সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:ৰেণু.djvu/৩৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ৰেণু
 


 কেতিয়াও হে জলদ, ভয়ত সিহঁত
 উৰি কোনো ফালে দেখি তোমাক কাষত
 এপাৰত আছে তাৰ দেখিবা শিখৰ
 ইন্দ্ৰনীল মণিৰে ৰচিত মনোহৰ।
 চাৰিও কাষত তাৰে সুৱৰ্ণ-কদলী
 মেঘৰ মাজত যেন শোভিছে বিজুলী

অশোক বকুল দুই জুপি তাতে কুৰুবকে বেৰা
 মাধবী-মণ্ডপ ওচৰত,
মাজত সোণৰ দাড়, পৰে মৰা ওপৰত তাৰ
 আনন্দত সন্ধিয়া পৰত।
প্ৰিয়াই হাতৰ তালে তালে নচুৱালে উঠে বাজি
 ৰুণু ৰুণুকই বালাজুৰি ,
স্মৰিলে সিসব কথা প্ৰাণত দাৰুণ বেথা পাও,
 হায়! কেতিযা বছৰ আহে ঘূৰি?

⸺০⸺

২৯