- বিচাৰকাবিলাক।
| [১৮; ৩০ -১১; ৯। ১৯ সেই সময়ে প্ৰধান কাৰণ ও নামে দান ৰাখিলে; কি আগৈয়ে সেই নগৰ। ও তাৰ দল যাবলৈ উঠলত, তাৰ শৰেকে,লেই ৩• মাম লয়িচ আছিল। পায়ে দামৰ শনবিলাকে যুবতীয় বাপেকে তাকলে, সেখা,দিন প্ৰায় শেষ আপোনাবিলাকৰ নিমিত্তে সেইটা আঙ স্থাপন হল, বিনয় কৰো, তুমি ইয়াতে আলিয়াতি কৰিলে; তাতে দেশৰ লোকবিলাকক দেশান্তলৈ থাকা; দেখা, বেলি প্ৰায় বি লগা হল; নিয়ালৈকে, যোচিৰ মাতিয়ে গেচোৰ পুৰ তুমি এই ঠাইতে ৰাজি থাকি এংলিত হোৱা; খামাখন আৰু তাৰ সন্তানবিলাক দান দৈৰ কাইলৈ তোমালোকে আপোনাবিলাৰ বলে ৩১ পুল্লাহিত হল। যেতিয়ালৈকে চীনোত শ্য যাৰ নিমিত্তে মোনকালে উঠি আপোনা গৃহ আছিল, তেতিয়ালৈকে লিবিলাকেআপোনা- ১• গুচি যাব। কি সেই মাহে সেই ৰাতি কি বিলাকৰ নিমিত্তে, মীখাই নিৰ্মাণ কৰা সেই লৈ অসমত হৈ, উটি যাত্ৰা কৰি যি অৰ্থাৎ কটা মূৰ্তি স্থাপন কৰিাখিলে। যিচালেৰ আগ পালেহি; তাৰ লগত দুটা মীৱ গাৰ আৰু তাৰ উপপতী আছিল। গিৰিয়ানিবাসীবিলাক ঘিণলগীয়া অপৰাধ . | ১১ সিবিলাকে বিবুৰ আগ পালত দিন প্ৰায় শেষ আৰু তাৰ ও। ল; তাতে দলে অপোনৰ পৰাকীক কলে | নিবেদন কৰে, আহোক, আমি বিবুটীয়াতিৰ | যি সময়ত ইস্ৰায়েলৰ মাঝত বুজা নাছিল, | ১২ এই নগৰত সোমাই ৰাতি থাকো। ফিতৰ সেই সময়ত ইফয়িম পৰ্বতীয়া অঞ্চলৰ শেষ | গৰাকীয়ে তাক কলে যি নগৰ ইয়েলৰ সন্তান- ভাগত এজন লেবীয়া প্ৰবাস কৰিছিল; সি যিঃ- | বিলাকৰ নহয়, এনে পৰজাতিবিলাকৰ আগৰত দাৰ বৈৎলেহমৰ পৰ। এজনী উপপত্নী আনি| আমি নোসোমাও; আমি আগ বাঢ়ি গিবিয়া- চিল। তাৰ সেই উপপত্নীয়ে তাৰ অহিতে| ১০ লৈ বাওঁ। সি আপোনাৰ দাসৰু আৰু ফলে, বেশ্যাক কৰিলে, আৰু তাক এড়ি যিহূদাৰ। | আহা, আমি এই অলৰ কোনো ঠাইলৈ চালি বৈললামলৈ অপেনাৰ বাপেকৰ ঘৰলৈ গৈ | ১৪ গৈ গিবি বা ৰোত ৰাহি কিম। এই ৰুপে ৩ তাত চাৰি মহমান থাকিল। পাছে তাইৰ | লিবিলাক আগ বাটি বাট বাট গল, আৰ গিৰিয়েকে উঠি, তাইক বুঝাইবৰাই আকৌ | বিনামীন অধিকাৰ কাগিবিয়াৰ ও পালিত আপোনাৰ ঘৰলৈ আনিবলৈ তাইৰ গুৰিলৈ | | ১৫ বেলি মাৰ গল। তেতিয়া সিবিলাকে যাই