৮;?-৯;১৫।}. আধিক। হয় খিলি মেলি, 'এটা তাৰা কাউনি। কাৰণ স্বানু নৰ কল্পনা যা কালৰে পৰ উই পঠালে; তাতে পৃথিবীত থকা পানী। মন্দ; ময় অগ্নিৰ নিচিনাকৈ আৰু কেতিয়াও বুকুৱালৈছে, দি অহাযোৱা কৰি উড়িৰি | নকলে প্ৰাণ সংহাৰ কৰে। পৃথিবী থাকে- ছিল। পাছে পৃথিবীৰ পৰা পানী ফুটিল নে। মনি, শ বোৱ আৰু শৰ দোৱ, যাৰ অৰু নাই তাকনিৰ নিতে, ও আপোনাৰ অs, গীকাল আৰু শীতকাল, দিন আৰু ৰাতি চৰ পৰ একপৌ উভয়ই পালে। কিন্তু এইবিলাক মৃণ্ডচিব। পাছে ঈশৰে নোহক শীৰ অপোনাৰ ৰিলি দিৰাবলৈ ঠাই আৰু তেওঁৰ পুত্ৰবিলাকক আশীৰ্বাদ কৰি সেপাই, তেৰ এলৈ লৈ উ কলে, তোমালোক বহুবংশ হৈ বাঢ়ি বাড়ি আছিল; কিনল সায় পৃথিবীৰ ওপৰত পৃথিবীখন পৰিপূৰ্ণ কৰা। পৃথিবীৰ সকলো পশু, পানী আছিল; তেতিয়া তেও যতি নেলি তাক আকাৰ আসাই চাই, মাগত বগাই কৰা ধৰি, আপোনাৰ ওচৰলৈ অহালৈ সুমুৱাই অটাই , আৰু নয় আটা মাছ তোমা- • আৰিলে। পাছে তেওঁ আৰু আদিৰ বাচাই, লোক পৰা হয় আৰু ৰাস পাব; সেইবোৰ হায় পৰ পুনৰায় সেই কপোতা উলুৱাই তোমালোক হাত সোধাই দিয়া হৈছে। লৰি- ১১ পঠালে। কপাল গোধূলি পৰত তেওঁৰ চৰলৈ জৰি সু সকলো ৰী জেমলো আবাৰ আহিল, দেখা, তাৰ ঠোট জিত এটা নিতে ৰ; শল্য আদি দিয়াৰ দৰে, ময় নতুন পাত আলি; সোহত্যায় পবি কলকি তোমাকে দিয়ে। কিন্তু তোমা- ১৫ৰ পানী টলি বুলি বুধিলে। পাছে তেওঁ। লোকে তাৰ প্ৰাণ অৰ্থাৎ ছেলেকে সৈতে আৰ সানি টি চাই, আকৌ সেই কলোনা। ৫.নেব। তোমাকে প্ৰাণযুক্ত তে কি ফাই পঠালে; তিনি বেৰ চৰললা| কৰাৰ টিকাৰ ময় অৱশ্যে পাখিম; প্ৰত্যেক
- নাহিল। নোহৰ ৫শ এবাৰেৰ প্ৰথম ৰ পৰ তাক সামি, আৰু প্ৰত্যেক মানুহৰ
মাৰ প্ৰথম দিন পৰিী শাৰী কই গল; পয়া, এনে কি ভায়েক পৰা প্ৰত্যেক মানুহৰ তেতিৰ নোহ হৰি গপৰ চাই চাই। প্ৰাণৰ প্ৰতিকাৰ মধু খিম। যি কোলাৰে ১০লিত পামী নিইকৈ কাকু দেখিলে। অমানুৰ ৰক্তপাত কৰে, আমূহ কৰায় তাৰে ভিীৰ মাহৰ সাতাইশ দিন দি পৃথিবী| পাত কৰা যাৰ; কিয়নো ইৰে আপোন | প্ৰতিমূৰ্তিৰ দৰমানু নিৰ্মাণ কৰিলে। তোমা- | লোক বহুংশ হৈ বৰি হৈ যোৱা; পৃথিবীত নোহ লি বী, আয় তেনেতে প্ৰচুৰ পমািণ এৰা হৈাঢ়ি যোৱা। কাৰ নিয়ম। ৮ তাৰ পায়ে দৰে নেহিক আৰ সেও লগত ৯থকা তেওঁৰ পুত্ৰবিলাকক কৰে, সখা, যয় তোমা- ১৫ তেলি ৰে সোক ফলে, তুমি আমাৰ লোকে লৈতে তোমালো বিংশই সৈতে, ৮ মিল আৰ -বোৱীতক। ১• তোমালোক লগত থকা চরা যন্ত্ৰীয় পত, ১৭ লগত লৈ, পর লাইফেয়। তোমার | আৰু বনৰীয় পৰ আদি করি তোমালোক, গ ই প মাগত খাই। লগত থকা যিমনি সীমাহর পৱা ওলাল, গৈ পি মালদায় তো লগত। সেইবোন্নে মৈতে, পৃথিবীর আটাইৰে সৈতে যা পা উলিয়াই নিয়; লেনোৰ| ১১ ময় আপোন নিয়ম স্থাপন করে। যায় তোমা- কীৰ এক রাক, অবিবা বৈ| লোক লগত মোঃ নিয়মটা স্থাপন করে; আল- বীর পর বাড়ি বাড়ি যাক। তে। প্লাবনর রায় সকলে প্রাণ আৰু উ কর নেপোৰণবিলা,, অপে-বে ন; আর পৃথিবী বিনষ্ট কৰিবঃ নিতে বীজকে লগত লৈ দিলে আছিল; ১ লবননা, আৰু নহব। ঈশ্বরে আর কলে, দাৰু আপোন মোন অতি অনুসারে সকলো | | মোরে অকি তোমালোকরে, আৰু তোমালোক সৰুলো গাই , আৰু চরাই আদি। লগত থকা সমুদায় শীয়া প্রাণীরে মাত সর্ব- য় চর এণ কাহিনির প্যা ওলাই | পুৰলৈকে, যি ম আপন করে, তার •স। পায়ে নোতে যিহোৱাৰ উনেশে এটা ১৩ দিন এ; ময় মেযও আগোন থৈ, আর নিৰ্মাণ করি, সকলো খচি পৰ্য আৰু | | লেয় মোর আর পৃথিবীর মন্তিত নিয়মলি লেখাটি পরীৰ শৰা কেইটামান:লৈ সেই ১৪ হব। যেতিয়া ময় পৃথিবীর ওপলৈ মেয় বিহামৰি উমর্শ করিতে। তাতে অনে, তেতিয়া মেযত ময় দেখা যাব; তাতে, তোই স্থাও পাই আপনি মনে করে। আরেআছেমিলিকিরে, আমসকলে। দায় কৰে ছুমি আকৌ যদিও; এৰে মাৰত মোৰ যি নিয়ম, ময়ৱীয়;
