৪১২ ১ বংশাৱলি। | (১২; ৩৯-১৪; ১১। অৱশিষ্ট সকলো লোকবিলাৰৰা দাদ | ৯ দেখুৱালে। পাছে সিবিলাকে কীবোন ম ৩১ পাতিবলৈ এক মন হৈছিল। আৰু লিবিলাকে। মা ঠা লত, বালে পিল খেতি সেই ঠাইতে তিন দিন দায়ৰ লগত থাকি। উজাই সেই ক লৈ হাত মেলিলে। ভোজম পান্থ কৰি আছিল; কিয়নো সিবিলাকৰ | ১• তেতিয়া উলৈ যিহোৱাৰ কোষ এললিত ভাইবিলাকে সিবিলাকৰ নিমিত্তে খোৱা বস্তু | হলত, কলৈ লি হাত মেলাৰ কাৰণে ৪• ধুত কৰছিল। আৰু ইচাখ, জলন, অতেওঁ তাক আঘাত কৰিলে; তাতে সি সেই নালীৰ সীমালৈকে লিলি চৰ আটাই] ১১ঠাইতে শৰ সাতে মৰিল। যিহোৱা লোকবিলাকে, আটাশুৰিৰে বনোৱা বৰ, মিঃ | উফ আঘাত কন্যাৰ কাৰণে দায়দে অসন্তোষ এৰ লদা, আকাৰ ধান খেপা, এৰ, কৰিলে; পাছে সেই ঠাইৰ নাম পে-উ আৰু ডেল, এইবিলাক আহাৰীয় ব্য, গায়, | [উৰি আঘাত। ৰাখিলে, আজিলৈকে সেই উট, ধৰে, আৰ বলাৰ পিচিত টি নিলে; ১২ নাম আৰ। আৰু দায় সেইদিনা ঈলৈ। ইয়াৰ বাহিৰে অধিক গৰু, মেৰ, আৰু ছাগ| লাগি ফলে, ৰ ক মোৰ চৰলৈ কেনেকৈ নিলে; কিয়নো ইলালেৰ মাকত আনন্দ | ১৩ আলিম? এই হেতুকে দায়দে সেই চলুক দায়। আছিল। নগৰলৈ আপোনাৰ লৈ নিনি, বাট পা ওৰেইমোমন ঘৰলৈ নিয়ম এফলীয়াকৈ নি গাতীয় বেদ-ইদেমিৰ ফত অনা। দাৰুদে ১৪ বলেগৈ। ইগৰৰ সেই চক ওবেদ-দোম পলেষ্টীয়াৰিলাকক আয় কৰা। ঘয়ত তাৰ পঠিয়ালৰ লগত তিনি মাহ থাকিল; • পাছে দায়দে সহস্ৰপতি আৰু শতপতি তাতে যিহোৱাই ওবেইদাৰ ঘৰ আকু তাৰ ( বিলাক আদি কৰি আটাই অধ্যখবিলাকে। সৰ্বকে আশীৰ্বাদ কৰিলে। ২ সৈতে মত্ৰণা কৰিলে। আৰু দায়ূদোয়েলৰ ও পা তুৰৰ ৰয় হীৰমে দায়ুৰ ওচৰলৈ গোই সমাজক কলে, যদি তোমালোকৰ দৃতি
- পঠালে, আৰু তেওৰ নিমিতে এটা
• ভাল হয়, আৰু আমাৰ ঈশৱ যিহোৱাৰ ইছা নিৰ্মাণ কৰিবলৈ এয় কাঠ, ৰামিত্ৰী, আৰু হয়, তেন্তে ইস্ৰায়েলৰ গোটা দেশত অৱশি | কাঠমিত্ৰীবিলাক পঠাই দিলে। তাতে, যিহে- একা আমাৰ ভাইবিলাক, আৰু লিবিলাকৰ বাই যে ইয়ালেৰ ওপৰ দায়দক ৰয় লগত, আপোন আপোন চাণ ঠাই থকা নগৰত পাতিলে, তাকে দায়দে বুঝিলে; কিয়নো তেওয় বাস কৰা পুৰোহিত আৰু লেবীয়াবিলাকে যেন প্ৰজা ইয়েল লোকবিলাকৰ নিমিত্তে তেওঁ আমাৰ ওচৰত গোট খায়, এই নিমিত্তে অহ, ৰা) উমতিপ্ৰাপ্ত হৈছিল। আমি সকলো ফালে সিবিলাকা ৰিলৈ মানুহ | ৩ ইয়াৰ পাছে দায়দে যিচালেমত আন আন ৩ পঠাও; আৰু আমাৰ খবৰ চক আমি | তিতা গ্ৰহণ কৰিলে; তাতে দায়দৰ আৰ আপোনবিলাকৰ ওচৰলৈ ওলোটাই আমোক। ৪ অধিকপো ী মিল। যিচালেম তে কিয়নো চৌলৰ ৰাজত্ব কালত আমি সুধিবলৈ | অলি, লিবিলাকৰ নাম এই ও তাৰ ওলৈ যোৱা নাই। তাতে, সেই কথা] : এই, চমুৱা, চোবৰ, মাখন, চলোমন, যি, সকলো লোকৰ সাক্ষাতে জাল হোৱাত, গোটেই| ৬ইলী, ইম্পেলট, নেগি, নেকগ, ঘফিীয়া, সমাৰে তাক কৰিম বুলি গতি ললে। তেতিয়া ইলীচামা, বিলিয়াদা, আৰু ইলীকেই। কিৰিয়-যিয়াৰীম, পৰা ঈশ্বৰ চক আনিব। পাছে, দায়ক গোটেইয়েৰ পাতা ' নিমিত্তে দায়দে মিচৰ চীহোৰ জুৰীৰ পৰ অভিষেক কৰ। সংবাদ পাই আটাইপলো : .যমাতৰ প্ৰবেশস্থানলৈকে গোটা ইয়েলক | খিলাকে দায়ক বিৰি উঠি আহিল। দাৰুণ
- গো খুৱালে। তাৰ পাছে, ঈৰৰ মমেৰে | তাকে শনি সিরি বিয়ে ওলাই গল।
প্রখ্যাত হোৱা, কব দুটার মাঝত বহ| ৯ সেই সময়ত পলায় ৯ সেই সময়ত পলেীবিলাকে আহি, দুই শ্য যিহোৱাৰ চক বিদায় অধীনত একা] ১• কৰিবলৈ কামীম শমলত নোমলি। তেতিয়া বালা অর্থাৎ কিরিয়-যিয়ারীমর পর আবির | দরুদে শিরক সুধিলে, ময় পলো- নিমিত্তে দাদ আৰু গোটেই ইত্ৰলে সেই বিলার বিয়ে আট ঘাম নে। আর ঠাইলৈ নামি গল। পাছে লিবিলাকে ঈশ্বর তুমি সিতক মোর হাত সমর্পণ করিব নে! চক এখন নতুন রথত তুলি, অবীনদর ঘর তাতে যিহোৱাই তেওঁক কলে, উই যোৱা; পরা উলিয়ালে; আৰু উষ্ণ ও অহিয়েরে। সিলো ময় তোমার হাত নিহতক সমর্পণ ৮ সেই রং চলালে। আৰু দাদ ও গোটই| ১১ করিম। পাছে সিহঁতৰালশচীমলৈ আনিত, • হায়েলে পারমানে, শীত,বীণা, নেবল, খৰি, বাদে সেই ঠাতে লিংক আঘাত করিলে; . তাল, আৰু তুরীবাদের পর আগত বা পায়ে দামুদে কলে, করে মেয় তারায় 2
