লগত যোগাযোগ ৰাখি পৰিষদৰ সাংগঠনিক ভেটি মজবুত কৰাৰ পৰিকল্পনা যুগুতাই দিছিল।
এইগৰাকী বিশিষ্ট প্ৰগতিশীল সাহিত্যিক, সুদক্ষ সাহিত্য সংগঠকৰ ২০২১খ্ৰী:ৰ ৪ জুলাই তাৰিখে দেহাৱসান হয়। তেওঁৰ অৱৰ্তমানত তেওঁৰ কিছু কথা-কাম, আচাৰ- ব্যৱহাৰ, দিহা-পৰামৰ্শ, উৎসাহ-উদ্দীপনা সৰ্বোপৰি তেওঁৰ সান্নিধ্য স্মৰণে আজি আমাক দিয়ে অমল প্ৰেৰণা।
১৯৮৫ খ্ৰীষ্টাব্দ। এই বৰ্ষটোতে আমি মেট্ৰিক পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হওঁ; আৰু তেতিয়া আমাৰ অগ্ৰজ লোহিত কুমাৰ বৈশ্যৰ তত্ত্বাৱধানত থকা ঘৰৰ কিতাপবোৰ প্ৰায় এফালৰপৰা পঢ়িবলৈ লওঁ। এনে কাৰ্যৰ ফলতে বিপুল খাটনিয়াৰ নামটোৰ স’তে আমাৰ পোন প্ৰথম চিনাকি হয় ‘খোজৰ শব্দ’ শীৰ্ষক গল্পপুথিখনৰ মজেদি। তাৰ পিছত দাদাই ক্ৰয় কৰি অনা পূজা, বিহু সংখ্যা আলোচনীৰ পাতত বিপুল খাটনিয়াৰ নামটো দেখিবলৈ পোৱা হ’লোঁ; আৰু তেওঁ লিখা গল্পবোৰ পঢ়ি বেছ খোৰাক পাবলৈ ধৰিলোঁ। এনেকৈ আৰম্ভ হ’ল বিপুল খাটনিয়াৰৰ স’তে আমাৰ সম্পৰ্ক। কিন্তু মানুহজনক প্ৰথমবাৰৰ বাবে ওচৰৰপৰা দেখাৰ সৌভাগ্য হ’ল ১৯৯৬ খ্ৰী:ত গুৱাহাটীৰ ‘কামৰূপ একাডেমী’ত অনুষ্ঠিত নতুন সাহিত্য পৰিষদৰ অষ্টম ৰাজ্যিক সন্মিলনতহে। আমি তেতিয়া ‘নতুন সাহিত্য পৰিষদ’ৰ ‘মুকালমুৱা (বৰ্তমান বৰক্ষেত্ৰী) শাখা’ৰ সদস্য। শাখা সম্পাদক নগেন দাসৰ স’তে সন্মিলনত যোগদান কৰিছোঁ। বিশেষ অসুবিধাবশতঃ প্ৰথম দিনাৰ কাৰ্যসূচী সামৰণি পৰাৰ লগে লগে আবেলি ঘৰলৈ উভতি আহোঁ। ফলত কোনো এজন বিষয়ববীয়াৰ লগতে চিনাকি হোৱাৰ সুযোগ নাপালোঁ।
১৯৯৮ খ্ৰী:ৰ ডিচেম্বৰ মাহ। নতুন সাহিত্য পৰিষদৰ নৱম ৰাজ্যিক বৰনগৰ সন্মিলন উপলক্ষে মুকালমুৱা শাখাৰ পৰা সৰভোগত উপস্থিত হৈছোঁ আৰু তাতেই কেবাজনো সাহিত্যিকৰ লগতে বিপুল খাটনিয়াৰৰ লগতো চিনাকি হওঁ। চিনাকি কৰাই দিয়ে শাখা সম্পাদক নগেন দাসে। নগেন দাসৰ মুখৰপৰা মোৰ নামটো শুনাৰ লগে লগেই তেওঁ কৈ উঠিল, ‘অ’ আপুনিয়েই পৰীক্ষিত বৈশ্য।’
‘হয়’— মই উত্তৰ দিলোঁ।
আকৌ বিপুল খাটনিয়াৰে ক’লে, ‘চৰ-চাপৰিৰ গল্প সংকলনত প্ৰকাশ পোৱা আপোনাৰ ‘এটা নতুন সত্য’ গল্পটো পঢ়িছোঁ। পিছে গল্পটো সন্দৰ্ভত মই পঠোৱা চিঠিখনৰ কথাখিনি ভালদৰে উপলব্ধি কৰিছে?’
আমন-জিমনকৈ মই ক’লোঁ, ‘চেষ্টা কৰিছোঁ।’
তেওঁ পুনৰ ক’লে, ‘লিখি থাকক। আপুনি পাৰিব। এতিয়া আহোঁ, পিছত কথা
