১৪ আতিক। [১৭; ২১-১৮; ২। তাৰ পৰ আৰ এক মহাজাতি উপ কৰিম। ড়িৰ নাম নি, তেওঁবিলাকৰ আগত দিলে; ২১ ত অহা বছৰ এই সময়তে চাইতলৈ আৰু তেওঁবিলাকে কোন কৰোতে, নিয়ে তে- | যাক এসৱ কৰিব, সেই ইচকে লৈছে ময় | বিচত গছজোপাৰ তলতে থিয় হৈ থা- ২৪ অপেন নিয়ম স্থিৰ কৰিম। এই পেশাৰে | ১৯ কিল। পাছতেওঁবিলাকে তেওঁকসুধিলে, তোমাৰ • অত্ৰাহামে সৈতে কথাবাৰ্তা হৈ এটাই, ওঁৰ | ভাৰ্য্যা চাৰা কত আছে? তেওঁ কলে, দেখোক, ২৩.ওচৰৰ পৰা ওপৰলৈ অল। পাত্ৰে আব্ৰাহাম | ১• তনুঘৰজে আছে। তেতিয়া তেওঁবিলাক এনে আপোনাৰ পুতেক ইয়েল, আৰ আপনাৰ | কল,অহা বছৰ এই সময়তময় অৱশ্যে তোমাৰ অৰ-ওপ৷ আৰু আপোনাৰ ধনে-ফিনা সকলকে, ওচৰলৈ অকৗ আহিম। তাতে দেখা, সেই অৰ্থাৎ অব্ৰাহাম, যৰত মিনি পুৰ আছিল, কাল তোমাৰ ভাৰ্যা চাৰাৰ এটী পুৱ হব; সেই আটাইকে নি, ঈশ্বৰে তেওঁক আজ জিয়াৰ | এই কথা তেওৰ পাছফালে থকা তায দুৱাৰ- দৰে, সেইদিনাই সকলোৰে লিচ ছেদন | ১১ মুখত কি চাইনিলে। সেই সময়ত অৱ- ২৪ কৰিলে। অব্ৰাহামে অপপাম লিচৰ্ম দেন। | ম আৰু চাৰা বুড়া, আৰু অতিশ বৃদ্ধ আছিল; কৰা সময়ত, তেওঁৰ বয়স নিৰামই বছৰ | ১২ আৰু চাৱাৰ শ্ৰী-আচাৰে সুপ্ত হৈছিল। এই ২৫ আছিল। আৰু লিজাৰ্ম ছেদন কৰা শয়ত, হেতুক চাৰাই আপোনাৰ মনতে হহি কয়ে, তেওঁৰ পুত্ৰ ইম্মায়েৰ বয়স তেৰ বহৰ আলি। মোৰ এই জীৰ্ণাৱাত মেৰি এনে আনন্দ হব নে? ২০ সেই একে দিনাই অব্ৰাহাম আৰু তেওঁৰ পূৱ | ১৩ আৰু মোৰ প্ৰভুও বুড়। তেতিয়া যিহেই ২ইকায়েল, এই দুয়োৰৰ চন্ন কৰা হল। আৰু অহামক কলে, ময় বুড়ীয়ে সঁচাকৈয়ে পুত্ৰ ঘৰ-ওপা, বা কোনো পৰীতি পা নে-কিনা। প্ৰৱ কৰিম সে? এই বুলি কৈ চাৰাই কি তেওঁৰ ঘৰৰ সকলো পুৰুষৰে তেৰ লগত চু| ১৪ হাঁহিলে? যিহোৱাৰ ৱানো কোনো কথা দুসাধ্য কৰা হল। | আছে? অহা বছৰ এই সময়ত ময় তোমাৰ ওচৰলৈ আকৌ আহিম, আৰু চাৰাৰ এৰ পুত্ৰ ইচহাক ন্মৰ বিষয়ে ঈশ্ব প্ৰতিজ্ঞ। ১৫ হব। তাতে চাৰাই আসে কৰি কলে, ময় ইহা চদোৰ কাৰণে অব্ৰাহাম প্ৰাৰ্থনা। | নাই; কিয়নো তেওঁয় কৰিছিল। কিন্তু যিহে- । তাৰ পাছে যিহোৱাই মমি এলন | বাইকলে, নহয়, তুমি হাঁহিলা। গবিলাকৰ ওচৰত অব্ৰাহামক দৰ্শন দিল।