পৃষ্ঠা:ৰূদ্ৰ যামল.djvu/২২

১৬

ৰূদ্ৰ যামল।

হাস্য কৰি দেবীক মাতিলা মহেশ্বৰ।
ব্ৰহ্মাত আপনি কহি আছন্ত ঈশ্বৰ॥
শুনা প্ৰজাপতি মই কহিবু বুজাই।
শ্ৰবণ কীৰ্ত্তন জানা বৈষ্ণৱৰ ঘাই॥
পঞ্চ তত্ব মূল মন্ত্ৰ এহি সব জানে।
চাণ্ডাল হৈবেক গুৰু বৈষ্ণৱ প্ৰধান॥
ঐশ্বৰ্য্য বিভূতি বল হৈব বৈষ্ণৱৰ।
সি সব ণুগুণে নকৰয় তাক পৰ॥
আমাতে লয়োক দেখি ইহাৰ প্ৰমাণ।
আমি বাহ্ৰ জন জানা বৈষ্ণৱ প্ৰধান॥
প্ৰথমতে ব্ৰহ্মাৰ ঐশ্বৰ্য্য অতিক্ৰম।
আপনি ব্ৰহ্মণ্যতেহে মহন্ত উত্তম॥
আৰু যত মহাজন তিনিয়ো কালত।
সবাসাৰে ঐশ্বৰ্য্য বিভূতি আছে যত॥
সি সব বৃদ্ধি হয় ঈশ্বৰৰ শ্ৰীপদে।
ঈশ্বৰে দিআছে তাক পৰম সম্পদে॥
আৰু শুনা মহন্তৰ আচৰ্য্য প্ৰধান।
দৈত্যকুলে জাত মহা মহন্ত প্ৰধান॥
বলী প্ৰহলাদৰ সম ভক্ত মহাজন।
চৈদ্ধয় ভূৱণে জানা নাহি সমতান॥
হেনয় চাণ্ডাল যদি মহন্ত হোৱয়।
ব্ৰাহ্মনে মানোক গুরু কহিলে নিশ্চয়॥
সতো সত্যে মই দেবী কহিলো তোমাত।
মহন্তক নিন্দাবাদে হোৱে অধঃপাত॥
এহি বলি মৌণ ভৈলা দেৱ ত্ৰিলোচন।
পুনৰপি মহাদেবী বলিলা বচন॥