এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ৰেণু
কেতিয়াও হে জলদ, ভয়ত সিহঁত
উৰি কোনো ফালে দেখি তোমাক কাষত
এপাৰত আছে তাৰ দেখিবা শিখৰ
ইন্দ্ৰনীল মণিৰে ৰচিত মনোহৰ।
চাৰিও কাষত তাৰে সুৱৰ্ণ-কদলী
মেঘৰ মাজত যেন শোভিছে বিজুলী
অশোক বকুল দুই জুপি তাতে কুৰুবকে বেৰা
মাধবী-মণ্ডপ ওচৰত,
মাজত সোণৰ দাড়, পৰে মৰা ওপৰত তাৰ
আনন্দত সন্ধিয়া পৰত।
প্ৰিয়াই হাতৰ তালে তালে নচুৱালে উঠে বাজি
ৰুণু ৰুণুকই বালাজুৰি ,
স্মৰিলে সিসব কথা প্ৰাণত দাৰুণ বেথা পাও,
হায়! কেতিযা বছৰ আহে ঘূৰি?
⸺০⸺
২৯
