সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:ৰাম-মালিকা.djvu/৯৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৯
ৰাম-মালিকা৷

বাসনায়ে ধৰ্ম্ম,   দূৰ কৰৈ কৰ্ম্ম,
  ভজৈ মাধৱৰ পাৱে৷
গুরুৰ চৰণে,   পশিয়ো শৰণে,
  ভজিয়ো সুদৃঢ় ভাৱে॥
বকাসুৰ বধ,   শুনা সৰ্ব্বজন,
  বাৰ ইটো বধ গৈল৷
কৃষ্ণ পাৱে মন,   দিবো সৰ্ব্বক্ষণ,
  বক তেবে বধ ভৈল॥
কৃষ্ণ জানা গুরু,   বক বুলি বাপ,
  ভকতৰ অন্তৰাইলো৷
গুৰু ৰূপে তাক,   পাপ বাসনাক,
  ব্ৰহ্মাণ্ডৰ বাজ কৈলো॥
অঘৰ মুক্ষন,   জীৱৰ তাৰণ,
  কহো আবে শুনা বুধ৷
আক্ৰোসক যিবা,   জিনিয়া আছয়,
  হোৱে তাৰ চিত্ত শুদ্ধ॥
আসকতি ভ্ৰান্তি,   এৰি যিবাজনে,
  আশা সব কৰে দূৰ৷
কহিলো ইহাক,    শুনা সামাজিক
  হোৱে মদগৰ্ব্ব চুৰ॥
অত্যান্তিক সুখ,   কৃষ্ণপদ সেৱা,
  পাইবেক গুৰুৰ সঙ্গ৷
আপদ এৰাই,   পাইবে পৰম্পদ,
  আশাক কৰিয়া ভঙ্গ॥
অজ্ঞান আন্ধাৰে,   নাম হোৱে তেবে,
  দূৰ কৰে আত্ম বুদ্ধি৷