পৃষ্ঠা:ৰূদ্ৰ যামল.djvu/৭৪

৬৮

ৰূদ্ৰ যামল৷

আৰ তাৰ নাম কহোঁ এবে বৈকুণ্ঠৰ।
তোমাতে কহিলো মই আদি যামালৰ॥
আকে হংস নাৰায়ণে কহিছে ব্ৰহ্মাত।
হংস কাকি শুক্লবাক্য কহিলো তোমাত॥
এহি মতে তৃখষ্টি বিংশতিয়ে বৰ।
গৈলা কথামৃত হৰগৌৰী শস্কন্দৰ॥
ঈশ্বৰ নিৰ্ণয় গৈলা বৈকুণ্ঠ কলাৰ।
সমাপতি ভৈলা জানি বাহামাৰ॥
পুনৰূপি পাৰ্ব্বতী পুচম্ভ শঙ্কৰত।
পূৰ্ব্বে কলি বলি যুদ্ধ ভৈল কেন মত॥
সবিশেষ কথামোত কহিয়ো সম্প্ৰতি।
কেনে ভঙ্গাকাল জয় ভৈলা কেন মত॥
বদতি শঙ্কৰ দেবি শুনিয়ো পাৰ্ব্বতি।
কলিক এড়িয়া বলি সন্যাসৰ কাতি॥
খানিতেক মানে ৰাজা মকি আছিলা।
খড়্গ ধৰি আথে বেথে হস্তীৰ নামিলা॥
কাতিবা লাগিলা পাছে ধৰি বাম কৰে।
একে একে পাত্ৰ কাতি নেই নিৰন্তৰে॥
কামান লেকামে কাতিলন্ত ক্ৰোধবৰ।
অহঙ্কৰ ৰাগে চেদিলন্ত পৰশৰ॥
হেন দেখি কলিৰ সংশয় বৰ ভৈলা।
কাম ক্ৰোধ অহঙ্কাৰ যমপুৰে গৈলা॥
বড় বড় বিৰক কৰিলা কন্ধপাত।
খানিতেক আমাৰ গাৱত দেই হাত॥
কোন গোট বিৰ আছে চাহিয়া বিচাৰি।
যুদ্ধক নপাৰি থাক কথা বেসে পৰি॥