১৮; ৪:২৯।] বিচাৰকাবিলাক। ৰিত দেখি। তাতে সেই পুৰোবিতে শিবি: সা হোৱা সেই দুশ পুৰুষৰ লগত সেই লাকই কলে, কুশল যোৱা; তোমালোকে যাব | পুৰোহিত পামুখত থিয় হৈ আছিল। সীমা পথ যিহোৱাৰ সাতে আছে। ১৮ যেতিয়া লিবিলাকে মীখাৰ ঘৰত সোমাইকা ও তাৰ পায়ে সেই পা আমে প্ৰস্থান কৰি লৰি ব্য , একোখন, গৃহদেৱতাকেই, আৰু পাই দেখিল,ভাতকা লোবিলাক চীপানীয় | সাত ঢল প্ৰতিমাটো ললে, তেতিয়া সেই লোকবিলাক নিলািকৈ শাৱে, আৰু পুৰোহিতে লিবিলাকক কলে, তোমালোকে কি মিষ্টি হৈ নিয়ে বাস কৰিছে; কিনা সেই ১৯ কৰি। তাতে সিবিলাকে ভক ফলে, মনে দেশত শিতক কোনো কথা হানি কবি পৰ মনে থাকি, আৰু মুখত হাত দি আমাৰ লগত মতা বা কোনো মানুষ নালি, আৰ চাদো বলা, আৰ আমাৰ পিতৃ আৰু পুৰোহিত নীয়াৰ পৰ সিহঁত দুৰত আলি, আৰু আন হোৱাগৈ। এমন মানুহৰ পৰিয়ালৰ পুৰোহিত, vাৰ লগত নিতে সম্পৰ্ক মেৰাখিছিল। পাছে হোৱা তোমাৰ ভাল নে, নাইবা ইত্ৰায়েলৰ এক সিবিলাকে চৰ আৰু ইটায়েলিলৈ আপোনা ফৈদ আৰ এক গোষ্ঠীৰ পুৰোহিত যে ভাল আইবিলাক নিলৈ উলটি গলত, লিবিলাকা তাতে পুৰোহিত, মন মলি পড়িল, আৰু সি আইবিলাকে সুধিলে, তোমালোক সংবাদ কি?l একোখন, গৃহদেৱতাকেইটা, আৰ কটা মুৰ্তিটা তাতে সিবিলাকে কলে, বলা, আমি সেই লো| লৈ সেই লোকবিলাকৰ মাৰলৈ গল। ত বিলাক বিজে উঠ যাও; কিনা আমি সেই পাছে লিবিলাকে মুখ ঘৰই তাৰ পৰ প্ৰস্থান জেশ দেখিণে; দেখ, সে অতি উম;1 কৰিলে, আৰু লৰা তিতা, পশু, আৰু বহুমূল্য তোমালোকে কেলেই একো নকৈ আহা?|২২ বস্তুবোৰ আপোনাৰ আগ কৰি ললে। সিবিলাকে সেই দেশলৈ যাবলৈ আৰু তাক অধিকাৰ কবিৰ মীখাৰ ঘৰৰ পৰ কিছু আঁতৰ হৈ গলত, মীখাৰ ১• নিমিত্তে সোমাবলৈ এপা নকৰিবা; গলেই যাৰ ওচৰত থকা ঘৰবোৰৰ লোকবিলাকে গোট তোমালোকে লোকবিলাকক নিশ্চিন্তে পাবা;1 খাই দানৰ সন্তানবিলাকৰ পাছত গৈ ওচৰ পাই আৰ সেই দেশ হল; কিয়নো গৰে তোমা-[৩ দামৰ সন্তানবিলাকক মাতিবলৈ ধৰিলে। তাতে লোক হাতত সেই দেশ সমৰ্পণ কৰলে; আৰু | সিবিলাকে মুখ ঘুৰাই মীখাক কলে, তোৰ কি তা পৃথিবীত থকা কোনো বৰ অভাৱ নাই। | হল, যে তয় অনেক লোকক মাতি লগত লৈ ১১ তাতে যুক্ত অনেৰে ভালকৈ সাত হোৱা, | আহিছ? সি উত্তৰ সি কলে, ময় সকা মূৰ্তিবোৰ | পানীয় গোীৰ দুশ লোকে তাৰ পা, অৰ্থাৎ | আৰ পুৰোহিতকে তোমালোকে লৈ গৈছা; ১২ আৰু ইস্কায়োলৰ পৰ যাৱা কৰিলে। অ| এতিয়া মোৰ আৰু কি আছে। এনে স্থলত তোৰ লিলিকে জট গৈ যিয়দাৰ কিয়িযিয়া-২৫ কি হল বুলি মোক কি সুধিহা? তাতে দান মিত ছাউৰি পাতিলে; এইকাৰণে আজিলৈকে। সনবিলাকে তাক কলে, আমাৰ মাঝত তোৰ সেই ঠাইক মহৰুেদাম বেলে; সেয়ে ফিৰিয় মাত শনা নেযাওক; নহলে খvাল মানুহবোৰে ১৩ যিয়াম পাছত আছে। পাছে সিবিলাকে তহঁতক আক্ৰমণ কৰিলে সপৰিবাৰে তোৰ প্ৰাণ | তাৰ প থিম পৰ্বীয় অঞ্চললৈ গৈ মীখাৰ| ২৬ নষ্ট হব। পাছে দানিৰ সন্তানবিলাকে আপোনাৰ ১৪ য পালেগৈ। তেতিয়া লয়ি দেশৰ বিচাৰ বাটেদি গুচি গল, আৰু মীখায়য় সিবিলাক লবলৈ যোৱা সেই পাচ মনে অপেনাৰ ই-T আপোনাকৈ অধিক বলৱান দেখি, মুখ যাই বিলাকক কলে, তোমালোকে জানা নে? এই| ২৭ অপেনাৰ ঘৰলৈ উলটি গল। এই ৰূপে যোৰ এখন একেদি, কেইটামান গৃদেৱত, | লিবিলাকে মীখাই শ বহুবিলক, আৰু তাৰ এটা কাৰ, আৰু পাচত ঢালা এটা প্ৰতিমা নিজৰ পুৰোহিতকে লগত গৈ লয়িলৈ, শান্ত আয়। এই হেতুকে এতিয়া তোমালোকে কি ভাৱে আৰু নিশ্চিন্তে থকা সেই লোকবিলাৰ ১৫া উতি, তকি বিবেচনা করা। তার পাছে। গুৰিলৈ গৈ সিহতক তরোলর ধারেরে প্রহার লিবিলাকে বট এড়ি সেই কাললৈ গৈ, মীধার| ২৮ করিলে, আৰু নগৰখন দুই দি পুড়িলে। সিং য, সেই লেবীয় ভেকার ঘর পাই তাক তার তক উদ্ধার করে কোনো নাছিল; কিয়নো ১মল সুধিলে। আর দানর সন্তানবিলাকৰ সেই নগর চীদোনৰ পৰা দূৰত আছিল, আর মা যু অস্ত্রের সাহু হোৱা সেই দৃশ কারো লগত সিহঁতে সম্পর্ক নেখিছিল; আর ১৭ পুষঙ্গপনামুখত থিয় হৈ ৰল। তেতিয়া দেশর সেই মগর বৈ-রোবলৈকে বিকৃত হোৱা বিচাৰ লবলৈ আগৈয়ে যোৱা সেই চ। সমথলত আছিল। পাছে লিবিলাকে সেই মনে উ শৈ, তাত সোমাই কটা ৰ্তিটো, মগর আকৌ সানি, তার মাঝত বাস করিলে। এদেখন, গৃহদেবতাকেট, আৰু শীত চলা| আৰু অপোমাবিলাক পপ ত্রালের এতিমা গলে; সেই সময়ত যুর অরে। পুত্ৰ যি দাম, তেওঁর নামের সেই নগর
- 261
