২৬২ লাভ কৰিলে, আৰু সেটা আ িখনৰ ভৰি নি কৃতত। ইয়াত কে কে আতে, পানি, ল, বি, এমবি, আল অনেক লোক আতাৰ ওত নে। বোৰ বৰ উপৰি পুৰুপৰ ৰা আৰু প্ৰতাপশালী ৰ বিয়া পুৰুষোত্তম বইতে না আৰু গুৰু ৰে। সে চেনে ইয়াতে কৰে। ওঠৰ ব ল আ কলানিভেটত আছিল। ইয়াৰ পিছত যেনে কাৰ বিভি' হল তা সংশে কও।-লোভ নামে এনে॥ চাত উঠি ৰজাৰ মাক এ লগালে। এই কথা আমি বি হয়ে কৰি কি দিনে। সকলো দিহি + ট যৰিলে। কল আতাও কেশৱৰণ আতা আৰু সকলেৰ সৈতে পাই গৈ কৌশিক আহঅলত আছিল। জয়কৃষ্ণই এই বাতৰি তনি আতাক আনি গুপুত কৰি নিজৰ ঘৰত ৰাখিলেহি। এই দৰে জয় কৃৰ ঘৰত থাকোঁতে এদিন কেশৱচৰণ আতাই অনেক লোকৰ গলাৰ শুনি ভয় খাই দুলা আতাক কলেহি যে ‘আমাক ৰজাৰ মানুহে বেঢ়ি ধৰিলে।” বদুল আতাই তেওঁক নিৰ্ভয় দিলতে তেওঁৰ ভয় নগল, তেওঁ বহিনিত সোমাই এজোপা বাঁহৰ মাজত লুকাই বহি ৰল। এদিন এৰাতি তেওঁ নোখোৱা-নোবোৱাকৈ সেইদৰে লুকাই থাকি তেওঁৰ গা বহি পৰিল। বদুল আতাই কেশবচৰণ আৰু বিচৰাই কতে নাপাই মহা যে কৰি সেই দিন আগে আছিল। পিছদিনা এয়ই অবাক বাহৰ মাজত বিচাৰি পাই লৈ আহি গা-পা ধুই খুৱাই ৰুই হে মু কৰিছে। ইয়াৰ পিছত লোণ এই এলা-আত কি লৈ যৰিৰ শৰত থাকিল গৈ; ল আ তে। এক এতে আত নাম থ কৰি আছিল; অৰপৰ চোকাভেলে ও গল। কোপ কিন্তু দিনৰ পিছত তেওঁ কেৰি তেলৈ গল; অপৰা ইতি ভেনে wৈ নিন কৰিল। নেপালি ৰে, লিৰে আতাৰ এত কৰিলে। চলা বুঢ়া আতেকে আদি কৰি অনেকে অতে কৰে। কিছুদিন পছতি ভোটত থাকি আতাই ডেৰেপৰত গৃহ নিৰ্মাণ কাই অলৈ উঠি আহিল। ভেবেপাৰৰপৰা কিছুদিন আলোকৰি নামে ঠাইত থাকি আকৌ তেওঁ জেৰোপৰলৈ আহিল। ডেৰেপাৰতে বলা আতই পাচ বছৰ এৱণ
