পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৪১৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

১২; ১-৩৮।] .. ১ বংশাবলি। ৪১১ সব মিৰ পৰিমী ৰীয় পৃথক হৈ | সকলোৱেই পৰাক্ৰমী বীৰপুৰ আৰু সেনা- অৰণ্যৰ দম ঠাইলৈ দাৰ মিলৈ গৈছিল,২২ পতি আহিল। কিয়নো, সেই সময় বাদক সিবিলাক চাল আৰু বংশ ধৰা যু, বোগ্য | সায় কবিৰ অৰ্থে দিনে দিনে তোক আমি পুৰু; সিংহৰ মুখ যেন সিবিলাকৰ মুখ,| থকাত, শৰয় সৈন্যসমূহৰ নিচিনা মহাসৈন্য- আৰু পৰ্বত থকা হল নিচিল সিবিলাক। সব হল। বে৷ আছিল; এম এ,বিতী ওপিয়া, অণিলৈ সাজু হোৱা যি লোকবিলাকে ১• তৃতীয়ইলীয়াব,তুৰ্থ ছিল,পম বিনিমিয়া,| যিহোৱা বাক্য অনুসাৰে চেলৰ পৰ ৰাত ১১ অয়, সপ্তম লীলে, অষ্টম যোহমিন, চাই দায়দক দিবৰ অৰ্থে যুঃ কবিৰ নিমিতে ১৩ মৰম লায়, দুশম বিৰি , আৰু একাদশ। ত্ৰিাণলৈতেৰ বিল গৈটিল,লবিলাকৰ ১০মগব। পাংশা এই লোকবিলাকসেনাপতি|২০ সংখ্যা এই। চল আৰু বড়শা ধৰা যুল আছিল; বিল মাত যিখন সবেএগ | সাযৱা যিয়দাৰ সন্তান হয় হাৰ আঁশ। নৰ, মা যি মন ভাঙৰ, তেও হাৰ সমান।[২০টিমিয়োনৰ সন্তানবিলাকৰ মাকৰ, যত পৰী- ১৫ প্ৰথম মহিত যেতিয়া বৰ্ণনা পানী গোপাৰ | ২৬মী বীৰপুৰুষ সাত হাজাৰ এশ লোক। লেবীৰ ওপৰলৈ উবাগৰি যায়, এনে কালত বিলকে | সন্তানবিলাকৰ মৰি চাৰ হাজাৰ দুশ লোক। তাক পাৰ হৈ,পূব আৰু পশ্চিম দিশলৈ আটাই| ২৭ অৰু যিহোয়দা হাৰেণৰ বংশৰ অধ্যক্ষ ১০ উপকামিলীবোৰক খেদাই দিছিল। পাছে| আছিল, আৰু তেওঁৰ সী তিনি হাৰ মত শ বিন-মীনৰ আৰু যিলাৰ সমবিলাকৰ মাবৰ| ২৮ লোক; অৰু পৰাক্ৰমী ডেকা বীৰপুৰুষ চাদো, বিমান লোক দুৰ্গম ঠাইলৈ দায়দৰ গুঝিলৈ আৰু তেওঁ পিতৃবংশৰ বাইশ জন সেনাপতি। ১০গল। বয়সে সিবিলাক আগ ববিৰ অৰ্ধে|২৯ আৰু চেলৰ ভাই বিনামীন মানবিলাকৰ বাহিৰ ওলাই সিবিলাকক কলে, যদি তোম| মাঝৰ তিনি হাজাৰ লো; কিয়নো সেইসময়- লোকে মোক সহায় কৰিব নিমিত্তে মিত্ৰতাৰে লৈকে সিবিলাকৰ অধিক ভাগ লোক চৌল, মোৰ বিলৈ আহিছা, তেন্তে মোৰ মন তোমা•|• বংশৰ পৰু হৈ থাকিল। আৰু মিৰ সানি- লোকে সৈতে গথা ব; কি, মোত কোনো | বিলাকৰ মাৰৰ বিশ হাজাৰ আট শ পৰাক্ৰমী অন্যায় নথকাতো, যদি মুলক মোকশবেৰ। বীৰপুৰুষ; সিবিলাক আপোন আলেনি পিত হাতত সোধাই দিবৰ নিমিত্তে আছি, ৩১ বংশৰ নাম লা লোৰ আছিল। আৰু মনস্থি তেনে লে আমাৰ ওপৰপিতৃবিলা কৰে। আধা ফৈদৰ মাৰ ঠেৰ হাজাৰ লোক; ১৮ তালৈ চাই তাৰ দণ্ড দিক। তেতিয়া ৱিশ নয় | দায়দক ৰন পাতিবলৈ যাবৰ নিমিতে লি- সেনাপতি অমায় অস্থিতি হোৱা, তেও| ৩২ বিলাকৰ নাম উল্লেখ কৰা হল। ইটাৰ কলে, হে দয়, আমি তোমাৰেই ফলীয়া, হে। | সন্তানবিলাৰ মাঝিৰ দুশ প্ৰধান লোক; লি- বিচাৰ পুত্ৰ, আমি তোমাৰইসী ম; মল। বিলাক ফালৰ কথা না লোক, ইয়েলে কি হওক, তোমাৰ মল হক, তোমাক সহায় কৰা। কৰা উচিত, তাক সিবিলাকে মানে; আৰু বিলাকনো মল হক; কিয়নো তোমাৰ ঘৰে সিৰিলক আটাই ইবিলাক সিবিলাক তোমাক সহায় কৰিলে। তেতিয়া দলে নি|৩৩ আৰ বশ আছিল। নৰ মাঝৰ, যলৈ বিলাকক গ্ৰাৰ কৰি আপোন সৈন্যদলৰ সমা T ওলাই যাব পৰা, অসকলো প্ৰকাৰ যার এত ১৯ণতি পাতিলে। পায়ে চৗল, অবিতে বৃ| লৈ বেহ পাবি পরা, আৰু যুৱত দুই মন বলৈ পলীয়াৰিব লগত দায় যোৱা ৩৪ নোহোৱা পঞ্চাশ হাজার লোক। নালীর মার সময়ত, মনচি হেলিক লোক গৈ দায় | একহাজার সেনাপতি; সিবিলাকৰ লগত চলি লীয় এল; কিন্তু সিবিলাকে লিতি সহ্য | ৫ আৰু বড়শাতত্রিশহর লোক। দানীয়- ৰলৈ নেপালে, কিনল পলীবিলাক বিলাকৰ মাবর, বেহু পতত নিপণ আঠাইশ অধিপতিবিলাকে মশা করি এই কথা কৈ তেওঁক ৩ হাজার দুশ শোক। আচের মার, যুলৈ বিদা দিলে, বোলে, সেই মানুহে আমার | যাব পৰা আৰু বেং পাতিবলৈ সমৰ্থ থকা স, দি আপোন এ চেলর ফলীয়া লৈ|৩) চল্লিশ হানার লোক। আযান্য সিপাৰে থকা • বাৰ। গিন দায় মোৰ কলিত, মনদির কৰেণয়াবিলা,গাদীয়াৰিলা,আৰু মনসি সী অদূল যে , বিদীয়েল, মীখা আহা কৈ মাবর,যু নিমিত্তে সকল প্রকার মেল, যোবা, ইলী আৰু দি মনটি | ৩৮ অত্র ধরা এক লাখ বিশ হারার লোক। মৃত জৈর এই সহপৰিলাৰু তেওঁর কলীয়া আৰু বেহ পড়া নিপুণ এই সকলো লোকে হল। আৰু লিলিকে একইলর সহিতে। দায়দক আতাই ইয়েলর ওপৰত ৰা পাতি- দাদৰু সহায় কলি; কারণ সিৰিলকি। লৈ বর্ণ মনে বিত্রোণলৈ গৈছিল; আৰু ।