) । ৬ ৮; ২৫ -১১;১৪।] আদিপুস্তক। মাৰ কিনি পঞ্চাশ জন ধাৰ্মিক লোক | বিলাকে কলে, নহয়, আমি ৰাতি চকতেই আছে; পাছে তাত থকা সেই পঞ্চাশ অন | ৩ থাকিমৰ্থক। পাছে লোটে বড়কৈ ধৰিলত, তেও- বাৰ্ষিক নিমিত্তে সেই ঠাইলৈ মা নিদি, | বিলাকে তেওঁৰ অলিহি হবলৈ, বাট এড়ি তেওৰ ২৫অপুনি তাক সংহাৰ কৰিব নে? দুই লগত | যত সোমাল; তেতিয়া তেওঁ তেওঁবিলাকৰ বাৰ্ষিক প্ৰাণ লোৱ এনে কৰ্ম আপোনাৰ পৰ নিমিতে খমীৰ মিদিয়া পিঠা যুক্ত কৰি, এস চাৰ হও; বাৰ্মিক লোকক দুষ্টৰ সমান কৰাও | ৪ খাবলৈ দিলত, তেওঁবিলাকে খালে। কিন্তু তেও পোনাৰ পৰ পৰ এক; সমুদায় পৃথিবীৰ। | বিলাক শয়ন কৰাৰ পূৰ্বেই, মগৰৰ পুৰুষবিলাক, বিচাৰকা নাই মানো ন্যায়বিচাৰ নকৰিব? | অৰ্থাং চদোম লৰা বুy আদি সকলো লোক ২০াতে যিহোৱাই কলে, ময় যদি দেমিত নগৰৰ বিলাক চাৰিওফালৰ পৰা আহি, তেওঁৰ ঘৰ বেৰি নিহত পঞ্চাশ জন ধাৰ্মিক পাও, তেন্তে | ৫ ধৰিলেটি। আৰু সিহঁতে লোটক মাতি কলে, সিবিলাক কাৰণেই ময় সেই গোটেইখন আজি ৰাতি যি কেইজন পুৰুষ তোমাৰ ইয়াত • ঠাইলৈ মা দিম। অব্ৰাহামে উত্তৰ কৰি ফলে, সোমলি, সিহত ক’ত আছে? সিহঁতক আমাৰ দেখোক, লি আৰু হাই মাখেন ঘি ময়, ময়ে | ওচৰলৈ উলিয়াই অনি, সিহঁতৰ পৰিচয় লও। ২৮ এৰ আগত কথা কবলৈ সা কৰিছে; কিনি ৬ তেতিয়া লোটে দুৱাৰেদি ওলাই সিহঁতৰ পঞ্চ এনৰ পাচ জন কম হব; পাছে | ওচৰলৈ গৈ, আপোনাৰ পাছতে দুৱাৰ পাই আপনি সেই পচন নিমিতেই গোটেইখম | কলে, হে ভাইসকল, ময় বিনয় কৰিছে, কৰিব নে? তাতে তেওঁ কলে, ৮ এনে কুব্যৱহাৰ নকৰিব; দেখা, পুৰুষে স্পৰ্শ ম তহ পলিশ জন পলেও তাক বিনষ্ট নকৰা মেৰি দুজনী কী আছে, সিহঁতকে তোমা- ১মৰে। তথাপি তেওঁ আকৌ তেওঁক ফলে, লোকৰ ওচৰলৈ উলিয়াই আনন; তোমালোকে | কিনি ততি চল্লিশহে পোৱা যায়। তেওঁ কলে, যিহকে কৰিবলৈ ভাল দেখ, তাকে সিহঁতলৈ • চল্লিশৰ নিমিত্তেও কৰে। তাতে তেওঁ কলে, কৰা; কিন্তু এই পুৰুষবিলাকক হলে একো ন- বিনয় কৰে, প্ৰভুৱে ক্ৰোধ নকয়েকি, ময় আৰু কৰিব; কিয়নো ইয়াৰ নিমিতেই তেওঁবিলাকে ক; কিনি তাত ত্ৰিশহে পোৱা