ৰামনামী নাটক হল, কাৰ কত কি নহল এই বিলাক বজ লবলৈ আৰু দন্দ কৰিবলৈ - আহিছেনে কি? শিব। হেৰ! পেলনী! সিদিনা খোনৰে পেৰা কেই বেলি তোৰ এখেলৈ আহোঁ। তোক লগকে নেপাওঁ। পয়সা কেইটা দিব লগা আচিল হে কি কৰিলি? পেলনী। ঝক! আই! দেখিহাই গিৰিহতৰ এই বিপত্তি হইছে। * কেই দিনমান থকা পিছে পয়সা পাবা। তোমাৰ পয়সা কেইটা লই আমি হেৰাই নেযাওঁ ( (৫) শিব। তোৰে দেখো বৰ বৰ কথা। ময়- আকৌ ভালক প্ৰতি সাধিলোঁ তাই আকৌ বৰ বৰ মাত মাতে। কটাজী বেটী! বান্দী! বৰ সাহ পাই গলিনে? ! হৰি। ঋকা! আজি একো বধূলিব নেলাগে। পিছে যি হয় হব। অহা। ঘৰলৈ যাঁও লৰা চোয়ালীয়ে কান্দিব। বাই। সাঁজ লাগিল। শিব। তোৰ লৰা চোয়ালী আছে কান্দিব। এবেলি ইঘৰ সিঘৰ কৈ ফৰি আহোঁগই। - তয় যা। ময় এতিয়া নাযাও। (শিবাৰ প্ৰস্থান। ) পেলনী। এই জনিৰ সাঁজ লাগিলেহে ফাৰিবৰ সময় হয়। জানো আই। -এইৰ কথা সকলো জানো। হৰি। এৰি পেলোয়া আই। যি যিমানলৈ নামে, সি সিমানলৈ তিতিব। তৃতীয় দৰ্শন কামদেবৰ বাটী। কামদেব আৰু ৰামচন্দ্ৰ প্ৰবেশ। (ইতি নিষ্ক্ৰান্তাঃ।) কামদেব। বন্ধো। আহা। এইখিনি দিন তোমাক নেদেখি মন বৰ ভাবনাত, আছিল। আজি হে আনন্দ। ব.মচন্দ্ৰ। বন্ধে। ইমান দিন মোমাইঅৰুৰ ঘত সকলো সংখ (৬) পাইছিলোঁ। কিন্তু তোমত বাজে অইন কোন লগ সমৰ্থিয়া সকলৰ কাকত নেপায় বৰ ভাবনা কহিছিলোঁ। মগ্ন যে এওঁ বিলাকলৈ কাকত লেখিছিলোঁ এও বিলাকে পাইছিল নে? কাম। মোৰ কেইখন হলে পাইছিলোঁ। এতিয়া ডাকত ৰসীদ নাই। নাপাও দলিলেই হল। নকবাহে বন্ধো। ইয়াৰ মনহবিলাকে দৰদেশৰ বয়ে
