০ সেতে এটা ত, তেওঁলৈ যিহোক: ও তেওঁ পলম কৰি।৩১ আদিপুস্তক। [১৯; ১৫-২০; ৫। | এই নগৰ বিনষ্ট কৰিব। কিন্তু যোৱায়েকহঁতে। তাৰ পাছে লোটে চোৱৰৰ পৰা ওলাই গৈ, ১৫ তেওঁক ধেমালি কৰা যেন বুঝিলে। পাছে ৰাতি| অপোনাৰ দুনী জীয়েকে সৈতে পৰ্বতটোত পুৱালত,সেই দুন দুতে লোক বেগাববাগি কৰাই। নিবাস কৰিলেগৈ; ফিনো তেওঁ চোৱত নিবাস কলে, উঠা, তোমাৰ তিৰুক, আৰু ইয়াত থকা | কৰিবলৈ ভয় কৰিছিল; তেওঁ আপোনাৰ নী তোমাৰ দুজনী নীয়ৰাক লোৱা; নহলে নগৰৰ | মীয়েকে সৈতে এটা হাত বা ২০ দণ্ডেৰে তুমিও বিনষ্ট হবা। কিন্তু তেওঁ পলম কৰি | ৩১ পাছে বড় নীয়ে সৰু অনীক কলে, আমাৰ থকাত, তেওঁলৈ যিহোৱাৰ দয়া থকা হেতুকে, সেই পিতৃ বৃ, আৰু গোটেই সংসাৰৰ ব্যৱহাৰ পুৰুষ দুজনে তেওঁক, তেওঁৰ তিৰুক, আৰু তেওঁৰ | দৰে আমাত গমন কৰিবলৈ, এই দেশত কোনো দুনী জীয়েককে হাতত ধৰি উলিয়াই নি,| ৩২ পুৰুষ নাই; আহ, আমাৰ পিতৃৰ পৰা বংশ ১৭ নগৰৰ বাহিৰকৈথলেগৈ। এই ৰুপে সিবিলাকক | ৰাখিবৰ নিমিতে, আমাৰ পিতক ভাৰস বাহিৰ কৰিলত, তেওঁবিলাকৰ এনে লোটক| পান কৰাই তেওৰ লগত আমি শয়ন কৰো। কলে, প্ৰাণৰক্ষাৰ অৰ্থে পলোৱ; পাছলৈ নোব, ৩৩ তাতে সিহতে সেই ৰাতি আপোনাৰ বাপেকক আৰু এই সমথলৰ কোনো ঠাইত নেথাকিব;| সাৰস পান কৰাত, বড় লীয়ে সোমাই পৰ্বতটোলৈ পলাই যোৱা; নহলে বিনষ্ট হব। গৈ, তেওঁৰ লগত শয়ন কৰিলে; কিন্তু তাই ১৮ তাতে লোটে তেওঁবিলাকক কলে, হে মোৰ প্ৰতে, শো,আৰু ভাই যোৱাৰে তেও গম নেপালে। ১৯ তেনে নহওক; দেখোক, আপোনাৰ দাসে অপো-[৩৪ পাছে পাছদিনা বড় নীয়ে সৰু অনীক কলে, নাৰ দৃতি অনুগ্ৰহ পাইছে, আৰু মোৰ প্ৰাণ। দেখা, কালি ৰাতি পিতৃৰ লগত ময় শয়ন ৰাখি, আপুনি মোলৈ মহাদয়া কৰিলে; কিন্তু। কৰিলে; আহ, আজি ৰতিও আমি পিতৃক ময় পৰ্বতটোলৈ পলাই যাব নোৱাৰো; পাছে সাৰস পান কৰাও; পাছে আমাৰ পিতৃৰ জানো সেই আপদে মোক পালে, ময় মৰো। পৰা বংশ ৰাখিৰ নিমিত্তে, তুমিও তোমাই • চাওকছেন, সৌখন নগৰলৈকে পলাবলৈ ওচৰ, ৩০ গৈ, তেৰ লগত শয়ন কৰিবা; তাতে সিহঁতে অকসি সৰুও; তালৈকে পলাবলৈ আজাদিক;T সেই ৰাতিও আপোনাৰ পিতৃক ভাৰস পান সি জাননা সৰু নহয়? তাতেই মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰলিত, সৰু