আতিক। [৬; ১৫-৮৬? কবি, অ ওপৰে এহতিৰ জোখে তাক কৰি।, ১২ আশিৰ দুৱাৰবিলাকা মুকলি হল। আ ' এটাবা, আৰু জ য় কৰি দুৱাৰ ৰাখিব; পৃথিবীৰ ওপঙ্গত দিনে ৰাতিয়ে চল্লিশ দিনলৈ। | আৰু প্ৰথম, দ্বিতীয়, তৃতীয় এনে তিন তলাকৈ| ১৩ মহাফিল। সেই দিনখো, মোৰ, আৰু ১০ তাক নিৰ্মাণ কৰি। আৰু দেখা, আকাশ, | চেম, হাম, যে, দেবৰ এই তিন জন পুত্ৰ, • অলত প্ৰাণ থকা সফলে প্ৰাণকে বিনষ্ট। | আৰু নোহৰ কাৰ্যা, . অৰি নিবিলাকৰ লগত কৰিব নিমিতে, ময় পৃথিবীলৈ অলপ্লাবন | ১০ ৰে তিনি অনী পো-বোৱাৰীয়েৰ, আৰু আনিম; পৃথিবীত থকা সকলোৱেই প্ৰাণত্যাগ | সিবিলাকৰ লগত জাতে জাতে সকলো কয়ীৰা কৰি। কিন্তু তোমাৰে সৈতে ময় আপিন নিয় প, মাতে নাতে সকলো ঘৰীয়া গন্ত, এতে মল স্থিৰ কৰিম; তুমি আপনি পুত্ৰবিলাকক, এতে মাত বগাই ফু সকলো , আৰ আপনি অ্যাক, অৰু আপোন পো-বোৱাৰী-] ১৫াতে জাতে মাই চিৰিটিবিলা, অং যোবিলাকক লগত লৈ অহাজত উঠিব;] প্ৰাণবন্ত থকা সমুদায় প্ৰাণ ঘোড় যেyকৈ লোহ ১৯ আৰু সকলো মাংসযুক্ত জীৱজন্ধুৰ প্ৰতিবিৰ| ১৫ জাহাজত উঠা শেষ হল। আৰু যিবোৰ মটা মাইকী এযেড়ি এযোড় তোমাৰ লগত গুণ | উঠল, ঈগৰে তেওঁক আজ দিয়াৰ দৰে, সৰু • ৰাখিবলৈ অহাত তুলিব। জাতে জাতে। দায় একৰে মট মাইকী উটল; তেতিয়া চৰা, জাতে জাতে প, আৰু আতে সাতে যিহোৱাই তেওৰ পাছতে দুৱাৰ বা কৰিলে। 'মাটত বগাই ফুৰা জন্তু, প্ৰাণ ৰাখিবৰ নিমিত্তে | ১৭ পাছে চল্লিশ দিনলৈকে পৃথিবীৰ ওপৰ জল- সকলোৰে এষোড় এলাড়কৈ তোমাৰ ওচৰলৈ| প্লাবন হল; তাতে পানী বাড়ি বাঢ়ি ৰাহাজ ২০ অবিব। তোমাৰ আৰু সেইবাৰ আহাৰে | ওললত, সি মজৰ পৰ দাং খাই উঠিল। মিত্তে, তুমি সকলো বিধৰ খোৱা বহু অনি| আৰ পৃথিবীৰ ওপৰ জল প্ৰবল অৈwি : ২ আপোনাৰ ওচৰত গোটাবা। তাতে মোহে সেই ৰুলে বলিত, পনীৰ ওপৰ জহিৰ উটি দৰে কৰিলে; ঈশ্বৰে অজ্ঞা দিয়াৰ দৰেই তেওঁ ১৯গল। এই ৰুপে পৃথিবীৰ ওপৰত অল আউয়- সকলোকে কৰিলে। | সে এল লত, খো আকাশৰ তলৰ ০ পাছে যিহোৱাই নেকি কলে, তুমি। সমুদায় ওখ পৰ্বতবিলাক তল গল। শমী । সপৰিবাৰে