পাতিম।’
প্ৰথম দিনাৰ চিনাকিতে বিপুল খাটনিয়াৰৰ উদাৰ দৃষ্টিভংগীৰ উমান পাই মনটো ভাল লাগি গ'ল। ইমান ব্যস্ততাৰ মাজতো ইমান আন্তৰিকতাৰে আমাৰ লগত কথাখিনি পাতিলে, ভাবিলে এতিয়াও পুলকিত হওঁ।
নৱম ৰাজ্যিক সন্মিলন উপলক্ষে ৰাজ্যিক সমিতিয়ে চৰ-চাপৰিৰ অধিবাসীৰ জীৱন চৰ্যাক মুখ্য উপজীব্য কৰি লৈ ‘চৰ-চাপৰিৰ গল্প' শীৰ্ষক ইছমাইল হোছেইন (জ্যেষ্ঠ)ৰ সম্পাদনাত এখন গল্পসংকলন প্ৰকাশ পাইছিল। আমিও ‘এটা নতুন সত্য’ নামৰ এটা গল্প পঠাইছিলোঁ। সম্পাদনা সমিতিয়ে সংকলনৰ আটাইকেইটা গল্পই বিশিষ্ট গল্পকাৰ তথা ৰাজ্যিক সম্পাদক বিপুল খাটনিয়াৰক চাই-চিতি দিবলৈ কৈছিল। তেওঁ আমাৰ গল্পটো পঢ়ি সংকলনখনৰ সম্পাদকৰ জৰিয়তে আমালৈ ১৩/৭/৯৮ তাৰিখে এখন দীঘলীয়া চিঠি পঠাইছিল— য’ত গল্পটোৰ বিষয়বস্তু, কাহিনী, সংলাপ, ভাষা,বক্তব্য আদিৰ বিষয়ে এক বিশ্লেষণাত্মক পৰামৰ্শই প্ৰধান আছিল। তেওঁ চিঠিখনৰ আৰম্ভণি আৰু সামৰণিত উল্লেখ কৰা পৰামৰ্শখিনিৰপৰা তেওঁৰ নতুন প্ৰজন্মৰ লেখকৰ প্ৰতি থকা মৰম আৰু দায়বদ্ধতা উজলি উঠিছে। তেওঁ লিখিছিল—
প্ৰিয় সতীৰ্থ,
পৰীক্ষিত বৈশ্য
আপোনাৰ গল্পটো উপসমিতিৰ সদস্যসকলৰ পৰামৰ্শক্ৰমে পঢ়িলোঁ। আপোনাৰ গল্পৰ বিষয়বস্তু ভাল আৰু বক্তব্যও ত্ৰুটীহীন।
কিন্তু পঞ্চম পৃষ্ঠাৰপৰা গল্পটো একেবাৰে পোনপটীয়া আৰু শ্লোগান হৈ পৰিল। বক্তব্য আচলতে শ্লোগানেৰে নহয় ঘটনাক্ৰম বা চিত্ৰকল্প আদিৰ মাজেদি ওলাই আহিব লাগিব।
... .... ...
... .... ...
আশাকৰোঁ পৰামৰ্শখিনি আপুনি সহজভাৱে ল’ব আৰু ইয়াৰ আধাৰত গল্পটো পুনৰ লিখি সমিতিলৈ পঠাব।
আপোনাৰ ‘সম্ভাৱনা’ গল্পটোৰ মাজেদি স্পষ্ট হৈ উঠা বাবেই আচলতে এনেদৰে লিখিতভাৱে কথাখিনি জনালোঁ।
বিপুল খাটনিয়াৰ
১৩/৭/৯৮
এই পত্ৰখনে পৰৱৰ্তী সময়ত আমাক চুটিগল্প লিখা আৰু সাহিত্য পৰিষদৰ মজিয়াত সম্পৃক্ত হৈ থাকি লেখা-মেলা কৰিবলৈ যথেষ্ট উদগনি যোগালে।