জনীয়ে উঠি গৈ, তেৰে সৈতে শয়ন ২১ পড়িব। তেতিয়া তেওঁ কলে, ব, য় এই| কৰিলে; কিন্তু তায়ে শেৱাৰ আৰু উই যোৱাৰ | বিষয়েও তোমালৈ অনুগ্ৰহ কৰি, সেই যি নগৰৰ | গম তেও নেপালে। এই পে লেট দুয়ো ২২ কথা কৈছা, তাক ময় উচ্ছা নকৰো; বেগাই | অনী জীয়েক অপোন বাপেকৰ পৰাই গৰ্ভৱতী সেই ঠাইলৈকে পলোৱা; কিয়নো তুমি সেই| ৩৭ হল। পাছে বড় নীয়ে এটা পুত্ৰ এৱ কৰি, ঠাই নোপোৱামানে,ময় একো কৰিব নোৱাৰে।]. তাৰ নাম মোৱাৰ ৰাখিলে; সিয়েই আ-ি এই হেতুকে সেই নগৰৰ নাম চোৱৰ সেৰু) বুলি | ৩৮ কালিৰ মোৱবীয়াহঁতৰ আদিপিত। আৰু সৰু ২৬ মত হল। পাছে পৃথিবীত সূৰ্য উদয় হলত, | নীয়েও এটা পুত্ৰ প্ৰসৱ কৰি, তাৰ নাম বিন- ২৪ লোট চোৱৰ পালেগৈ। এনেতে যিহোৱাই অমী বলে; নিয়েই আজিকালিৰ আলো- আপোনাৰ ওচৰৰ পৰ, অকিশৰ পর, চদোম নীয়াহঁতৰ আদিপিতৃ। ' আৰু ঘমোরার ওপরলৈ গন্ধক অংকু অগ্নি বরষাই, অৰীমেল তাত চার সতীত্ব রক্ষা। ২৫ সেই নগরবিলাক, গোটেইখন সমথল, নগরর সমুদায় নিবাসীবিলাক, আৰু ভূমিত গলা পাছে সাহামে সেই ঠাইর পর মা- ২৬ বৰবিলাক সংহার করিলে। কিন্তু লেটির তিরু- নর দক্ষিণ অঞ্চললৈ যাত্ৰা করি, কাদে আৰু তাই তেওঁর পাছফালৰ পৰা উভটি চালে; তাতে চরর মা ঠাইত থাকিল, আৰু গররত প্রবাস ২৭ তাই লবণহল। পাছে অব্রাহামে পুৱাতে করিলে। আৰু অব্রাহাৰে আপোন তা উটি, পূর্বে যি ঠাইত যিহোৱার সাক্ষাতে থিয় | চারার বিয়ে কলে, এও মোর নী; তাতে ২৮ হৈছিল, সেই ঠাইলৈ গৈ, চদোম আৰু ঘুমোর, গরীর বকা অবীমেলকে মানুহ পঠাই চারক আৰু সেই গোটেইখন সমথর ফাললৈ চাই, | নিয়ালে। কিন্তু রাতি সপোনত শিরে অবী- অগ্নিকুণ্ডর খুঁৱাৰ দরে সেই দেশৰ ধুৱ উঠা | মেলকর ওচৰলৈ আহি, তেওঁক কলে, দেখা, তুমি দেখিলে। অমা তিক্ততার কারণেতুমি মনিব লাগিব; কিয়নো ২৯ ইশ্বরে সমথলর নগরবিলাক উচ্ছ কর] • তেওঁ এজন পুরুষর কাৰ্যা। (কিন্তু অবীমেল সময়ত, ঈশ্বরে অহমিক সোৱণ করিলে; সেই তিকতার ওচৰলৈ যোৱা নাছিল। তেতিয়া আৰু ললাটে বাস কর নগবিলাক সংহার কর| তেওঁ কলে, এ তো, আপুনি নির্দোষীজাতিকে সময়ত, লোক সেই সংহারর মাৰৰ পৰা তেও। সংহার করি নে? এও'মমরি অলী, এইবান উলিয়াই পঠালে। | তে কানো নি মোক কোৱ নাই। আর 16
