পৃষ্ঠা:ৰেণু.djvu/৩৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ৰেণু
 

সুদীৰ্ঘ বৰষ এক এই অদৰ্শন
কিমতে সহিব হায়! তুমি মহাজন
পৰহিত-ব্ৰতধাৰী; তৱ অনুগ্ৰহ
মগিছোঁহে সকাতৰে; যাতনা দুঃসহ।
যক্ষ-ৰাজ গৃহৰ উত্তৰ ফালে চাবা
হে জলদ, মমালয়; দেখা তুমি পাবা
নিলগৰ পৰা হেৰা অতি বিতোপন
মনমোহা ইন্দ্ৰ-ধনু সদৃশ তোৰণ
ফুলনিত কৰ-লভ্য ফুলৰ ভৰত
তৰুণ মন্দাৰ জুপি চাবা অৱনত
বহুযতনেৰে তাক বঢ়ালে প্ৰিয়াই,
সেয়ে তাক পোষ্য সুত যেন ভাল পায়।
তাতে তুমি হে জলদ, দেখা পাবা আৰু
হেম-কমলেৰে পূৰ্ণ সৰোবৰ ঢাৰু৷।
স্ফটিক উজ্জ্বল তাৰ পানীত সদায়
কেলি কৰে হংসবোৰে; দেখিবা নাযায়

২৮