বিচাৰকাবিলাক। [১৬; ২৯-১৮; ৫। প্ৰাৰ্থনা কৰি কলে, হে প্ৰভু বিহোয়, নয় যেন [? সেই কালত যিদাৰ গোয় যিহূদাৰ মেৰি কু দুটাৰ নিমিতে পলোয়াবিলাকৰ বৈলেৰ পৰ এন লেবয়া তো মানুহ গৈ ওপৰত একেবাৰে প্ৰতিকাৰ সাধিব পাৰে, এই| সেই ঠাইত এবাৰ কৰিছিল। সেই মানুহে নিমিত্তে অনুগ কৰি মোক সোঁৱৰণ কৰ, বে| যতে পাইতে থাকিৰ নিমিত্তে যিয়ায় বৈং শৰ,এইবাৰ মোন মোকবলৱনিকা। তাতে, লেহম নৰৰ পৰ ওলাই গৈ গৈ কৰি মাৰত থকা যি ১ দীৰ ওপৰত ব্যয় হয় | পতীয়া অঞ্চল এক সেই মীখাৰ ঘৰ আছিল, চিমচোলে তাৰ এটাক শো হতেৰে, পালেগৈ। তাতে মীখাই তাক সুধিলে, তুমি আটোক ধাও হাতেৰে ধৰি চাপৰি, পললীয়া | ফৰ পৰা আছি? তাতে সি তাক ফলে, হতে সৈতে মোৰ প্ৰাণ যাক, এই বুলি | | য় বিদাৰ বৈলেমৰ এজন লেীয়া মানু; কৈ, আপেনিৰ সকলে বলেৰে ও দিলে; যতে পাই ততে থাকিবৰ নিমিতে আছি। তাতে সেই ঘৰ, তাৰ ভিতৰ এক অধিপতি। ১• তেতিয়া মীখাই তাক কলে, তুমি মোৰ জগত আদি সকলো লোক ওপৰত পড়িল; এ থাকি তোৰ সি আৰু পুৰোহিত হোৱা; ময় ৰুপে তেওঁ জীৱনৰ কালত বধ কৰা লতকৈ বছৰেক তোমাক দই চেকল ৰুপ দিম, আৰ ১ মৰণৰ কালত বধ ৰ লোক অধিক হল। পাছে এফড় কাপড় ও তোমাৰ খোৱা বহু দিন। ৰ আইবিলাক আদি কৰি সকলো পিতৃ | তাতে সেই লেৰীয়াই মানুহটোৰ ঘৰলৈ গৈ, বংশই মামি আহি তেওক লৈ গৈ চা অ| ১১ তাৰ লগত থাকিবলৈ সক্ষত ল; তেতি ইকামোলৰ মা ঠাইত তেওঁৰ পিতৃ মনোহৰ] য়াৰ পৰ সেই তো তাৰ এন পুতেকৰ মৈতামত তেওকে মৈদাম দিলে। তেও বিশ| ১২ নিনি হল। পাছে মীই সেই লেবীয় বাহৰ ইয়েলৰ বিচাৰ কৰিছিল। | নিযুক্ত কৰি ললে, আৰ সেই ডেকা মীখাৰ নীয়াৰিক প্ৰতিমাপূজা। হিত হৈ তাৰ যত থাকিল। তাতে মীখাই কলে, বিহোৱাই মোৰ মল কৰিব, ইয়াক নিম পৰ্বতীয়া অঞ্চলত মীখা মেৰে। ময় এতি নিলে; কিয়নো সেই লেৰীয়া ১৭ , | ২ এজন মানুহ আছিল। লি আপোনাৰ মোৰ পুৰোহিত হল। মাক কলে, তোমাৰ পৰ নিয়া যি এঘৰ | সেই সময়ত ইত্ৰায়েল মত। চেক পৰ বাৰে তুমি শাও কিছিলা, আৰু | মহিল, আৰু সেই কলিত দান ফৈদে ভকি ময়নাকৈ কৈছিল, দেখা, সেইৰুপ মোৰ নিজে বাস কবিৰ অৰ্থে আধিপত্য পাবলৈ হাতত আছে; ময়েই তাক নিলো। তাতে চেষ্টা কৰি আছিল; কিয়নো সেই দিনলৈকে তাৰ মাকে তাক কলে, যিহোৱাৰ পৰ মোৰ | ইয়েলৰ ফৈদবিলাকৰ মাত সেই ফৈদ পে আশীৰ্বাদপ্ৰাপ্ত হওক। পাছে সি সেই| আপোনি আধিপত্য পোৱা নাই। তেতিয়া দান এবাৰ শ চেকল ৰপ অপোন মাকক ওলো সাবিলাকে আপোনাবিলাৰ গোষ্ঠীৰ সকলো টাই দিলত, মাকে কলে, ময় এই ৰূপ বিয়ে- মানুহ মাফৰ পৰ পাঁচ জন বীৰক দেশ চাই বাৰ উদ্দেশে পবিত্ৰ কৰিবে; এটা কল। বিচাৰ লবলৈ, চা আৰু ইটায়েলি পৰ অঙ, আৰু এ শাচত চলা এতিমা সাজি | পঠাই দিলে; আৰু লিবিলাকক ফলে, তোমা- ঘৰ অৰ্থে তাক মোৰ হাতৰ পৰা মোৰ পোৰে। লোকে গৈ দেশর বিচার লোৱ। তাতে পাক; এতেকে এতিয়া তাক তোমাক এতো লিবিলাকে গৈ ইয়িম পৰ্বতীয়া অলর টাই দি। দি মাকৰু সেই রূপ ওলোটাই সেই মীখার যরর ওচৰ পাই তাতে রাজি দিলত, তার মাকে ভারে দুশ চেকল চপ লৈ| ৩ থাকিল। নিৰিলাকে মীখার ঘর ওচরত লাগরীক লে; তাতে, সোবরীয়ে এটা কটা | থাঝেতে, সেইলেৰীয়া ডেকার উচ্চারণত তাক মূর্তি, আর এটা গত চলা এতিমা বলত, চিনি, ওচৰলৈ গৈ তাক সুধিলে, এই ঠাইলৈ লেই যাওঁ শীখার যরত থাকিল। যীখা বুলি। তোমাক কোনে আমিলে? আৰু ইয়াত তুমি কি ব, সেই মানুহার এটা দেৱালয় আছিল; কহি? আৰু ইয়াত তোমার কি কাম। তাতে লি এখন একো আৰু কেইবাটাও গৃহদেবতা | লি লিবিলাকক কলে, মীখাই মোলৈ এই এই বলে, অ আপোন পুতেকাতর এজনক। দৰে ব্যৱহার করিলে; তেও মোক বে দিবলৈ নিযুক্ত করিলত, সি তার পুরোহিত লি। বীকার করাত, ময় তেওঁর পুরোহিত হলো। সেই সময়ত ইস্রায়েলর মত রা না তেতিয়া শিবিলাকে কলে, আমি বিনয় করে, ছিল; যেয়ে যিহকে উচিত দেখিছিল, লি আমি যাব লগীয়া পথত আমার মাল বে নে তাইকৰিছিল। নহব, তা আমি জানিবৰ নিমিতে, তুমি ঈশ্বর 260
