পৃষ্ঠা:Mahapurus Sri Sankardev Aru Sri Madhavadev.djvu/২৮৫

২৭১

শ্ৰীশঙ্কৰদেৱ আৰু শ্ৰীমাধৱদেৱ

লোৱ॥” এই কথা শুনি বদুলা আতাই হৰিচৰণ গুৰুক দ্ৰব্য বস্তৰে সৈতে দুজন ভকত লগত দি ঠাকুৰৰ ওচৰলৈ পঠিয়াই দিলে। হৰি আতৈয়ে সুবিধা বুজি ঠাকুৰ আৰু ঠাকুৰৰ ভাৰ্য্যাৰ আগত বদুলা আতাৰ কথা কলত, ঠাকুৰৰ ভাৰ্য্যাই পৰম আনন্দিত হৈ, আতাই পঠিৱা দ্ৰব্য সমাদৰ কৰি গ্ৰহণ কৰি শুধিলে, “তেওঁ আমাৰ ওচৰলৈ আহিবনে?” হৰি আতৈয়ে কলে “কিয় নাহিব, নিশ্চয় আহিব।” এই কথা শুনি ঠাকুৰ আৰু ঠাকুৰৰ পত্নী সন্তুষ্ট হল। ইয়াৰ পিছদিনা বদুলা আতাই সেৱকেৰে সৈতে দ্ৰব্যবস্তু উপহাৰ লৈ ঠাকুৰ আৰু ঠাকুৰৰ ভাৰ্য্যাক প্ৰণাম কৰিলত, তেওঁলোকে আতাক সমাদৰ কৰি বহুৱালে। বদুলা আতাই অতি বিনম্ৰভাৱে ঠাকুৰক শুধিলে, তেওঁ কাক গুৰু বুলি জানিছে? আতাৰ প্ৰশ্ন শুনি ঠাকুৰে আনন্দিত মনেৰে কলে ‘মাধৱদেৱে মোক, তামোল খাব লাগে কেনেকৈ সেই পৰ্যন্ত শিকালে। মাধৱ হে মোৰ সকলো প্ৰকাৰে গুৰু, মাধৱহে প্ৰাণ; মাধৱৰ বাহিৰে মোৰ উপকাৰী গুৰু আন নাই।” এই উত্তৰ শুনি বদুলা আতাই মহা সন্তোষ পালে। ঠাকুৰৰ ভাৰ্য্যাই নানাবিধ ব্যঞ্জনেৰে সৈতে অন্ন ৰান্ধি আতাক খাবলৈ দিলত, আতাই ভোজন কৰিবলৈ বহি তেনেকৈ দিয়া দেখি বিষণ্ণ হৈ, অন্ন হাতেৰে স্পৰ্শ কৰি, প্ৰাৰ্থনা কৰি ঠাকুৰৰ ভাৰ্য্যা কলে “আই, এই দৰে সুগন্ধিত মনোৰম বিপুল অন্ন ব্যঞ্জন ভোজন কৰিলে মোৰ ইন্দ্ৰিয়ৰ বল বাঢ়িব, মন চঞ্চল হব; এতেকে মোক খাৰপানী এটুপি দিলে, তাৰে অলপ অন্ন প্ৰসাদ ভোজন কৰিব পাৰোঁ” এই কথা শুনি ঠাকুৰে প্ৰেমাকুল হৈ আতাক, ধন্য ধন্য বুলি প্ৰশংসা কৰি বুলিলে যিজনে ৰসনাৰ স্বাদকো এৰিলে, এনেজন পুৰুষৰ বিপক্ষেও মানুহে পৈশুন্য লগায়। শুনা বাপু, তুমি মোক নিন্দা কৰিছিলা বুলি হৰিকৃষ্ণই মোক লগাইছিলহি। তুমি বাপু বোলা, হৰিকৃষ্ণ শূলত পৰি মৰক। এনেজন পুৰুষৰ নামে মোৰ আগত কূট লগায় ঠাকুৰৰ এই কথা শুনি আতাই ঠাকুৰক কলে “বাপ, তেওঁক আটিছে আৰু, আপোনাৰ বাক্য-ব্ৰজতে তেওঁৰ সকলো গল। আমাৰ আৰু বুলিব নালাগে।” এই দৰে বদুলা আতাই ভোজন আলাপাদি কৰি তাৰপৰা উভতি আহি বৰপেটা পালত, বুঢ়া আতাই ঠাকুৰ মনান্তৰ যোৱা কথা শুনি পৰম আনন্দিত হল। বুঢ়া আতাৰ ওপৰত ক্ৰোধ কৰি ঘোষা শাস্ত্ৰখন বৰপেটালৈ পঠিয়াই ঠাকুৰে নৱঘোষা নামে এখন শাস্ত্ৰ কৰিছিল। এতিয়া ঠাকুৰে ভাৰিলে যে তেওঁ