শীশঙ্কৰদেৱ আৰু শ্ৰীমাধৱদেৱ শৰে বোলে আধা মাটি ছাড়া। সেহিখিনি কালে হৰি কীৰ্ত্তন আচৰা। শুনি দামোদৰ সেহিমতে আচৰিল। তিনি হালিচাৰ ধানে সম্পূৰ্ণ আটিল। দিনে দিনে নাম গাইৰে আসিলা যখন। পাপ দূৰ হইয়া অন শুদ্ধ ভৈলা মন || এক দিনা দামোদৰে কৰিয়া বিনয়। শঙ্কৰদেৱক নাম প্ৰাৰ্থনা কৰয়। শৰণ লৈবাক লাগি কৰিলোঁ নিশ্চয়। কৃপা কৰি শৰণ কৰায়গা দয়াময়॥ বদতি শঙ্কৰ তুমি বাহ্মণ প্ৰধান। তোমাক শৰণ দিবে নুহিকে বিধান॥ শুনি দামোবে কহে তুমি নৰোত্তম। ঈশ্বৰৰ অংশ ভৈলা সবাতো উত্তম। বিথ ভট্টাচাৰ্য যত কলি ব্ৰাহ্মণ। সি সবো তোমাত গুৰু লৈয়াছে শৰণ॥ তোমাৰ প্ৰভাৱ তাৰা সবে কহিলন্ত। তুমি দেৱ ঈশ্বৰ সাক্ষাতে ভগৱন্ত॥ নকৰিও আশা ভঙ্গ পুৰাতন দাস। দিওক শৰণ আমি কৰি আছে আশ॥” এই কথা শুনি শঙ্কৰদেৱে “পাছে ভাগৱত আনি কইল স্থাপন। শাস্ত্ৰে দণ্ডৱত কৰাই দিলন্ত শৰণ। ইয়াৰ পিছত শঙ্কৰদেৱে তেওঁক কলে “শুনা দামোদৰ মোৰ আদেশ শুনিয়ো। বহ্মিণ সবক তুমি শৰণ কৰায়ো৷ এহি বুলি তাঙ্ক মূৰ্তি ভাগৱত দিল। দেৱদামোদৰ নাৰ সেহি দিনা ভৈলা।' “হেন শুনি দ্বিজবৰে, বলিল অনন্তৰে প্ৰণামিয়া শৰ পাৰে। কিনো অনুগ্ৰহ মোক কৰিলাহ প তুমি, ভকতক কৰুণা স্বভাবে | যিটো দেৱ ভগৱন্ত নাই যাৰ আদি অন্ত সেহি তুমি জানিলা সাফাত। তুমি বিনে নাহি আৰু কহিলোহো সাৰেসাৰ লৈশে দেৱ শৰণ তোমত। তুমি মোৰ গুৰু নিঃ দেৱতা পম ই তুমি বিনে নাই মোৰ আন। অনেক জনৰ মোৰ দুৰ্বাসনা গুচায়োক ভকতি প্ৰদীপ দিয়া দান।" মচৰণ ঠকুৰ বিৰচিত “আদি গুৰুচৰিত”
- দামোদৰীয়াসকলৰ দ্বাৰাই ৰচিত “লীলা” আদি পুথিত দামোদৰদেৱৰ বিষয়ে
যন্ত আন প্ৰকাৰে বৃিত হৈছে। পিছ এ অ্যায়ত আমি সেই বিষয়ে লেখিছে।