যায়। মোৰ ঘৰৰ হায়াত আয় লৈছে। তেতিয়া তেওঁ কলে, ময় যদি তত ত্ৰিশকে পাও, তথাপি সিহঁতে কলে, তেহেলৈকে যা। সিহঁতে আকৌ ৩১ নকৰে। পাছে তেওঁ কলে, দেখোক, ময় প্ৰভুৰ কলে, এইটো মানুহ প্ৰবাসী হবলৈ আহি, এতিয়া গত অকেকথা কবলৈ সাহ কৰিছে; কিনি| | সোধা হব খুজিছে; সিহঁতকৈ আমি তোৰহে তাত বিশ জন পোৱা যায়। তেওঁ কলে, বিশ এতিয়া বেয়া কৰিম। তাতে সিহঁতে লোক গণৰ নিমিত্তেও ময় বিনষ্ট কৰে। আকৌ তেওঁ বড়কৈ ঠেলা মাৰি পি, দুৱাৰ ভাগিবলৈ চাপি কলে, দুৰে ক্ৰোধ নকৰেক; ময় কেৱল আঁকা ১• গল। তেতিয়া সেই দুজন পুৰুষে হাত মেলি, এহে মাথোন ক; কিজানি তাত দহ নহে। 'লেটক ঘৰৰ ভিতৰলৈ আপোনাবিলাকৰ ওচৰলৈ পোৱা যায়। তাতে তেওঁ কলে, ময় দহ নৰ | ১১ টানি নি, দুৱাৰ বধ কৰিলে; আৰু ঘৰৰ দুৱাৰ- ৩৩ নিমিত্তেও বিনষ্ট নকল্লো। পাছে যিহোৱাৰ মুখত থকা সৰু বড় সকলো মানুহকে কণা কৰিলে; অব্ৰাহামে সৈতে কথোপকথন কৰি এটাই। তাতে সিহঁতে দুৱাৰ বিচাৰি বিচারি হয়রাণ আপোন বাটেদি গুচি গল, অরি অব্রাহামে] ১২ হল। পাছে সেই পুরুষ দুজনে লোক কলে, আপোন ঠাইলৈ উভটি আলি। | এই ঠাইত তোমার আৰু কোনোবা আছে নে? জোৱাই, পপ, জী, আদি করি তোমার যি যি ফলে বিশা। মশা আ : লোক এই নগরত আছে, সেই সকলোকে এই অনে উপড়ি। ১৩ ঠাইৰ পৰা উলিওৱ; কিয়নো আমি এই ঠাই বিনষ্ট করিম; কারণ যিহোৱার সাক্ষাতে ইতর ১ পাছে গোধূলি পরক্ত নেই দুজন দূত। বিষয়ে চিয়র বড়কৈ উঠিছে; এই নিমিতে ইয়াক দাম ৰখ পালেগৈ; কেতিয়া লেট নগর বিনষ্ট কৰিবলৈ যিহোৱাই আমাক পঠাইছে। মুখ বহি আছিল; তাতে লোট দেখা বিলাকে লৈতে সাক্ষাৎ কৰিবলৈ উঠি ১৪ তেতিয় ললাটে বহিলৈ গৈ, আপোনার জীয়েক হতক বিয়া করি নিয়া লোৱায়েকবিলাকক কলে, গল;আৰু মাত মুখ লগাই প্রণিপাত করি লে,হে মোর এম,বিনয় করো,অপানা- উঠা, এইঠাইর পর ওলোৱা;কিয়নোযিহোৱাই লা এই দলির সুতে সেই আখি রাতি
- মণ মত, বা
ততমি মুকলি ঠাইত কাৰ, আৰু রিও থেকে; পরতিপয়া মানু দাস কাম কৰ্য আৰু নয় যে আমি যাট আড়োল বা ট ঘাবতে তেওঁ-করে, আৰু সোহবিচার করা যায়, এলাকায়।