| ১০ পাছে পই পুৰুষ কেইনাই ভাৰ পৰ উঠি তেও দিনৰ বদৰ তাপ সময়ত, আপনি চানু চদোষ কাললৈ মুখ কৰি গলত, অব্ৰাহামে ২যৰর দুৱাৰমুখত বহি আছিল; এনেতে তো তেওঁবিলাকৰু আগ বঢ়াই থবলৈ, তেওঁবিলাক সুর দাঙি চাই, তেওঁৰ সমূখত তিনি কান পুষক| ১৯ লগে লগে গল। তাতে যিহোৱাই কলে, ময় থিয় হৈ থকা দেখিলে; দেখাতে, তেওঁবিলাকে। যি করিম, তাক অব্রাহামর পর দুই রাখি সৈতে সাক্ষাৎ কৰিবলৈ, তে তার দুৱা-[ ১৮ নে? কারণ অব্রাহামর পর স্বরুপেই এক মহান মুখর পর লড়ি গৈ, মাটীত পড়ি প্রণিপাত করি| আৰু পরামী জাতি বে; আৰু তেওঁতেই পৃথি- ৩ কলে, হে মোর প্রতে, বিনয় করো, যদি ময় | ১৯ বীর মুদায় অতি আশীর্বাদপ্রাপ্ত হয়। কিয়নে। আপোনার দৃষ্টিত গ্ৰপ্ৰাপ্ত হৈ, তেন্তে| যিয়াৱাই অব্রাহাম বিষয় কোৱা কথা তেল আপোনার এই দাসৰ ওচৰৰ পৰা আগ নে-T লি কবির নিমিত্তে;তেওর ভাবিন্তান আৰু ও বাঢ়িব। বিনয় করে, অলপ পানী আনি লিও; পরিয়ালবিলাকে ধার্মিক আৰু নামীয় আচরণ আপানালোকে ভৰি ধুই গছজোপাৰ তলতো কৰি যিহোৱাৰ পথত চলিবলৈ, তেওঁ ৰে লিবি- • বিশ্রাম করাক। আৰু ময় অলপমান আহারেলাকক অ িদিব, এই নিমিত্তে ময় তেওক মূলো- আনি দিও; তারেই আপনালোকর গান -[২• মীহরি। পািেযহোৱাইকলেচদোম আর ওক, পাছে যাবগৈ; কিয়নো ইয়াৰু বিমিই বলোৱাৰিয়ক টিয়র অতি বড়, আৰু নির আপোনালোকর দসির ওচৰলৈ আপোনালোকৰ পাপ অতিশয় গুর; এই কারণে মোৰ কাণত আহিল। তাতে তেওঁবিলাকে কলে, বা, তুমি | পড়া তার চিরন্তু রে, লিছে সকলোতে • কেৱাৰ দৰেই করা। তেতিয়া অব্রাহামে বেগাই য়িহ নে নাই, তাক চাবলৈ ময় নামি যাও; তাযলৈ চারার লৈগৈকলে, তুমি দেখতে|২ নহয়, তে েজমি। তেজিয়া সেই তিনি চেয়া জোখৰ উত্তম মিহি আট লৈ খছি, কেইনাই তার পর মুখ দ্বারাই দায়র • কেইটামান পিঠা যুক্ত করা। পা অমে। 'কাললৈ গল; কিন্তু অব্রাহাম তলিওি যি . জাকলৈ লতি গৈ, এটি উত্তম আ কোমল গড়ি J২৩ৱ গত থিয় হৈ বালি। পাছে অহয়ে আমি এটা কি লে; তাতে লি গৈ.বেগাই চের গণি লৈ সখিলে, আপনি ষ্টর গত তাকাচ্ছিলে। তেতিয়া দেব, দামু- ধৰি সৰু কবি রে? সেই লয় 1
