৰাই মখমক যি মহৰ দি ওখ পদত ২০ সিবিলাকলৈ বি বি ঘটিছিল, সেই সকলেৰ তুলিছিল, তাৰ সম্পূৰ্ণ বৃত্তি জানে নাদিয়া কাৰণে, যিবিলাকে আপোলাবিলাকৰ আৰু আৰু পাৰ ৰাবিলাৰ ইতিহাস আপোন আপোন মানবিলাক, আৰু যিদী ও খনিত লিখা নাই; মিনো যিদী মৰ্দখ অ- লোৱাবিলায় কৰ্তব্য বুলি, সেই বিষয়ে | বোেনৰ প্ৰধান মী, আৰু যিদী লোক লিখামতে আৰু নিৰুপণ কৰাসময় অনুসাৰে নি। বিলা মা মহান, অপেন ইবিলাক বিলাকে বছৰে বছৰে সেই দুটিন ক্ৰটি নোহো মাৰত থিম, আপোন লোকবিল হি বাকৈ পালন কৰিবলৈ, নিৰম কৰি গাত গলে; | চিতক, আৰু আপোনাৰ আটাই বংশ পৰ ২৮ আৰু এই স্থিৰ কৰিলে, যে, পুৰুষানুক্ৰমে প্রত্যেক। শান্তির কা কা আছিল। ইয়োবর বিবরণ। নোৰ সাধতা আৰু উন্নতি। হল বল, শীশ গাধ,আর অতি অধিক দাম দাসী আহিল; এই কারণে সেই পুরুষ পুৰ | দেশত ইয়োৰ নামেৰে এজন মানুহ | দেশ লোকবিলার মাঝত সকলোকে মহান আলি; সেই পুরুষ নি, নল, করল| ও আলি। তোর পুতেকৰিলাকে শৈ, ঘি দিন আ রাখেত, আৰু দুর পরা আঁতৰি।। বার পল পক্ষে, সেই দিনা তার ভোর তো। তেয় মাতোটা পুতেক আৰু তিনি | খায়, আর মানুষ পঠাই আপনাবিলা •ী রেক ম হয়। জে শান্তি সাত। তিনি সী লীয়েক আপোলাবিলাক লগত যার যোগ, তিনি হার উট, গাঁশ কোন গান কৰিবলৈ নিয়ন্ত্রণ করে। গান c.A.B.S. Assam: 0..32.] 497