এড়ি, গল; তাৰ লগত এজন দাস আৰু দুটা গাধ কাতি থাকিবৰ নিমিত্তে গিবিয়ালৈ সোমাই আছিল। তাৰ উপপত্নীয়ে তাক বাপেকৰ গল; আৰু লি সোমাই গৈ সেই নগৰ চত ঘৰৰ ভিতৰলৈ নিলত, সেই যুবতীৰ বাপেকে বহিল; কিয়নো কোনেও আপোনাৰ যত ৰাতি সেই মানুহক দেখি, আনন্দেৰে তাৰ লগত থাকি নিমিত্তে সিবিলাকক ঠাই নিদিলে। ও সাক্ষাৎ কৰিলে। তাৰ শহুৰেকে, সেই যুবতীৰ ১৬ সেই সময়ত এজন বুড়া মান্য পথয়ত বন কৰাৰ বাপেকে আগ্ৰহেৰে তাক খাত, সেই লেবীয়া | পৰ সন্ধ্যা পৰত আহিছিল; সেই মানুষ তাৰ লগত তিন দিন থাকিল; এই ৰূপে সি: | ইফয়িম পৰ্বতীয়া অঞ্চলৰ লোক আছিল, আৰ বিলাকে সেই ঠাইতে তোজল পান কৰি গিবিয়ত প্ৰবাস কৰিছিল; কি নগৰৰ লোক থাকিল। পাছে চতুৰ্থ দিন। সিবিলাক ৰাতিবিলাক লে বিন্যামীনীয়া লোক আছিল। সেই . পুৱাই উঠিল, আৰু সি যাবলৈ ওলাল; তেতিয়া বুড়া মানুহে মু দাঙি চাই নগৰ কত সেই সেই যুবতীৰ বাপেকে জোৱায়েকক কলে, তুমি | পথিকক দেখি সুধিলে, তুমি কলৈ যোৱা। আৰ অলপ আহাৰ কৰি মন সুস্থিৰ কৰা, পাছত | ১৮ ক'ৰ পৰা আহি? সি ককলে, আমি যিহূদাৰ ৮ অপোনাৰ বাট গুচি যাবা। তাতে সিবিলাক। বৈৎলেহমৰ পৰা আহিছে, চিয়িম পতীয়া দুয়ো একেলগে বহিভেন পান করিলে; আৰু অলর শিফাললৈ যাও; ময় তাকে মান্য; ময় সেই যুবতীর বাপেকে তাক কলে, মিনতি করে, যিয়দার বৈ-লেহমলৈ গৈছিলো; ময় যিহোৱা • অনুগ্রহ করি তুমি এই রীতিও থাকি মন প্রফুল্লিত | গৃহলৈ যাওঁ, কিন্তু কোনেও মোক হয়ত ঠাই ৭ করা। তথাপি সেই মানুহ যাবলৈ উঠিল; কিন্তু | ১৯ নিদিয়ে। আমার গাধবোরর নিমিতে ধান খের তার শহুরেকে তাক থাকিবলৈ বড়কৈ ধরাত, সি আৰু দানা, আৰু মোৰ নিমিত্তে ও আপোমার এই ৮ সেই রাতিও থাকিল। পাছে পঞ্চম দিন সি বেগৰ নিমিতে, আৰু আপোনাৰ দাসদাসীলগত যাবর নিমিত্তে রাতিপুৱাতে উঠিলত, যুবতীর বাপেকে তাক কলে, নিবেদন করে, তুমি আেনার মন সুস্থির করা, আৰু আবেলিলৈকে মগ মা বাবা ও যি গুলি কা; তাতে সিবিলাক হয়ে থাকি তোম T ঠাইত মানুৰে কোলে কাম কাৰ্য আৰু বেয়া নেপাল ১ করিলে। পায়ে সেই মানুষ, আৰু তাৰ উপপরীা করে, আৰু মেৰিকা যায়, এমে ঠাই। 69
