পৃষ্ঠা:ৰূদ্ৰ যামল.djvu/৭৫

৬৯

ৰূদ্র যামল।

যদি কথা হন্তে মোক কৰয় ছেদন।
তেনে হলে জানো পাৱ মাৰে কোন জন॥
যত মানবিৰ সৰ সমৰ কৰিলা।
ইটো কোন জনে তাক কি বান হানিলা॥
ব্ৰহ্মকে যে কৰিআছে কাম যেমনত।
হৰ ভয়ে লগাই আছে কাম বিপৰীত॥
আনুসব হাতে মোৰ সবে আছে জিনি।
সব নাশ কৰিবন্ত ইটোজন কুনি॥
ইটো হন্তে কলিৰাজা চাপিলা ওচৰ।
বলিক দেখিয়া তাৰ ভয় গুৰুতৰ॥
কাতিবাক মনে খাণ্ডা উপৰে তুলিলা।
ত্ৰাহি হৰি গুৰু বলি চৰণে পৰিলা॥
পাছে বলি জিজ্ঞাসা কৰি মনথিৰ।
আছয় অনেক কাল দুৰ্জ্জয় কলিৰ॥
ইহাকে কাতিলে নাশিবক এক যুগ।
কিন্তু আৰ বিনাস কৰিব ৰাজ্যভোগ॥
এহি বলি কলিক নাকাতে বলি ৰাই।
পাত্ৰ পুৰোহিত সমে বান্ধি লৈয়া যাই॥
লোহাৰ জিজেৰি দিয়া বন্দি কৰি থেলা।
মনময় গজে চৰি পৃথিবী চলিলা॥
দুৰ্জ্জনৰ স্কন্ধ কাতি কৰিবো বিনাস।
পৃথিবীৰ হবে আতি পৰমাত্মা নাশ॥
পাতিৰন্ত ৰাজা হৰিবংশী এক জন।
পত্ৰ পাত্ৰ নিবন্ধি কৰিলা নিজজন॥
যজ্ঞুকলা নামে বিপ্ৰ কলাপ গ্ৰামৰ।
ঈশ্বৰৰ মূখ-পৰা যাত সাত শৰ॥