৫; ১৮-৬; ১৩।] . মালি। দাসক দিয়া বক; কিয়নো আজিৰ পৰা লীই কুঠাৰ এখন ওপতো। তেওঁ অ- আপোনাৰ এই দামে যিহোৱাৰ বাহিৰে কোনো মীয়াহঁতৰ বিৰুদ্ধে কৰা কাৰ্য্য। ইতৰ দেৱতাৰ উদ্দেশে হোম বা বলিদান আৰু গ নকৰিব। কেৱল এই বিষয়ত যিহোৱাই অপো " এলিন শি ভাববাদীবিলাকে ইলটা নাৰ এই দাসক ক্ষমা কৰোক; যেতিয়া মোৰ কলে, দেখোক, আপুনি দেখতে আমি এই প্ৰভুৱে সেৱা কৰিবৰ অৰ্থে ৰিমোনিয় গৃহত | যি ঠাইত বাল কৰিক, এয়ে আমাৰ সোমাই মোৰ হাতত ৰ দিয়ে, আৰু ময় ৰিমে T নিমিত্তে আঙি ঠেক। বিনয় কৰে, আমি বলললৈ নৰ বৃহত প্ৰণিপাত কৰো, তেতিয়া ময় ৰিমেনিৰ | | গৈ, এতিনে তাৰ পৰ। এখেৰ এখেৰ কাঠ বৃহত প্ৰণিপাত কৰা সেই কথাত যিহোৱই লৈ আপনাবিলাকৰ নিমিত্তে সেই ঠাইতে ১১ অপেনিৰ এই দাসিক ক্ষমা কৰোক। তাতে ইলী বসতিয় ঠাই যুত কৰো; তাতে তেওঁ ফলে | চাই তেও কল, কুশলে যোৱ। তেতিয়া তেও] • যোৱাক। পাছে আৰু এজনে কলে, অনুগ্ৰ ইলীচাৰ ওচৰৰ পৰা ওলাই কিছু বাট গল।।। কৰি আগেৰ দালবিলাকৰ লগত আপুনিও • কিন্তু ঈশ্বৰ লোক ইলীচাৰ দাস গেহীয়ে বলোক; তাতে তেওঁ কলে, বা, ময় ঘাম। কলে, দেখ, মোৰ প্ৰস্তুলৈ সেই অৰামীয়া] ৪ এই হেতুকে তেওঁ সিবিলাকৰ লগত গল। পাছে নামানে যি আনিছিল; তাক তেওৰ হাতিৰ পৰ।] যনৰ ওচৰ পাই, সিবিলাকে কাঠ কাটিবলৈ নোলোৱাকৈ তেওক মোৰ প্ৰভুৱে এমেই এড়ি। ৫ ধৰিলে। তেতিয়া, এনে চত্তিৰ কাঠ কাটাতে, দিলে; কিন্তু যিহোৱাৰ জীৱনৰ শপথ,ময় তেওঁৰা কুঠাৰখন সুলকি পানীত পড়িল; তাতে লি মাত পাছে পাছে লড়ি গৈ তেওৰ পৰ। কিছু লওঁগৈ;1 লগাই কলে, হায় হায়, প্ৰতে, সেয়ে খুজি অনা ২১ এই বুলি গেঞ্জী নামনিৰ পাছে পাছে লড়ি। ৫ বম্ব। তেতিয়া ঈৰৰ লোকে সুধিলে, সেয়ে গল। তাতে নামানে তাক আপোনাৰ পাছত কোন ঠাইত পড়িল? পাছ দি তেওঁক সেই ঠাই লড়ি আদিবৰ দেখি, তাৰে সৈতে সাক্ষাৎ হব| দেখুৱালত, তেও এভুখৰী কাঠ কাটি সেই ঠাইত নিমিত্তে ৰথৰ পা নামি সুধিলে, মল নে?! পেলাই দি লোহাজোখৰ ওপালে। তেতিয়া ২২ তাতে সি কলে, মল; মোৰ প্ৰভুৰ এই কথা | ইলীচাই তাক কলে, তাক তুলি লোৱা; তাতে কৈ মোক পঠালে, দেখোক, এতিয়াই ইয়িম। নিহত মেলি তাক ললে। পতীয়া অঞ্চলৰ পৰা শিষ্য ভাববাদীৰিলকিৰ | ৮ কোনো সময়ত অৰামীয়া ৰাই ইস্ৰায়েলৰ মবিৰ দুজন ডেকা মোৰ এখেলৈ আহিছে; ময়। | বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিছিল; আৰু তেও যেতিয়া বিনয় কৰে, সিবিলাকলৈ এক কিৰ কপ আৰু আপনি দাসৰিলাকে সৈতে আলচ কৰি কয়, ২৩ দোযযাড়া কাপড় দিওক। তাতে নামানে কলে, আমুক তমুক ঠাইত মোৰ ছাউনি পতা হব, দুই কি কুপ লোৱা; এই বুলি তেওঁ তাক | | ৯ তেতিয়া ঈৰৰ লোকে ইস্ৰায়েল, ৰালৈ কৈ বড়কৈ ধৰি, দোহোড় কাপড়ে সৈতে দুই পঠায়, বোলে, সাৱধান, তুমি অমুক তমুক চাই থৈলতি দুই কিৰ ৰূপ বদ্ধি অপপানাৰ দুটা | লৈ অৱহেলা নকৰিব; কিয়নো সেই ঠাইলৈকে বশীৰ কান্ধত টিলত, সিহঁতে তাৰ আগে আগে |১০ অমীয়াবিলাক নামি আহিছে। তাতে, ঈশ্যৰ ২০ বৈ আনিলে। পায়ে পৰ্বত পালত, সি সিহঁতৰ | লোকে যি ঠাই দেখুৱাই ইস্ৰায়েলৰ জাক যতৰ পৰ। সেইবোৰ লৈ ঘৰ ভিতৰত থলে; | সাবধান কৰা, তেও সেই ঠাইলৈ সৈন্য অৰুমি সেই মানুহ দুটাক বিদায় নিলত, সিহঁত | পঠাই আপোনাকে ৰক্ষা কৰে; কেৱল দুবাৰ ২৫টি গল। পাছে লি ভিতৰলৈ গৈ আপোন | ১১ এবাৰ নয়। এই হেতুকে সেই বিষয়ে প্রতুৰ আগত থিয় হল। তেতিয়া ইলীচাই তাক | অরামীয়া রাই মনত বড় বেরি পাই, যুধিলে, হেগেলী, তুমি ফ'ৰ পৰা আহিলা? আপোন দাসবিলাকক মাতি কলে, বেলে, সি কলে, অপেনির দাম কলৈকো যোৱা নাই।] আমার মার কোন মানুহ ইস্রায়েলর রায় ২. কিন্ততেও তাক কলে,যেতিয়া সেই মানুহে তোমার | ফলীয়া, তাক তোমালোকে মোক নোকোৱা লগত সাক্ষাৎ কৰিবলৈ আপোন পর পর ১২ নে। তাতে তেওঁর দাবিলকির মাষ্য এনে নামিল, তেতিয়া তালৈ জানে মোর মন যোৱা কলে, হে মোর প্রভু মহারান, কোনো নাই, নাই? ধন লবৰ, আৰু বস, জিতবৃক্ষর বড়িী, | কিন্তু আপনি শেৱা কোঠালিত যি যি কম; ট্রাবাড়ী, মের, গরু, আৰু বন্দী বেটা লবর। তাকে ইস্রায়েলর মাঝত থকা অববাদী ইলীচাই ২ানো সময় এই? এই হেতুকে নামিনির | ১৩ইস্রায়েলর. রকি অনায়। তেতিয়া তেওঁ কলে, রাগ তোমা আর তোমার বংশত সদায় লাগি | তোমালোকে গৈ, তেওঁ ক’ত থাকে, তা চাই এবি। তাতে গোজী মির নিচিনা বগা কৃL. আহ; ম মহি পঠাই তেওঁক অনাম। পা রোগী হৈ তেওঁৰ আগৰ পৰা ওলাই আহিল। | কোনোৱে তেওঁক এই সংবাদ দিলে, দেখো, 33
