পৃষ্ঠা:ৰূদ্ৰ যামল.djvu/৪৩

দম্ভ দ্বেষ হিংসা অসুয়াক চাৰি জন।
পাতিলেক সেনাপতি ব্ৰহ্মাৰ বচন॥
সদৰ্পে সূগ্য ইৰি সমে চল কাৰক।
নৃপবৰ পাতি দিলা কলি দুৰ্ম্মতিক॥
এহি মতে দুৰাচাৰে ৰাজা হুয়া আছে।
তাৰ মুখ চাই ব্ৰহ্মা মাতিলন্ত পাছে॥
বিৰিঞ্চি বোলয় শুনা কলি দুষ্টচিত্ত।
দিলো স্থান ৰাজা হুয়া থাকা পৃথিবীত॥
যত কৰ্ম্ম ধৰ্ম্ম তন্ত্ৰ মন্ত্ৰ বেদচয়।
সবাহাৰে অধিকাৰ হৰিবি নিশ্চয়॥
সবে পূজা ব্ৰত যত তোহোৰ কাশত।
নাহি কিছু ফল তাত কৰে মানে যত॥
একে মাধৱৰ নাম কীৰ্ত্তনত বাজে।
আন যত ধৰ্ম্মক পাইবা সামৰাজে॥
হৰি নাম কীৰ্ত্তনত মিলিব বিঘিনি।
তাতে বিঘ্ন আচৰিলে মৰিবি আপনি॥
অন্ত্যজ চাণ্ডাল যদি হৰি পৰায়ন।
তাক মান্য কৰিয়া থাকিবি সৰ্বক্ষণ॥
বাহ্ৰয় গুনিয়া যিটো হোৱে দ্বিজগণ।
হৰি নাম শ্ৰৱনে কীৰ্ত্তনে নাহি মন॥
তাতে তোৰ অধিকাৰ পাতিলো সম্প্ৰতি।
শুনা কহো তাত আৰো পৰম যুগুতি॥
তাষম্বাক যদি মন কষ্ট দেই আতি।
সত্যে সত্যে কহো তেৱে যাহবি অধগতি॥
ৰাৰানসী আদি কৰি পৃথিৱীৰ ***
সবাকাৰে অধিকাৰ তোৰ ***