সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:Manomati.pdf/১৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

হে কুৰুবক অশোক চম্পা
কহিয়া কথা কৰা অনুকম্পা
••• ••• ••• •••
মানিনীৰ দৰ্প কৰিয়া চূৰ।
জানাহা কৃষ্ণ যান্ত কত দূৰ।৷
••• ••• ••• •••
হেৰা তুলসি! সমিধান দিয়া।
তুমি গোবিন্দৰ পৰম প্ৰিয়া॥
••• ••• ••• •••
যাহন্তে দেখিলা নন্দকুমাৰ।
প্ৰাণতো অধিক প্ৰিয় আমাৰ॥
••• ••• ••• •••
সমস্তে গোপীৰ জীৱন ধন।
দেখিলা যাহন্তে নন্দ নন্দন॥
••• ••• ••• •••
হে আম, জাম, বেল, বকুল।
নাহি উপকাৰী তোমাৰ তুল॥
••• ••• ••• •••
কৃষ্ণৰ বিৰহে দেখোঁ আন্ধাৰ।
কোৱা কৈক গৈল কৃষ্ণ আমাৰ॥