জাহাজ উঠাগৈ; কিয়নো এই | বল হৈ পোজে হাত ওপৰ উঠিল; তাতে কালৰ লোকৰ মাঝত, মোৰ পাড়াতে তোমা-৫১ পৰ্বতবোৰ তল গল। আৰু অই যায়। ফুলে ধৰ্মিক দেখিছে। পৃথিবীৰ ওপৰত পঢ়া আৰু নৰীয়া পন্ড, মাটীত গাইফুৰ সকলো 'ৰাখিবলৈ, ঋটি পশুৰ প্ৰতিবিধৰ মটা মাইকী| ত, অকি মানুহ আদি পৃথিবীত লৰিনি ফুৰা সাতোটা সাতোটা, আৰু অশুচি পশুৰ মা সমুদায় প্ৰাণ মৰিল। মাকত প্ৰাণবা একা ৩ মাইকী এযোড় এযেড়ি, আৰ আকাশ, চৰা- দলিৰ আটাই প্ৰাণ ৰিল। এই পেজনিত ইৰো মটা মাইকী সাতোটা পাতোটা তোমাৰ। | একা সকলো প্ৰাষ্ট, অৰ্থাৎ মানুষ, পশু, উগ লগত লব; কিয়নো সদিনৰ মূৰত, ময় দিনে। , আৰ আকাশ, সাইদুপ্ত হৈ পৃথিবীৰ ৰাভিয়ে, চল্লিশ দিনলৈকে পৃথিবীৰ ওপর। পরা উচ্ছ হল; কেৱল নো আৰু রে বরণ বরষাই, ময় নির্মাণ করা সমুদায় | লগত জৰিত থকাবিলাকৰ অৱশিষ্ট থাকিল। ৫ প্রাণীকে পৃথিবীর পর উচ্ছ, করিম। তেতিয়া |২৫ এই রূপে পৃথিবীর ওপৰত ডেy শ দিনলৈকে 'নোহে ঈশ্বর আয়া অনুসারে সকলোকে | | এল এল হৈ আছিল। 'করিলে। , পাশের নেহৰু আৰু তেওৰ লগত ৮ নেহির ৫ শ বছর বয়স সময়ত অৰত থকা প আদি সকলো প্রকে জলপ্লবিন হৈছিল। পাছে নেহি তে পুত্র- | ঈষ্টি, পৃথিবীত বতাহ বলোৱালে; ততে বিলাক, তেওঁর ভাৰ্য্যা, আৰু তেওঁৰ লগত | পানী টুল। মলির মুকলিক অব পো-বোৱাৰীয়েকবিলাকে জলপ্লাবনর অপে- দাশ, রায়ানো হল, আৰু অক vাতে আহত উঠিলগৈ। আৰু খরে নেহিকব্যয় এড়িল। পাইপৃথিবীর ওপর পানী আজ দিয়ার দরেই, যদি অন্তটি পত, চরাই, মেরে উঁকি গলত, ডেড় শ ন ত পানী আৰু পৃথিবীত বগাই ফুরা সকলো বিধর, কবলৈছিলে। তেতিয়া লক্ষ মহর কোতে ১মটা মাইকী ঘোড় যৌড় হৈ, নোহর চত। দিন দিন, অন্যায় পর্যত ওপরুতং জাহান ১• জাজিত উঠিল। পাছে সাত দিন পর লত, ৫ লাগি বল। আৰু দশম মাহলৈকে রুমের ১১ পৃথিবীত জলপ্লবিন বলৈ ধৰিলে। নেহর] পানী কৰি কমি গলত, দশম মার প্রথম দিন ধলর শরয় তিীয় মার শোখের দিন | পর্বকির , টিং দেখা গল। তার পর দিন মহলৰ সকলো ভূক গিল, আৰু। আর চল্লিশ দিন পলত, নোবে আপনি স
