কৰি বুঢ়া আতা তেওঁৰ ওঠৰজন পালীৰে সৈতে ভেলাদুৱাৰৰ ফালে যাত্ৰা
কৰি গল। বুঢ়া আতাৰ ভাৰ্য্যাই থানৰ পোৰা ঘৰটিৰ ছাই ধুলিবিলাক
ভোটটিৰ ওপৰত গোটাই একেঠাই কৰি তাৰ ওপৰত চৈ দি, তাতে বন্তি
এগছ জুলাই, বুঢ়ীকতনীসকলেৰে সৈতে তিনি প্ৰসঙ্গ কৰি থাকিবলৈ
ধৰিলে।
হাজাৰী-ঘোষা শাস্ত্ৰখন বৰপেটা থানত আছিল। বঙ্গিয়াল ঘৰটি পোৰা শুনি মাধৱদেৱে ভাবিলে যে তেওঁৰ ঘোষা শাস্ত্ৰখনিও পুৰিলে। সেই নিমিত্তে তেওঁ আকৌ নতুনকৈ ঘোযাশাস্ত্ৰখনি কৰিলে। সেইদেখি ঘোষা পুথিৰ কোনো কানো ঠাইত দুটি এটি ঘোষা অলপ বিভিন্নতা দেখা যায়।
মথুৰাদাস আতা তেওঁৰ ওঠৰ পালীৰে সৈতে বাটত হৰি কীৰ্ত্তন কৰি কৰি যাবলৈ ধৰিলে। বাটত গাৱঁৰ লোকে তেওঁলোকৰ কীৰ্ত্তন শুনি পৰম তৃপিতি লভে। এইদৰে গৈ কিছুদিনৰ মূৰত তেওঁলোকে ভেলাদুৱাৰ পাই, টোৰোচা নদীত স্নান কৰি নৈৰ পাৰতে তিতা কাপোৰ শুকাই লৈ, হৰিধ্বনি হৰিকীৰ্ত্তন কৰি গুৰুজনৰ থানৰ ফালে আহিবলৈ ধৰিলে। ভাটীবেলা প্ৰসঙ্গৰ অন্তত মাধৱদেৱে কথা-সুখত বহি আনন্দমনে কৃষ্ণ গুণ যশ শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন কৰি আছে, এনেতে দুৰৈত সেই হৰিকীৰ্ত্তনৰ বোল শুনি তেওঁ কলে “সেয়া ঢেকেৰাৰ স্বৰ শুনিছোঁ, কামৰূপৰপৰা মথুৰাদাস আহিল নে কি? যদুমণি তুমি বেগেতে উঠি যোৱাঁ চোৱাগৈচোন।” এনেতে বুঢ়া আতাই তেওঁৰ ওঠৰ পালীৰে সৈতে আহি গুৰুজনৰ চৰণ বন্দনা কৰিলে। মাধৱ- দেৱে লৰালৰিকৈ যদুমণি ভঁৰাল আতৈৰ হতুৱাই গুৱা পাণৰ ঠগি অনাই, বৰপেটা থানৰ সেৱকসকলৰ আৰু সখি নাৰায়ণ ঠাকুৰ আদি সকলো ভক্তৰ বাৰ্তা শুধিলে। বুঢ়া আতাই সকলোৰে কুশল বাৰ্ত্তা কৈ শেহত, বৰপেটা থানৰ ৰঙ্গিয়াল ঘৰ পুৰি যোৱাৰ বাৰ্তা কলত সকলো সেৱক বিমন হৈ পৰিল। মাধৱদেৱে বুঢ়া আতাক শুধিলে, থানত বন্তিগছি জ্বলি আছে নে? আতাই কলে ‘বাপ, ঘৰটি পোৰাৰ পিছত, শ্ৰীচৰণৰ দাসীয়ে ভোটিটিৰ ওপৰতে ছাইসোপা গোটাই তাৰ ওপৰত চৈ দি তাতে বন্তি এগছ জ্বলাই বুঢ়ীসকলেৰে সৈতে তিনি প্ৰসঙ্গ কৰি আছে।” এই কথা শুনি মাধৱদেৱে পৰম আনন্দিত হৈ মথুৰাদাস আতাৰ স্ত্ৰীক প্ৰশংসা কৰিবলৈ ধৰিলে।
