________________
মায়ণ। মােক সঙ্গে নিয়া প্রভু জগতৰ পতি। তােমাৰ চৰণ বিনে মোৰ নাহি গতি। খা তথা যাইতে নাখ নেৰিব আমাক। দাস হু সেৱা প্ৰভু কৰিবে। তােমাক। হাসে ৰাজা লক্ষণৰ শুনিয়া বচন। ৰামৰ সঙ্গত চলি যাইব লক্ষণ। দুই পুত্র দিলা ৰাজা ঋষিৰ লগত। যাত্রা সুমঙ্গল কৰিলয় যত যত। আপোনাৰ অস্ত্র যত লৈয়া দুয়াে জন। দুই ভাই বশিষ্ঠক কৰিলা বন্দন পিতৃ মাতৃক কৰিলন্ত নমস্কাৰ। দশ বখে দুইকো শিক্ষা দিলা বাৰে বাৰ। পালিবাগ দুই ভাই ঋষিৰ বচন। থাকিবাহা সদাই ঋষিৰ বুজি মন সৃষিৰ ক্ৰোধত সবে বংশে হৈবে। নাশ! সর্বদাই থাকিবা ঋষিৰ পালি আশ। এহি বুলি পুত্র দুইকো সাবটি ধৰিল। শিৰ গ্রাণি দুইহস্তৰ মুখে চুমা দিল। কৌশল্যা সুমিত্র দুয়াে পুত্রক ধৰিয়া। কলি। চুম্বন চক্ষু সজল কৰিা । অন্তঃপুৰ মাজত আছর যত প্রাণ। মেহে সবে লােকৰ চমুৰ পৰে পানী । যাত্ৰা কৰি বা ভৈলা ৰাম লক্ষ্মণ। দুইকো লৈয়া বিশ্বমিত্র কৰিলা গমন। আগ ভৈলা ঋষিৰাজ হৰিষ মনত। মাজত চলিল ৰাম লক্ষ্মণ পিচত। উর্ধমুখে চাহিয়া থাকিল সৰ্বজন। ৰামৰ লগতে গৈল সমৰে মন ।
