এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
কি চোৱা, তেও তাৰ ভিৰাব নোৱাৰে; বৰ চৌৱাই নিয়ে বিশ্ব অলি পৰে। অথবা হলেও খন্ম খিলপা খনি, তেওকি ঘিণায় বাৰু লোকে সোন নি? যিমানেকি পোঝ সোন জেউতিহে চৰে, অয়িৰ কোলাত যেন সীতা-সতিজেৰে। উঠক বিপদ চো বিঘিনিৰ জুই; চিনি সাধুক থাকে একনিষ্ঠ হই। যেতিয়া আউসি হলে চন্দ্ৰ হয় , জোনাক অভাবে লাগে গত আন্ধাৰ। পূৰ্ণিমাত জোন যেৰে আৰে আকাশত আন্ধাৰৰ ক্ষুদ্ৰ সাঁচে ল বুক। (১৬) স্পৃহা। গুহে সংস্কাৰ জাজি নৰৰ হিয়াৰ স্বৰ্গৰ অমিয়া কৰি খৰতৰ উদে বক প্ৰেমৰ জুৰি ই শাস্তি বাৰ, পাওক অমৰ স্বাদ মৰ্ত্যৰ মানুহে। (১৭) ঘৰ জেউতি। দুখতাপ আন্ধাৰত হিয়া হোউ মই ঘৰলৈ ওভটা যেতিয়াই,
