২০৮ শ্ৰীশঙ্কৰদেৱ আৰু শ্ৰীমাধৱদেৱ মাধৱে বেদ আৰু আন আন বাহ্মণ জনচেৰেকক লগত লৈ পৰামৰ্শ কৰি বিজয়পুবলৈ গৈ ৰজা ৰঘুদেৱৰ আগত গোচৰ দিলেগৈ যে “মাধৱ নামেবে শূদ্ৰ এজনে ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ চেলু লৈ লোকব মাজত অনাচাৰ প্ৰচাৰ কৰিছে। নামানে, বেদৰ বিহিত সকলো কাৰ্য্যকে পৰিহাৰ কৰিছে, সোণ ৰূপেৰে ঘৰ এটা সজাই কপট আচাৰেৰে লোকক ভুলাবলৈ তাত যুৱতী নৰ্তকী- সকলৰ হতুৱাই নাচ গান কৰায়। ইফালে নিজক তেওঁ উদাসীন বুলি প্ৰকাশ কৰে। তেওঁৰে সৈতে শাস্ত্ৰৰ বাদ কৰিবলৈ গলে, তেওঁ আচল কথাৰ উত্তৰ নিদি আন কথা কয়। এতেকে তেওঁক ধৰাই আনি এই কথাৰ বিচাৰ কৰাব লাগে।” এই কথা শুনি ৰঘুবায়ে খং কৰি তেতিয়াই মাধৱক ধৰি নিবলৈ সুবানন্দ নামে বিষয়া এজনক পঠিয়ালে। সুৰানন্দই বাজ আজ্ঞা শুনি খেল-নাৱেৰে গৈ বৰপেটাৰ ঘাটত নাও বখালে। তাতে সুনন্দই ৰূপাবৰ লস্কৰক দেখা পাই কলে যে তেওঁ হাজোলৈ যাবলৈ আহিছে; বাটতে মাধৱদেৱৰে সৈতে এবাৰ দেখা কৰি যাব; এতেকে ভালেই হল, লস্কবে দয়া কৰি মাধৱদেৱবে সৈতে তেওঁব দেখা কৰাই দিলে বৰ অনুগ্ৰহৰ কাৰ্য হব। এই কপট বাক্য বিশ্বাস কবি লস্কবে, সুবানন্দই তেওঁবে সৈতে দেখা কৰিবৰ নিমিত্তে আহিছে বুলি মাধৱদেৱক কলত, মাধৱদেৱে সুবাদক তেওঁৰ ওচৰলৈ আনিবলৈ কলে। এই খিনিতে কোবা যাওক যে ৰঘুদেৱ ৰজা চিলাৰায়ৰ পুত্ৰ, আৰু লক্ষ্মীনাৰায়ণ বজা নৰনাৰায়ণৰ পুত্ৰ। চিলাৰায়ৰ মৃত্যুৰ পিছত নব- নাৰায়ণে তেওঁব বাজখন সমানে দুভাগ কৰি পুৰ্ব্ব খণ্ড বযুদেৱক দিলে, পশ্চিমব খণ্ড লক্ষীনাৰায়ণক দিলে। এইদেখি নবনাৰায়ণৰ ৰাজ্যৰ কাম- ৰূপৰ ছোৱা বঘদেৱৰ ভাগত পৰিল। এইবাবেই কামৰূপ বৰপেটানিবাসী মাধৱদেৱৰ ওপৰত বদেৱব অধিকাৰ। সুবানন্দ বৰপেটাৰ নামঘৰত সোমালত মাধৱদেৱ তালৈকে আহিল। তেওঁ কপটভক্তি দেখৱাই মাধৱদেৱক প্ৰণাম কৰি কলে যে “নোক বজাই হাজোলৈ পঠিয়াইছে, সেইদেখি আহি; বাটতে আপোনাক সাক্ষাৎ কবিবলৈ বুলি সোমালো। ভকতসকলক নাম লবলৈ কওক, তেওঁলোকে নাম প্ৰসঙ্গ কৰা চাবৰ মোৰ বব অভিলাষ হৈছে। এই কথা শুনি মাধৱ- দেৱে ভকতসকলক নামঘৰলৈ আহিবলৈ কলে। ভকতসকলে নামঘৰত
