শ্ৰীশঙ্কৰদেৱ আৰু শ্ৰীমাধৱদেৱ মনেৰে আকৌ নাও মেলি গৈ, ঠাই চাই ফুৰি আকৌ পাটবাউসীত সোলহি। চান্দসাই নামে এক মুছলমান দজ্জিয়ে শঙ্কৰদেৱক চোলা এটা সী দিল। চো দাবিবলৈ যাওঁতে দজ্জিযে শঙ্কৰদেৱৰ মহিমা আৰু মহিয়সী
- দেখি শব্দকে গুৰ মানি ভক্তি আৰু সেৱা কৰিবলৈ ধৰিলে।
বানাদি বা দলৈ নামে এনে এদিন তেওঁৰ ঘৰত নাম কীৰ্ত্তন
- বু7ি. -"দি আহি মাধৱদেৱক নিমন্ত্ৰণ কৰিলে। পিছন্নিা
', মাধৱে • ক্যাদি বাব শঙ্ক দেৱক সেৱা কৰি কলে ‘বু দলৈযে " তে ** : কানে কৰিবলৈ মোক নিমন্ত্ৰণ কবিছে, মই বাবা- •.7।" * সেনেলে ‘বাৰ যোৱা, কিন্তু তাত অলপ সাৱধান শি।” মাৱে চাবন ভকত লগত লৈ বাবাদিলৈ গৈ বু দলৈব ঘবত • ' কাল কৰি অতাই উভতি আহিছে, বাটতে বুদলৈব ভাযেকে মাধৱ- (ক আগভেলি বল গলি পাৰিবলৈ ধৰিলে আৰু মাৰিবলৈ খেদি গ'ল। স বোলে—“আঙি তই কলৈ পলাবি, কেনেকৈ সাবিবি চাম! তই মোব ইক নষ্ট কৰিণি!” মাধৱে তাৰ কথাৰ একো উত্তৰ নিদি থিয় হৈ 7-11 তেনে দেখি দলৈৰ যেকব গালি তিৰস্কাৰ আৰু চৰিলহে; কিন্তু
- ৱ চল, অটল, “তি নিকম্প তবিব।” ইমান গালি-শপনিৰ
। তি) :. ••ৰ ভাব আক প্ৰশান্ত মূৰ্তি দেখি সি আচৰিত মানিলে। যা যা নি িববি [ালে যে “মই ইমান তিবস্কাৰ কৰিলোঁ ইমান গান কবি, পি এ এষাৰ কথা মোক নকলে। এও নিশ্চয় - হত। বৈ :দ কৰি মই নিজে হে পাপ আজ্জিলোঁ। • বৰ : 11. হে লৈ গলো।” ইযাকে ভাবি দলৈৰ ভাযেকে না না- - -ত দণ্ডGৎ হৈ পবি দোষৰ ক্ষমা মাগিলে। মাধৱ- 'ব তাৰ এত এত হৈ তাৰ দোষ ক্ষমা কৰিলত দুযযা দুফালে গল। —লে যেতিয়াই নাৱদেৱক লৈব ভাযেকে আগচি ধৰি গালি পাবি বিবলৈ গৈছিল, তেতিয়াই লগৰ ভকত এজনে লৰি আহি সেই খবৰ
- ৰদেৱক দিলত, শঙ্কৰদেৱে মহা ক্ৰোধ কৰি বহুত ভকত লগত লৈ
খেদি গ'ল। তেওঁ বাটতে মাধৱক লগ পাই ব্যস্তভাৱে সেই ঘটনাৰ কথা বলত, মাধৱদেৱে গুৰুৰ চৰণত পৰি সেৱা কৰি কলে “বাপ, আপোনাৰ এনেজন
