________________
করণ নিম্বিয়াত যি কোপ কৰাৰ সন্মক লৈ ঋষিৰ গমন। ১ পাইত । মশা লৈ হিয়া। জিলাৰ ৰামক রাশিয়া। আসি আছে বিশ্বামিত্র তোমাক নিবা। ৰাক্ষসক মাৰি ৰাৰ যজ্ঞ খিবাক। শুনি ৰামৰ হৰিষ তৈল মনে। পিতৃক বোল ৰামে প্রসন্ন বানে। কত ভাগে ইসৰ কাৰ্য্যৰু পায় লাগ। মােক প্রতি চিন্তা নকৰিবা মহাভাগ | পুত্র হয় নাপালয় পিতৃৰ বচন। চিৰকাৰে নৰকত পচে মিতাে জন । প্রচণ্ড প্রতাপ মুনি গাধিৰ কুমাৰ। তাহান কাৰ্যত চিন্তা কৰা পৰিহাৰ ৰাষৰ বচন ৰাজা তৈলা ইষিত। মৰাৰ মুখত যেন পৰিল অমৃত। ঋষিৰ হাতত ৰাজা পুত্র সমর্পিল। নমস্কাৰ কৰি ৰাজা বচন বুলিল। ৰাম মোৰ ধন জন জীৱ মন প্রাণ। ৰামবিনে গতি মােৰ নাহি নাহি আন। পাইলোহা ৰামক পুত্র কত তপস্যায় । আবে জ্ঞান গুণ জানিবে তযু ঠাই । কিছুৱে নাজানে ৰাম হল চঞ্চল। নিবে অন্ত্ৰৰ সন্ধি ঘােমাত সকল তােমাৰ সেৱক ৰাম ভৈল আজি ধৰি। নিজস বুলি পালিবাহা যত্ন কৰি। বাঘৱক পায়া মুনি তৈল সন্তোষ। পুষ্প বৰবিলা দেৱে কৰি জয়যােব। সেহি বেলা যােহাতে উঠিল লত। ৰামৰ বুলিলা কৰি চৰণে বন।
