২৪ আদিপুস্তক। [২৩; ২-২৪; ২৭। অৰ্থাৎ হিৱেণৰ সমুখত থকা মকপেলাৰ) মেৰি কম সামিল কৰি, মোৰ প্ৰভু আব্ৰাহামলৈ পথাৰৰ হাত আপোন ভাৰা চাৰা মৈদাম | ১৩ অনুগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰোক। দেখোক, ময় এই • দিলে। এই কপে, মৈদামৰ ঠাইৰ অধিকাৰ। মুৰ ওচৰত থিয় হৈ আছে; পাছে, সেই অৰ্থে, সে পথাৰ আৰু তাত থকা হত, বেতৰ | নগৰীয়া মানুহৰীয়াৰীবিলাকে পানী তুলিবলৈ সন্তানবিলাকৰ ৰায় অব্ৰাহামৰ বত্বাধিকাৰ | ১৪ যেতিয়া ওলাই আহিব, তেতিয়া,বিনয় কৰে, তুমি স্থিৰ কৰা হল। কল নমাই মোক পানী খাবলৈ দিয়া, এই কথা ময় যি ছাৱালীক কম,সেইছোৱালীয়ে যদি কয়, ইচহাৰ বিবাহ। খাওক, আৰু আপোনাৰ উবোৰকে খুৱাম, | তেতিয়া অব্ৰাহাম বুড়া আৰু অতিশয় বৃ তেন্তে সেই ছোৱালীয়েই আপোনাৰ দাস ইচ- | আছিল; আৰু যিহোৱাই সকলোতে অব্ৰা হাৰ নিমিতে আপোনাৰ নিণিত কন্যা হওক। হামক আশীৰ্বাদ কৰিছিল। পাছে আব্ৰাহামে আৰু ইয়াৰ ৰায়, আপনি যে মোৰ ঘৰুলৈ সকলো কাৰ্য্য চলাওঁতা আপোনৰ ঘৰে বৃ| ১৫ দয়া কৰিছে, তাক ময় মানিম। পাৰেনি কথা দাসক ফলে, বিনয় কৰো, তুমি মোেৰ কৰন | কৈ মৌ এটাতেই, দেখা, অব্ৰাহামৰ ককায়েক ৩ তলত হাত দিয়া; ময় এই যি কমানীয় লোেকৰ নাহোৰ ভাৰ্যা মিকাৰ পুতেক বণুৱেলৰ মাৰ নিবাস কৰিছো, তুমি মোৰ পুৰ নিমিত্তে ঔৰসজন্স ৰিৰিকাইকাতেকলহ লৈ বাহিৰলৈ তৰ কোনো ছোৱালী নানি, মোৰ দেশলৈ| ১৬ ওলাই আহিল। সেই ছোৱালী দেখিবলৈ পৰম মোৰ জাতিবিলাকৰ ওচৰলৈ গৈ, মোৰ পুত্ৰ | সুন্দৰী, কুমাৰী, আৰ কোনো পুৰুৰে স্পৰ্শ ইহাকলৈ চোৱালী আনিবলৈ, ময় তোমাক| কৰা ছিল। তাই তুমুকলৈ নামি, কল, তৰাই বৰ্গ আৰু পৃথিবীৰে ঈশৰ যিহোৱাৰ নামেৰে| ১৭ লৈ উট আহিছিল; এনেতে, দলে লড়ি গৈ, শপথ কৰাওঁ। তেতিয়া সেই দামে তেওঁক কলে, | তাইৰে সৈতে সাক্ষাৎ কৰি ফলে, বিনয় কৰো, কিয়ানি ছোৱালী মোৰ লগত এই দেশলৈ। তোমাৰ কলহৰ পৰ মোৰু অলপমান পানী আহিবলৈ মানি; পাছে, আপনি যি দেশ | ১৮ খাবলৈ দিয়া। তাতে তাই কলে, খাওক আপ; পৰা ওলাই আহিল, আপোনাৰ পুত্ৰক আকৌ এই বুলি তাই বেগতে হাতলৈ কল নমাই, ১ সেই দেশলৈকে নিব লাগিব নে? অব্ৰাহামে| ১৯ তাক পানী খাবলৈ দিলে। আৰু তাক খুৱাই তাক কলে, সাৱধান হোৱা, তুমি মোৰ পুত্ৰক সেই| এটাই কলে, আপোনাৰ উটবোৰ খাই নেটাই ৭ দশলৈ কেতিয়াও ওলোটাই নিনি। যি নাই|• মানে ময় সিহঁতলৈকো তুলিম। এই বুলি তাই মোৰ পৈতৃক ঘৰ আৰু মোৰ জন্মভূমিৰ পৰও বেগতে যোলনিত কলহ পামী বাকি দি, আকৌ মোক আনিলে, আৰু মোক কথা কৈ, ময়| পানী তুলিবলৈ নাদলৈ লড়ি গৈ, সকলো উট- তোমাৰ বংশক এই দেশ দিম বুলি মোৰ আগত | বোৰলৈ পানী তুলি দি আছিল। তেতিয়া সে শপথ কৰিলে, অৰ্গৰ ঈশ্বৰ সেই যিহোৱাই পুৰুৰে, অপোন যাত্ৰা যিহোৱসামফল কৰে তোমাৰ আগে আগে আপনি দুত পঠাই দিব; নে মকৰে, তাকে জানিবৰ নিমিতে মনে মনে তাতে তুমি মোেৰ পুৰ নিমিত্তে সেই ঠাইয়া থাকি, তাইলৈ একেঠৰে চাই আছিল। উবোৰ ৮ পাই ছোৱালী আনিব পাৰিবা। যদি ছোৱালী | পানী খাই এটালত, সেই পুৰুষে আধা চেকল তোমাৰ লগত আহিবলৈ মাৰি নহয়, তেন্তে | সোণর এক নথ, আৰু তাইৰ ইতির নিমিত্তে দহ তুমি এই শপথৰ পৰা মুক্ত হব; কিন্তু মোর| ২৩ চেকল সোণর এবোড় খাৰু লৈ কলে, বিনয় ৯ পুত্ৰক হলে তালৈ ওলোটাই নিনি। তাতে, | করো, তুমি কার জীয়েক, তাক মোক কোৱা; সেই দলে আপোন প্রভু অব্রাহাম করনর | আৰু আমি রাতি থাকিবলৈ তোমার পিতৃৰ যত তলত হাত দি, সেই বিষয়ে তেওঁর আগত শপথ | ২৪ ঠাই আছে নে? তাতে তাই কলে, রিলা ১• কৰিলে। পাছে সেই দামে অপোন প্রভুর নাহোৱলৈ প্ৰসৱ কর পুত্র যি বধূৱেল, ম উবোরর মাঝর দহোটা উ ললে; আৰু তেওঁৰে জীয়েক। তাই তাক আৰু ফলে, আমার আপোন প্রভুর সকলো উম উম বহু ইতি। | তাত খেৰ আৰু দানা বৎ আছে, আৰু ৰাতি লৈ প্ৰান করিলে। এই রুপে সিট রাম-ম:13 কিবলৈ ঠায়ে আছে। তেতিয়া সেপুৰে ১১ (মির মাহোর নগৰলৈ যাত্ৰা করিলে। পাছে, মৰ দেৱাই যিহোৱাৰ আগত প্রণিপাত কৰি গোধুলি বেলি, যি সময়ত তিতাবিলাকে থি সময়ত তিরুবনা[ে২৭ কলে, মোর প্রভু অৱাহামর পর যিহোৱা ধন: পানী তুলিবলৈ ওলাই আছে, সেই সময়তে | তেওঁ মোর প্রভুলৈ অনুগ্ৰ আৰু সত্য আচরণ নগয় বাহিত নাদটোৰ ওচৰত দি উটবোরক ১২ বৈঠ পেলাই রাখি কলে, হে মোর প্রভু আব্রা- ইয়াতে পলে পর্ণ না অবিবাহিতা ও হাম, ঈশ্বর যিহোৱা, নয় বিনয় করো, আছি | কন্যা বুঝায়। 20
